برای ماه رمضان سال بعد از حالا برنامه ریزی کنید!
**برای ماه رمضان سال بعد از حالا برنامه ریزی کنید!
ماه مبارک رمضان که تمام می‌شود، دیگر تا سال بعد صحبتی از روزه و ماه رمضان نیست؛ در حالی که اتفاقاً باید برای سال بعد بسیار زودتر برنامه‌ریزی و تدبیر کرد. یکی از مسائلی که باید برایش فکر جدی کرد، تغییر برنامه کاری شهروندان برای ماه مبارک رمضان است. این مسئله به برنامه‌ریزی مناسب نیاز دارد. روزه گرفتن در گرما و اشتغال به کار تا جایی تحمل می‌شود و طبیعی است. از آن به بعد، یا افراد باید کارشان را تعطیل کنند یا روزه را کنار بگذارند. با افزایش گرما در ایام تابستان، تقریباً عموم مخاطبان با همین وضع روبه‌رو هستند.
اگر کسی از فقها بپرسد: «اگر بخواهم کار کنم، نمی‌توانم روزه بگیرم؛ ولی اگر در خانه بنشینم و استراحت کنم، می‌توانم روزه بگیرم»، همه می‌گویند واجب است استراحت کند و روزه بگیرد. این اوضاع را باید سیاست‌گذاری عمومی برای مردم فراهم کند. حاکمیت خردمند باید در این حالت‌ها، قبل از دخالت قانونی نیروی انتظامی و قوه قضاییه، به صورت واقع‌بینانه به تسهیلات طبیعی و عینی برای این مسئله بیندیشد.
**روزه خواری کسانی که صبح تا شب زیر آفتاب کار می‌کنند تعارف ندارد
برای این موضوع فکری جدی لازم است و نمی‌شود گفت مسئله‌ای حاشیه‌ای و بی‌اهمیت بوده است؛ زیرا همانطور که بعضاً مشاهده می‌شود، با همزمانی ایام ماه رمضان با فصول گرم سال، روزه‌خواری زیاد شده است. این موضوع جای تعارف ندارد معلوم است کسی که زیر آفتاب از صبح تا غروب کار می‌کند، تا جایی تحمل می‌کند. این روزه‌خواری علنی کارگر ساختمان و باغبان فضای سبز و کارگر پمپ بنزین معلوم است چه اثر تخریبی در فضای اعتقادی و عمومی می‌گذارد. در واقع ناقض همان هدفی است که از تحریم تجری به روزه‌خواری برمی‌آید.
**قرار نیست روزه‌داری شکنجه باشد!
به یقین، غالب این افراد، خودشان هم تمایلی به ترک روزه ندارند. باید اوضاعی فراهم کرد که مردم بتوانند در ساعات روز استراحت کنند و در ساعات شب به کار مشغول باشند و ماه مبارک رمضان را ماهی متفاوت و غیرعادی برای عبادت و مطالعه و رسیدگی به خانواده و بستگان و فراگیران معارف دینی بدانند. شاید کسی بگوید با خوابیدن و استراحت، روزه‌داری سخت نخواهد بود. پاسخ اتفاقاً این است که قرار نیست روزه‌داری شکنجه باشد! برخی به غلط فکر می‌کنند برای روزه گرفتن باید زجر بکشند؛ و گرنه روزه‌شان قبول نخواهد بود. این در حالی است که عبادت باید آرامش‌بخش و مطبوع باشد. باید اعتراف کنیم که تلقی نادرست ما از برخی تعالیم دینی باعث این فکر شده است که برای عبادت باید زجر کشید. عبادت باید شوق‌انگیز و طراوت‌بخش و نشاط‌آفرین باشد.
**ماه رمضان ، ماه تغییر سبک زندگی مردم
واقعیت این است که اگر کسی از روزه آزار دید، نه تنها شیرینی و لذت عبادت را نخواهد چشید بلکه چه بسا از خدا رنجیده و آزرده خاطر خواهد بود. مهم‌ترین هدف از عبادت چشیدن شیرینی و خوشی مناجات و ارتباط معنوی با خداست و گرنه اگر عبادتی مثل روزه موجب آسیب دیدن افراد باشد، شرعا هم جایز نیست. از این رو باید زمینه ادای این تکلیف الهی به شکل مناسب فراهم شود.
از سوی دیگر، ماه مبارک رمضان اساسا قرار است ماه تغییر سبک زندگی مردم باشد و مردم احساس کنند فرق جدی و اساسی با بقیه ماه‌های سال دارد. این احساس تفاوت اساسی زمینه توجه معنوی به اهمیت این ماه و شب قدری را فراهم می‌سازد که از هزار ماه بهتر است. سیره و روش علمای بزرگ و صلحا نیز چنین بوده است و سبک زندگی‌شان در ماه مبارک رمضان تغییر می‌کرده است و با کاهش جدی برنامه‌های روتین و روزانه و عادی خود، بیشتر به عبادت، دعا و مطالعه می‌پرداختند...
**بگذارید مردم در روزهای گرم در ماه رمضان بخوابند
باور کنید دین داری مردم و رابطه آنها با پروردگارشان اولویت نظام ماست. بگذارید در ماه رمضان مردم روزهای گرم را بخوابند تا بتوانند شب‌ها به عبادت و استراحت بپردازند. اجازه دهید مسجدهایی را که سنگر اصلی است، زنده کنند و به جمع صمیمی و گرم خانواده که کانون حل مشکلات اخلاقی و اجتماعی است، رونق دهند و بشود از انها توقع داشت فرصتی برای یادگیری معارف دینشان بگذارند.