حجت الاسلام ریاضت : معرفتی را از خدا بخواهیم که بدانیم چه چیزی حرام است

سوال اینجا پیش می آید که با عبد شدن به هدف خلقت و همان خلیفه الله شدن می رسیم؟ عبد شدن گام بلندی است برای خلیفه الله شدن و برای کامل شدن باید صاحب نفس مطمئنه هم بشود.

برای صاحب نفس مطمئنه شدن باید محرم شود.

مودب به آداب شدن گام بزرگی است برای محرم شدن و برای محرم شدن باید واجبات را درست انجام دهیم و حرام را هم انجام ندهیم.

معرفتی را از خدا بخواهیم که بدانیم چه چیزی حرام است.

در کربلا دو لشگر مقابل هم قرار گرفتند که اصول دین و نبوت و قیامتشان و فروع دینشان یکی و شبیه هم بود و به عدالت و امامت هم معتقد بودند. چه چیزی باعث شد این دو لشکر رو به روی هم قرار بگیرن؟ امام حسین علیه السلام روی این دو لشکر ذره بین گرفت و صف دیندارها و ولایتی ها از صف دین پندارها و ولایت پندارها جدا شد. ولایت پنداری با ولایت داری متفاوت بود. کار امام حسین ساده است ولی عمیق است. صد هزار نفر نامه به امام نوشتند که خیال می کردند دین دار هستند. حبیب برای این حبیب است که دین داریش خیالی نیست.

اینکه خیال کنیم ولایت دار و دین دار هستیم با اینکه واقعا دین دار و ولایتی باشیم خیلی فرق دارد.

فساد علنی، مشروب خواری، قاطی شدن زن و مرد نامحرم، حرام شدن حلال و حلال شدن حرام را ببینیم رعایت می کنیم یا نه؟ اگر رعایت کنیم محرم شده ایم. اگر از عمرم چند سال گذشت و خرجی برای امام حسین ندادم کسی از من نمی پرسد چرا ندادی، ولی اگر دادم می پرسند با چه پولی داده ای؟

در گذشته کسی روضه نمی خواند و منبر نمی رفت مگر اینکه مجتهد و عالم بود. فرمودند در آخرالزمان کسانی که بچه اند به منبر می روند، اینجا منظور از بچه یعنی از نظر فکری بچه هستند.

آشیخ جعفر شوشتری روی منبر از اصول کافی حدیثی خواند: كه امام صادق علیه السلام فرمودند: "من ابكي او ابكي او تباكي وجبت له الجنه"، هر كسي كه برای امام حسین گریه کند یا بگریاند یا خودش را به گریه بزند بهشت بر او واجب می شود. وقتی منبرشان تمام شد و از منبر پایین آمدند، کسی از ایشان پرسید: شما فرمودین امام صادق علیه السلام فرموده اند هر کس این چنین کند بهشت بر او واجب میشود، درسته؟ اگر من صبح تا شب در بازار نزول بدم رشوه بگیرم و سر مردم را کلاه بگذارم و شب به مجلس امام حسین بیایم و یک چک بکشم و به رئیس هیئت بدهم و بعد برای امام گریه کنم به بهشت می روم؟

آقای شوشتری جواب دادند: من روی منبر گفتم هر کسی!

 اول باید کسی شوی و برای کس شدن باید مودب به آداب شوی.

مرحوم آية الله کمپاني شعری سروده اند که از مدینه پل می زند به کربلا:

فما رماه اذ رماه حرمله و انما رماه من مهد له

سهم اتي من جانب السقيفه و قوسه علي يد الخليفه

و ما اصاب سهمه نحر الصبي بل کبد الدين و مهجة النبي

حرمله نبود که تير انداخت، بلکه کسي که زمينه ساز آن بود، تيري از سوي سقيفه آمد که کمان آن به دست خليفه بود و تير او نه بر گلوي کودک، بلکه بر دل دين و قلب پيامبر نشست.

اگر واقعه شوم سقيفه نبود، هرگز جنايتهاي بعدي که اوج آن در عاشورا بود، پيش‏ نمي‏آمد و مسير تاريخ اسلام و شيعه به گونه ديگري بود.

سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود کی سزاورا فشار در و دیوار بود؟

آیه نازل شد: "لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا" ای کسانی که ایمان آورده اید، پیامبر را با اسم صدا نزنید. با احترام صدایش بزنید.

پیامبر صلی الله علیه و آله هر موقع برای نماز به مسجد می رفتند جلوی در خانه حضرت زهرا سلام الله علیها می ایستادند و می فرمودند: "السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و موضع رساله" ، حضرت زهرا سلام الله علیها نیز می فرمودند: "و علیک السلام یا ابتاه". بعد از نزول آیه حضرت زهرا اینطور جواب پدر را دادند: "و علیک السلام یا رسول الله". پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: دخترم امروز مثل غریبه ها جواب سلام دادی، حضرت فرمودند آیه نازل شده که احترام بگذاریم. پیغمبر فرمودند: این آیه برای تو نیست، تو به من بگویی بابا هم خدا راضی تر است و هم دل من شاد می شود.

و در جای دیگر گفته اند:

و ما رمـاه اذا رمـاه حرمـله

و انـما رمـاه مـن مهدله

سهم اتی من جانب السقیفه

و قوسه علی ید الخلیفه

آن تیر را حرمله رها نساخت، بلكه كسی آن تیر را رها ساخت كه این امكان را برایش فراهم آورد. آن تیر تیری بود كه از جانب سقیفه آمد و كمان هم به دست خلیفه بود.