احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی

وارث: 

از مردم کوفه و جزو یاران ویژه حضرت امام رضا و حضرت امام جواد علیهماالسلام بوده است. وی نزد این دو امام علیهماالسلام بسیار ارجمند و محترم بوده و به مرتبه بالایی در فقاهت دست یافت طوری که همه دانشمندان شیعه فقاهت ایشان را پذیرفته و او را مورد اطمینان و وثوق کامل می دانند (1).

این داستان از نزدیکی وی به حضرت امام رضا علیه السلام خبر می دهد، خود "بزنطی" می گوید:

خدمت حضرت رضا علیه السلام بودم که شب فرا رسید. به ایشان عرض کردم: اجازه می دهید بروم؟ حضرت علیه السلام فرمودند: شب شده، نزد ما بمان، آنگاه به خادم منزل دستور دادند که بستر خود ایشان را در اتاقی برای من بگستراند. وقتی به آن اتاق رفتم، به خود گفتم: من کجا و خانه ولی خدا؟ من کجا و خوابیدن در بستر امام علیه السلام؟ همین که این افکار به ذهنم آمد، امام رضا علیه السلام مرا صدا زدند و فرمودند: ای احمد! روزی امیرمومنان علیه السلام به عیادت صعصعة بن صوحان رفتند. پس از عیادت به صعصعه فرمودند: ای صعصعه! عیادت مرا مایه فخر خود بر قومت قرار مده، برای خداوند تواضع پیشه کن تا خداوند تو را بلندمرتبه سازد (2). تکریم امام علیه السلام از "بزنطی"، راهنمایی و توجه به پرورش روحی وی آنهم به شکل غیر مستقیم و استناد به رفتار امیرالمومنین علیه السلام از نکات برجسته این ماجراست.

بزنطی کتابی در فقه به نام "الجامع" تالیف نمود که احادیث آن از دیرباز مورد توجه فقهای شیعه است. "بزنطی" در سال 221 ه.ق درگذشت.

...................................................................................

پی نوشت:

1- الکنی و الالقاب،ثقة المحدثین شیخ عباس قمی، ج1، ص424

2- معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج3، ص20