ما به عهد خود وفا کردیم

کد خبر: 17613
وارث: یادداشت حاج علیرضا بکایی به مناسبت سالروز شهادت امام صادق(ع) را در ادامه می خوانید:

مکتب ولایت مکتب سازندگی و تربیت و هدایت است. رسالت صاحبان این مکتب ساختن انسان ها و وفا به عهد الهی است؛ عهدی که اگر انسان ها به پیمان بندگی خدا عمل کنند، امامان معصوم نیز به عهد خود که رساندن آنان به سعادت و رستگاری است، عمل می کنند. حضرت امام صادق علیه السلام یکی از این بزرگواران است و ماجرای زیر نمونه ای از این وفای به عهد است.

ابوبصیر یکی از یاران با فضیلت امام صادق علیه السلام بود. می گوید : من همسایه ای داشتم که از ماموران و کارمندان حاکم ستمگر وقت بود. او مردی بود اهل گناه و عیاشی. مجالسی داشت که با دوستان خود در آن ها به خوشگذرانی و شراب خواری می پرداخت و زنان آوازه خوان برای آن ها برنامه اجرا می کردند. به همین دلیل من از جانب او بسیار در اذیت و آزار بودم و هر چه او را نهی از منکر می کردم، تاثیر نمی کرد. یک بار در اثر اصرارهای فراوان من، به من گفت : فلانی! تو انسان خوب و وارسته ای هستی، اما من دیگر غرق در معصیت شده ام و امیدی به اصلاح خود ندارم. تو که به امام صادق معتقدی، حال مرا برای ایشان بگو؛ شاید خداوند به برکت او مرا نجات دهد.

ابوبصیر گوید : زمانی که از کوفه به مدینه سفر کردم به محضر آن حضرت مشرف شدم و وضع او را گزارش کردم. حضرت فرمود : به او بگو تو از دستگاه ظلم خارج شو و زندگی و اموال خود را از آثار آنان پاک کن، من بهشت را برای تو ضامن می شوم.

ابوبصیر گوید : آن مرد تصمیم گرفت این کار را انجام دهد. اما در اثر رساندن اموال زندگیش به صاحبان آنها دچار فقر و پریشانی شد، به طوری که حتی لباسی برای پوشیدن نداشت. ما عده ای از دوستداران امام صادق علیه السلام او را کمک کردیم تا زندگی مختصر و محقری داشته باشد. مدتی نگذشت که بیمار شد و در همان بیماری نیز از دنیا رفت. ابوبصیر گوید : من در حال احتضار بالای سر او بودم. ناگهان حالتی خاص او را فرا گرفت و سپس به هوش آمد و گفت : ای ابوبصیر! امام تو به قولش وفا کرد!

ابوبصیر گوید : دفعه بعد که در مدینه به محضر امام صادق علیه السلام رفتم، هنوز یک پایم بیرون و یک پایم درون خانه بود که حضرت فرمود : ای ابوبصیر! ما به عهدی که درباره رفیقت کرده بودیم، وفا کردیم. (منتهی الامال، ج2، باب8، فصل2).

آری، مکتب ولایت مکتب تربیت، هدایت، نجات و رستگاری است به شرطی که ما در مسیر ولایت باشیم و به عهد و پیمان بندگی خود عمل کنیم. امامان معصوم در هر زمان و امروز امام عصر ارواحنا فداه همواره دست خود را دراز کرده اند و منتظرند بنگرند چه کسی دست خود را برای نجات به سوی ایشان دراز کرده است. آنان دست کسانی را که غرق در گناه و منجلاب نیز باشند اما طالب هدایت باشند، حتماً می گیرند.

این، رسالت آنان است.


منبع: وبسایت شخصی حاج علیرضا بکایی

/م118