سلوک با راهنمایی‌های امام و ولی معصوم ثمربخش است
وی افزود: نوشتار دوم در ارتباط با نقش ولی و امام در سلوک الی الله است، اینکه آیا سلوک حقیقی بدون راهنمایی امام و ولی صورت می‌گیرد و اینکه آیا انسان بدون امام راه به مقصد حقیقی می‌رساند یا خیر؟
روحانی‌نژاد اظهار داشت: بنابراین طبق آیات و روایت مشخص شده که اگر سلوک بخواهد به مقصد نهایی برسد و ثمربخش باشد، باید حتماً از راهنمایی‌های امام و ولی معصوم استفاده کرد.
وی با اشاره به اینکه برخی آثارش نظیر «مبادی و مبانی سلوک از منظر قرآن و اهل بیت» و «احوال و مقامات سلوک» هنوز منتشر نشده است، گفت: اینها همه از دیدگاه معصومین نگاه به عرفان اهل بیت(ع) دارند، مقصود اصلی ما این است که لااقل یک آشنایی نخستین با سلوک از دیدگاه قرآن و اهل بیت(ع) حاصل شود، سلوکی که می‌تواند در حقیقت ناب به شمار بیاید و به صورت راهبردی گره‌گشایی کند.
روحانی‌نژاد با تأکید بر اینکه برای نگارش عرفان اهل بیت(ع) از عرفان مصطلح که به نحوی با آموزه‌های اهل بیت(ع) همسو است، استفاده کرده، ابراز داشت: ما نمی‌خواهیم میراث عظیم عرفانی اسلام را کنار بگذاریم و در تقابل با عرفان موجود حرکت کنیم، چه بسا که ما خیلی از مسائل را از عرفان موجود دریافت می‌کنیم، بنابراین ما با توجه به آیات و روایات از عرفان اسلامی و آموزه‌های اهل بیت(ع) استفاده می‌کنیم، منتها تلاش ما بر این است که این نکات را که عارفان اسلامی بیان کرده‌اند، به کسی تحمیل نکنیم چرا که اینها هیچ تعارضی با کتاب و سنت ندارند.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از اساتید عرفانی از جمله آیت‌الله حسن‌زاده آملی عرفان موجود را تفسیر انفسی کتاب‌الله می‌داند، گفت: حال اگر ما به این شدت هم نخواهیم یکسان‌انگاری کنیم، به هر حال قصدمان تخطئه عرفان اسلامی نیست، بلکه باید این دو بال را با هم به حرکت در بیاوریم و از هر دو استفاده کنیم، منتها مدنظر ما بیشتر آیات و روایات هستند.
روحانی‌نژاد با بیان اینکه قرن‌ها باید کار شود تا عرفان موجود در روایات انبیا(ع) دست یافت، گفت: با یک ادعا نمی‌توان گفت که عرفان موعود یا به تعبیری عرفان مطلوب به دست آمده است، باید نیم نگاهی به سنت عرفانی اسلامی و عرفان اهل بیت(ع) با آموزه‌های سلوکی آنها داشته باشیم و سال‌ها در این زمینه تأمل کنیم.
وی با اشاره به اینکه در آثارش نامی از عرفان نبرده است، گفت: این ادعا بزرگتر از آن است که بتوانم عرفان اهل بیت(ع) را جامع و کامل اجتهاد کنم، شاید این کار قرن‌ها به طول بیانجامد که بدان سطح برسیم که کامل باشد، به هر حال آثار شیخ صدوق هم که مشاهده می‌کنیم همان روایات است، با اندکی تبدیل، تفسیر و استنباط که تدریجاً گسترش یافته و الان علم فربه‌ای شده است.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان اینکه اکنون در مرحله آغازین مسیر استخراج سیر و سلوک اهل بیت(ع) است، گفت: در این راه کسانی که دارای جایگاه قدسی اجتهادی هستند و می‌توانند مسائل را استنباط کنند و هم آشنا به سنت عمیق عرفان اسلامی هستن،د با روایات و علوم مربوطه به میدان بیایند و مباحث گوناگون را استنباط کنند، در واقع اگر کسی اسماء و صفات خدا را عمیق، دقیق و مجتهدانه بدست بیاورد، فقیه است، در روایات هم داریم که عرفان حق خودش از فقه است.
وی ادامه داد: فقه یک معنای لغوی و دیگر معنای دقیق و عمیق دارد و به معنای فقهی شناخت عمیق دین در همه اضلاع آن فقه است، بنابریان به استنباط احکام عملی محدود نیست، پس در هر شاخه آموزه‌های اسلامی و هر ضلعی از اضلاع سه‌گانه که معروف است، عقاید، جهان‌بینی، اخلاق و ... به نحوی می‌تواند فقه محسوب شود، به هر حال مجتهدان در ارتباط با احکامی که مورد نیاز مبرم و روزانه مکلفان کار عظیمی را انجام می‌دهند و سال‌ها زحمت می‌کشند.
روحانی‌نژاد بیان داشت: بنابراین اگر از این منظر نگاه کنیم، تفقه در سایر زمینه‌ها هم اگر روشمند، عمیق و مطابق مبانی و اصول باشد، نوعی فقه است که نمی‌خواهد در تقابل فقه‌الاحکام قرار بگیرد و فقه‌الاحکام و فقه‌الاعرفان به منزله ریشه و تنه درختی است که میراث سلوک الی الله و قرب حضرت حق است.
/1102001307