هدایای خداوند به تعبیر دعای بیست و هشتمین روز ماه رمضان

«اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ واكْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیكَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین»

خدایا در این روز بهره ام را از مستحبات زیاد فرما، و مرا با آماده کردن مسائل گرامی ام بدار، و از بین همه وسایل برای نزدیک شدن به خودت، وسیله مرا نزدیک کن، ای خدایی که سماجت بندگان تو را مشغول و غافل از دیگران نمی کند.

اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ- بهره ام را از مستحبات زیاد کن

مراد از زیادی حظ از نوافل از جهت کمیت و کیفیت است، کیفیت یعنی با حال و هوای خوب و اجر و ثواب زیاد

نوافل در اسلام زیاد است:

الف) مکانی مثل: مسجد و حرم و غیره.

ب) زمانی مانند: بعد از نماز و غیره

اجر و پاداش نوافل زیاد است؛ چون نوافل هدیه ای است از طرف بنده به مولی؛ آن هم مولای کریم، که هرچه بخواهد می بخشد.

هدیه هم تشکر را به دنبال دارد و هم هدیه ای را از طرف مقابل که یا مساوی با آن هدیه است یا بهتر و بیشتر است، را درپی خواهد داشت؛ قطعا هدیه به خدا، هدیه ای بهتر و بیشتر را برای بندگان به دنبال خواهد داشت.

هدیه خداوند

هدیه خداوند، رضایت، عفو و بخشش، اجر و پاداش، مقام و جایگاه و غیره است.

چند نمونه هدیه خداوند:

* وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا (إسراء/79) هدیه، مقام محمود است که همان شفاعت است.

* قرب به خدا و دوستی با خدا: إنّ من عبادی المومنین لَیتقرّبُ إلیَّ بالنافله حتیّ أُحبُّه؛

* عفو و بخشش؛ امام صادق(ع): صلاهُ المومن ِ باللیل تذهبُ بما عمِلَ من الذنب بالنهار.

رسول(ص): إذا قام العبد من لذیذ مضجعه و النّعاسَ فی عینه لِیرضی ربّه بصلاهِ اللیل باهیَ الله به الملائکهَ و قال أَشهدوا أنّی قد عَفوتُ لَه.

* اجر و پاداش نامحدود؛ امام صادق(ع) فرمود: ما من عملٍ حسنٍ یعمَله العبد الا و له ثوابٌ فی القرآن الا صلاهَ اللیل فإنّ الله لم یبین ثوابَها لعظیمِ خطرِه.

پس در ارسال هدیه به خدا باید دقت کنیم که هدیه، خوب، باکیفیت و با ارزش باشد؛ یعنی هدیه با اخلاص باشد.

نوافل و مستحبات قطعا هدیه خالص تر است؛ چرا که واجبات را ممکن است از روی ترس انجام دهیم، به دلیل این که ترک واجبات عقاب دارد؛ اما انجام نوافل با طیب خاطر و از سر اخلاص است؛ لذا هرچه هدیه با اخلاص تر باشد، عطای خداوند هم نامحدود خواهد بود.

یک خصوصیت دیگری که عطیه و هدیه الهی دارد این است که علاوه بر دادن هدیه فراوان به بنده، بیش از حد برای او ارزش قائل می شود که در فراز دوم دعا آمده است.

واكْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ

وظایف و مسئولیت ها، یک واقعیتی است که اتفاق می افتد.

تمام شخصیت های معنوی و روحانی، علما و مراجع، ابهت و محبوبیت آنها از همین باب است که علاوه بر پاداش خداوند این مقام را هم به آنها داده است.

وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیكَ من بینِ الوسائل

قرب به خدا، یعنی نزدیک شده به او و کم کردن فاصله بین خود و خدا

حب دنیا و مافیها، بین انسان و خدا فاصله می اندازد، و تقرب یعنی پشت سر گذاشتن اینها و نزدیک شدن به خدا.

در درجه اول انجام واجبات و ترک محرمات و در مرحله بعدی انجام نوافل و مستحبات، وسیله تقرب به خدا هستند.

نوافل خیلی زود و سریع انسان را به خدا نزدیک می کنند.

/1102101305