حجت الاسلام ابراهیم پور: عمل باید قلبی باشد تا در وجودمان حقیقت پیدا کند +گزارش تصویری

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام ابراهیم پور را می خوانید:

آیت الله بهاء الدینی می گویند در صحرای عرفات حضرت امام زمان علیه السلام به من گفتند سلام مرا به فلانی برسان. از حضرت علیه السلام پرسیدند: برای چه اینکار را انجام بدهم آقا؟ حضرت علیه السلام فرمودند: او دارد به مادرش خدمت می کند. 

جوانها حواستان باشد خدمت به پدر و مادر آدم را به امام زمان علیه السلام می رساند.

ایشان خودش حدود 70 سالش بود و مادرش 100 سال سن داشت و مثل پروانه به دور مادرش می چرخید. حتی مستحبات را هم رها می کرد و می گفت باید به مادر خدمت کنم. آدم وقتی کنار این افراد می رود، غم عالم از دلش می رود چون سراسر وجود آنها پر از محبت است و در واقع عشق برخواسته از معرفت در وجودشان موج می زند. محبت آدم را عوض میکند.

محبت دو گونه است؛

 1) محبت تفضلی، که این لطف خداوند است و آنرا در دل ما گذاشته است و این قطعا بی حکمت نیست. اما آیا این کافی است؟ من باید این محبت را حفظ و تقویت کنم و کاری کنم که امروزم با دیروزم متفاوت باشد و قدم به قدم در وادی محبت پیش بروم. اما اگر به این محبت رسیدگی نکنم و آنرا حفظ نکنم مثل بذری که به آن رسیدگی نشده است و در دل خاک پوسیده است، این محبت نیز از بین می رود.

2) محبت اکتسابی؛ باید اراده کنی و همت کنی و آن محبت را بدست آوری. حضرت محمد صلوات الله علیه فرمودند: هرکس به اندازه همتش پرواز می کند. حضرت محمد صلوات الله علیه دو پرنده در آسمان دیدند و از اطرافیانشان پرسیدند کدام پرنده بهتر است؟ هر کس چیزی گفت و در نهایت از حضرت محمد صلوات الله علیه پریدند که نظر خودتان چیست؟ حضرت صلوات الله علیه فرمودند: آن پرنده ای که بالاتر می پرد. یعنی آنکه همت بیشتری دارد. در مسیر محبت اکتسابی باید زحمت کشید. معصیت انسان را از محبوب دور می کند و محبت را کم می کند. من چطور می توانم دم از محبت امام زمان علیه السلام بزنم ولی کاری کنم که باعث ناراحتی حضرت علیهم السلام شود؟ ترک گناه، پاکی روح، پاکی دل اینها محبت را نگه می دارد و حفظ می کند.  

یکی از راههای کسب محبت، کسب معرفت نسبت به مقام محبوب است. وقتی شما معشوق ات را می شناسی و میدانی او چه نقشی را دارد در عالم برای هدایت تو ایفا میکند، عشقت به او بیشتر می شود. وقتی من بدان قطب عالم امکان حضرت ولیعصر علیه السلام تو عالم سبب ثبات همین زمین است که من در  آن قدم بر می دارم و بدونم چه بلایایی الان دارد از ما دفع می شود و چقدر امام زمان علیه السلام چه عنایت هایی به ما دارند، دائما محبت ما نسب به حضرت علیه السلام بیشتر می شود.

وجود مبارک امام جواد علیه السلام بنا به نقلی 7 سالگی و بنا به نقل در 9 سالگی به امامت رسیدند و حتی در زمانی که پدرشام حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام به شهادت رسیدند، حتی شیعه ها نیز شک کردند که مگر می شود یک پسر 9 سالمه امام بشود؟ حتی علما و بزرگان شیعه دچار تردید شده بودند تا اینکه ایام حج فرا رسید و امام چواد علیه السلام نیز آمدند و بزرگان شیعه چندین روز با حضرت علیه السلام نشست های علمی داشتند و حضرت بالغ بر 1000 سوال را پاسخ دادند.

امام جواد علیه السلام می فرمایند: " القَصدُ إلَى اللّه ِ تعالي بِالقُلُوبِ، أبلَغُ مِن إِتعابِ الجَوارِحِ

بِالأعمالِ؛ اگر انسان قصد کند که به خدا برسد اما با قلبش این قصد را بکند، این قصد قلبی زودتر از اینکه این جوارح جسمت رو به سختی بیندازی تو را به خدا می رساند. "

اگر می خواهی به سوی خدا حرکت کنی باید اول با قلبت حرکت کنی و حرکت قلبی و باطنی داشته باشی. تا زمانی که قلب حرکت نکند به زحمت انداختن جسم برای رفتن به سمت خدا غیر ممکن است.

(شاید برخی بگویند که این دیدگاه مرجئه است. در زمان معاویه، معاویه پول میداد تا فرقه های مختلف راه اندازی بشود. دو فرقه ای را که معاویه پشتیبانی می کرد؛ فرقه مرجئه و فرقه جبریه بوده است. فرقه جبریه می گوید ما همه مجبور هستیم و هر که را که خدا بخواهد بهشتی می شود و هر که را که خدا بخواهد جهنمی می شود و سرنوشت هر کسی را بر پیشانی او نوشته اند.  ما مجبور مجبور هستیم.

عده ای دیگر می گویند: انسان آزاد است و تمام امور در دستان انسان است.

اما ما بینابین هستیم و معتقدیم برخی امور اختباری هستند و برخی اختیاری نیستند.

فرقه مرجئه می گویند: باید قلبت پاک باشد. دلت پاک باشد نماز، روزه، حجاب و... مهم نیست.

حال معاویه برای چه از این فرقه ها پشتیبانی میکردند؟ معاویه می گفت همه چیز در دستان خداوند است اینکه علی بن ابیطالب در حکمیت کنار رفت و من بر شما حاکم هستم، این کار خداوند است و ابوموسی اشعری هم کاره ای نیست و من حاکم هستم و شما محکوم. شما مجبور هستید و با این جبر هم نمی توانید مخالفت کنید چون اگر مخالفت کنید در واقع با خداوند مخالفت کرده اید. تا بدین وسیله حال مخالفت و مبارزه را از دیگران بگیرد. از فرقه مرجئه حمایت می کرد تا عده ای بگویند: قلب مهم است و عملت هرچه م خواهد باشد، باشد. هدفش این بود که می خواست بگوید کسانی که اطراف من هسند اگر کار خلاف می کنند، عمل ملاک نیست و مهم این است که دلت پاک باشد و دل اینها پاک است تا بدین وسیله عمل یارانش را توجیه کند.)

امام جواد علیه اسلام در این حدیث می فرمایند: اگر با قلبت به سوی خدا حرکت کنی زودتر تو را به مقصد می رساند تا جسمت را به زحمت بیندازی. جسمت را خسته نکن و با قلبت به سمت خدا برو.

حالا در اینجا سخن امام جواد علیه السلام چگونه از دیدگاه مرجئه جدا می شود؟ فرمایش امام جواد علیه السلام این است و آقا می خواهند بفرمایند: جسمت را خسته و مانده می کنی چون از قلبت غافل هستی. در ماه رمضان فقط نخوردی و نیاشامیدی اما حقیقت روزه، حقیقت نماز را درک نکردی. قلب غافل و فاسد است. لذا حضرت محمد صلوات الله علیه فرمودند: یک عضوی در بدن انسان است که اگر فاسد شود همه بدن را به فساد می کشد و پرسیدند آن عضو چیست؟ فرمودند: قلب است. نماز آدم را از فحشا دور نگه میدارد اما برخی ها را میبینیم علی رغم اینکه نماز می خوانند اما عمل خوبی ندارند این به خاطر این است که نماز خداپسند نخوانده است.

عمل باید قلبی باشد و در وجود من و شما حقیقت پیدا کند. آنوقت می شود ایمان مستقر و می شود یک حقیقت نورانی و باورش می آید و وقتی باور کرد لذت ایمان را می چشد. اگر عمل قلبی بود مطالبی را درک می کند و به جایی میرسد این فرد که دیگر جز خدا چیزی را نمی بیند.

خدا می فرماید: ای فرزند آدم به همان اندازه ای که محبت غیر من وارد قلبت شود به همان اندازه محبت من از قلبت خارج می شود چون من محبت خودم و غیر خودم را در یک دل جمع نمی کنم. و اگر انسان دقت نکرد و قلبش را محافظت نکرد بنا به فرموده حضرت جواد علیه السلام؛ آرام آرام این قلب وارونه می شود و دردسر آغاز می شود و ظلمانی می شود و این ظلمت را تا محشر و برزخ با خود می برد. امام باقر علیه السلام فرمودند. بعضی از قلوب نورانی هستند و این نور را تا صحرای محشر با خود می برد و باید بر این خیلی مراقبت داشت.

در ادامه این مراسم؛ ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج حسین سازور، کربلایی حنیف طاهری و کربلایی ابوالفضل جدیان به مدیحه خوانی پرداختند.