دعایی که امام سجاد(ع) در روز عرفه خواندند + صوت
اَلْحَمْدُ للَّهِ رَبِ الْعالَمینَ، اَللَّهُمَّ لَکَالْحَمْدُ بَدیعَ السَّمواتِ
سپاس خداى را که پروردگار جهانیان است، بار خدایا تو را سپاس اى پدید آورنده آسمانها
وَ الْاَرْضِ، ذَاالْجَلالِ وَ الْاِکْرامِ، رَبَّ الْاَرْبابِ، وَ اِلهَ کُلِّ
و زمین، اى صاحب جلال و بزرگوارى، اى ربّ ارباب، و معبود
مَاْلُوهٍ، وَ خالِقَ کُلِّ - مَخْلُوقٍ، وَ وارِثَ کُلِّ شَىْءٍ، لَیْسَ
هر معبود و آفریننده هر آفریده، و وارث هر چیز، اى که چیزى
کَمِثْلِهِ شَىْءٌ، وَلا یَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَىْءٍ، وَ هُوَ بِکُلِّ - شَىْءٍ
شبیه تو نیست، و علم چیزى از تو پنهان نمىباشد، بلکه بر هر چیز
مُحیطٌ، وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ رَقیبٌ، اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ،
احاطهدارى، و نسبت به هر چیز نگهبانى، تویى خدایى که جز تو خدایى نیست،
الْاَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ، الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ، وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ،
که یکتاى بىهمتایى، و فرد بىمانندى، تویى خدایى که جز تو خدایى نیست،
الْکَریمُ الْمُتَکَرِّمُ، - الْعَظیمُ الْمُتَعَظِّمُ، - الْکَبیرُ الْمُتَکَبِّرُ، وَ اَنْتَ
که بزرگوار و بخشنده، و بزرگ در نهایت بزرگى، و کبیر و متکبرى، و تویى
اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْعَلِىُّ الْمُتَعالِ، الشَّدیدُ الْمِحالِ، وَ اَنْتَ
خدایى که جز تو خدایى نیست، بلند مرتبه و بلند پایه، و شدید الانتقامى، و تویى
اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الرَّحْمنُ الرَّحیمُ، الْعَلیمُ الْحَکیمُ، وَ
خدایى که جز تو خدایى نیست، که بخشنده و مهربان و دانا و حکیمى، و
اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، السَّمیعُ الْبَصیرُ، الْقَدیمُ الْخَبیرُ، وَ
تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که شنوا و بینا و قدیم و خبیرى، و
اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ الاَّ اَنْتَ، الْکَریمُ الْاَکْرَمُ، الدّآئِمُ الْاَدْوَمُ
تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که کریمى و از همه کریمترى، و همیشگى و جاویدى،
، وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْاَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ اَحَدٍ، وَ الْاخِرُ
و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که پیش از هر کس و هر چیزى، و بعد
بَعْدَ کُلِّ - عَدَدٍ، وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الدّانى فى عُلُوِّهِ،
از هر شمار و هر چیزى، و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که در نهایت بلندى خود نزدیک،
وَالْعالى فى دُنُّوِه، وَ اَنْتَاللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، ذُوالْبَهآءِ وَالْمَجْدِ،
و در نزدیکى خود بلندى، و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، که صاحب بها و مجد،
وَالْکَبْرِیآءِ وَالْحَمْدِ، وَاَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الَّذى اَنْشَاْتَ
و کبریا و ستایشى، و تویى خدایى که جز تو خدایى نیست، خدایى که همه چیز را
الْاَشْیآءَ مِنْ غَیْرِ سِنْخٍ، وَ صَوَّرْتَ ما صَوَّرْتَ مِنْ غَیْرِ
بدون اصل پدید آوردى، و صورت هر چیز را بدون
مِثالٍ، وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعاتِ بِلاَ احْتِذآءٍ، اَنْتَ الَّذى
نمونه صورت دادى، و آفریدهها را منهاى اقتباس ساختى، تویى که هر چیز را
قَدَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَقْدیراً، وَ یَسَّرْتَ کُلَّ شَىْءٍ تَیْسیراً، وَ
دقیقاً اندازهگیرى کردى، و هر چیز را براى انجام تکلیفش روبراه نمودى، و
دَبَّرْتَ ما دُونَکَ تَدْبیراً، اَنْتَ الَّذى لَمْ یُعِنْکَ عَلى خَلْقِکَ
ماسواى خود را سر و سامان دادى، تویى که در ایجاد موجودات
شَریکٌ، وَلَمْ یُوازِرْکَ فىاَمْرِکَ وَزیرٌ، وَلَمْ یَکُنْ لَکَ مُشاهِدٌ
شریکى به کمکت برنخاست، و در فرمانروائیت وزیرى تو را یارى نداد، و برایت شاهد (بر آفرینش)
وَ لا نَظیرٌ، اَنْتَ الَّذى اَرَدْتَ فَکانَ حَتْماً ما اَرَدْتَ، وَ
و نظیرى نبود، تویى که اراده فرمودى پس ارادهات حتمى شد، و
قَضَیْتَ فَکانَ عَدْلاً ما قَضَیْتَ، وَ حَکَمْتَ فَکانَ نِصْفاً ما
قضاوت کردى و قضاوتت بر اساس عدل بود، و حکم فرمودى پس حکمت
حَکَمْتَ، اَنْتَالَّذى لایَحْویکَ مَکانٌ، وَلَمْ یَقُمْ لِسُلْطانِکَ
بر مبناى انصاف بود، تویى که مکانى تو را فرا نمىگیرد، و سلطهاى در برابر سلطهات
سُلْطانٌ، وَ لَمْ یُعْیِکَ بُرْهانٌ وَ لا بَیانٌ، اَنْتَ الَّذى اَحْصَیْتَ
بر پا نخاسته، و برهان و بیانى حضرتت را عاجز ننموده، تویى که هر چیز را
کُلَّ شَىْءٍ عَدَداً، وَجَعَلْتَ لِکُلِّ - شَىْءٍ اَمَداً، وَ قَدَّرْتَ کُلَّ
به شمار آوردى، و براى هر چیز مدتى قرار دادى، و هر چیز را
شَىْءٍ تَقْدیراً، اَنْتَ الَّذى قَصُرَتِ الْاَوْهامُ عَنْ ذاتِیَّتِکَ،
اندازه گرفتى، تویى که پرندههاى اوهام به کنه ذاتت نرسیدند،
وَ عَجَزَتِ الْاَفْهامُ عَنْ کَیْفِیَّتِکَ، وَلَمْ تُدْرِکِالْاَبْصارُ مَوْضِعَ
و فهمها از درک کیفیتت ناتوان شدند، و چشمها موضعت را
اَیْنِیَّتِکَ، اَنْتَ الَّذى لا تُحَدُّ فَتَکُونَ مَحْدُوداً، وَ لَمْ تُمَثَّلْ
درنیافتند، تویى که برایت حدّى نیست تا محدود گردى، و حضرتت را مانندى
فَتَکُونَ مَوْجُوداً، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَکُونَ مَوْلُوداً، اَنْتَ الَّذى لا
نیست تا به مثل و مانند ادراک شوى، و فرزندى نیاوردى تا خود نیز زائیده شده باشى، تویى که برایت
ضِدَّ مَعَکَ فَیُعانِدَکَ، وَ لا عِدْلَ لَکَ فَیُکاثِرَکَ، وَ لا نِدَّ لَکَ
همتایى نیست تا با تو به معارضه برخیزد، و همانندى ندارى تا با تو پهلو زند، و نظیرى برایت نیست
فَیُعارِضَکَ، اَنْتَ الَّذِى ابْتَدَأَ وَ اخْتَرَعَ! وَ اسْتَحْدَثَ
تا با تو عرض وجود کند، تویى که آغاز کردى و اختراع نمودى، و پدید آوردى
وَ ابْتَدَعَ، وَ اَحْسَنَ صُنْعَ ما صَنَعَ، سُبْحانَکَ! ما اَجَلَّ
و بدون نمونه آفریدى، و هر چه را ساختى نیکو ساختى، پاک و منزهى، چه بزرگ است
شَاْنَکَ! وَ اَسْنى فِى الْاَماکِنِ مَکانَکَ،! وَ اَصْدَعَ بِالْحَقِّ
شأنت! و چه بلند است در میان جایگاهها جایگاهت! و چه آشکار کننده حق است
فُرْقانَکَ! سُبْحانَکَ مِنْ لَطیفٍ ما اَلْطَفَکَ! وَ رَؤُوفٍ ما
فرقانت! پاکى تو اى صاحب لطفى که چه بسیار است لطفت! و رئوفى که چه فزون است
اَرْأفَکَ! وَ حَکیمٍ ما اَعْرَفَکَ! سُبْحانَکَ مِنْ مَلیکٍ ما
رأفتت! و حکیمى که چه بسیار است شناسائیت! پاکى تو اى پادشاهى که چه شکوهمند است
اَمْنَعَکَ! وَجَوادٍ ما اَوْسَعَکَ! ، وَ رَفیعٍ ما اَرْفَعَکَ! ذُو الْبَهآءِ
پادشاهیت! و بخشندهاى که چه پهناور است سفره کرمت! و والایى که چه والاست قدر و مرتبهات،
وَالْمَجْدِ، وَالْکِبْرِیآءِ وَالْحَمْدِ. سُبْحانَکَ! بَسَطْتَ بِالْخَیْراتِ
تو صاحب بهاء و مجد و کبریایى و حمدى. پاکى تو، دست قدرتت را به خوبیها
یَدَکَ، وَ عُرِفَتِ الْهِدایَهُ مِنْ عِنْدِکَ، فَمَنِ الْتَمَسَکَ لِدینٍ
گشودهاى، و هدایت از جانب تو شناخته شده، پس هر کس تو را براى دین
اَوْ دُنْیا وَجَدَکَ. سُبْحانَکَ! خَضَعَ لَکَ مَنْ جَرى فى
یا دنیا بخواهد تو را مىیابد. پاک و منزهى، هر که در عرصه علم تو قرار گرفته در پیشگاهت خاضع،
عِلْمِکَ، وَخَشَعَ لِعَظَمَتِکَ مادُونَ عَرْشِکَ، وَ انْقادَ لِلتَّسْلیمِ
و هرچه در زیر عرش توست در مقابل بزرگیت خاشع، و همه مخلوقاتت در پیشگاه تو ریسمان تسلیم
لَکَ کُلُّ خَلْقِکَ. سُبْحانَکَ! لاتُحَسُّ وَ لا تُجَسُّ وَ لا تُمَسُّ،
به گردن انداخته است. پاکى تو که با حواس برون و درون درک نشوى، و قابل لمس نمىباشى،
وَ لا تُکادُ وَ لا تُماطُ وَلا تُنازَعُ وَلا تُجارى وَلا تُمارى
و احدى را قدرت حیلهگرى و کنارزدن، و کشمکش و دعوا و غلبه و جدال و
و َلا تُخادَعُ وَ لا تُماکَرُ. سُبْحانَکَ! سَبیلُکَ جَدَدٌ، وَاَمْرُکَ رَشَدٌ،
فریب و مکر با تو نیست. پاکى تو که راهت هموار، و برنامهات صواب،
وَ اَنْتَ حَىٌّ صَمَدٌ. سُبْحانَکَ! قَوْلُکَ حُکْمٌ، وَ قَضآؤُکَ
و تو زنده و مرجع حاجتهایى. پاکى تو، گفتارت حکمت، و فرمانت
حَتْمٌ، وَ اِرادَتُکَ عَزْمٌ. سُبْحانَکَ! لا رادَّ لِمَشِیَّتِکَ
حتمى، و ارادهات جزمى است. پاکى تو، خواستهات را رد کنندهاى نیست،
، وَ لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ. سُبْحانَکَ! باهِرَ الْایاتِ، فاطِرَ
و کلماتت را تغییر دهندهاى نمىباشد. پاکى تو، اى دارنده آیات روشن، اى پدید آورنده
السَّمواتِ، بارِئَ النَّسَماتِ، لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَدُومُ
آسمانها، اى آفریننده جانها، سپاس تو را سپاسى که به
بِدَوامِکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً بِنِعْمَتِکَ، وَ لَکَ
دوامت دائم ماند، و تو را سپاس سپاسى که به نعمتت همیشه بپاید، و تو
الْحَمْدُ حَمْداً یُوازى صُنْعَکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَزیدُ
را سپاس سپاسى که با احسانت برابرى کند، و تو را سپاس سپاسى که بر
عَلى رِضاکَ، وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ کُلِّ حامِدٍ، وَ
خشنودیت بیفزاید، و سپاس تو را سپاسى که با سپاس هر سپاسگزارى توأم باشد، و
شُکْراً یَقْصُرُ عَنْهُ شُکْرُ کُلِّ - شاکِرٍ، حَمْداً لایَنْبَغى اِلاَّ
شکرى که شکر هر شاکرى از آنکوتاه آید، سپاسى که سزاوار غیر تو نباشد،
لَکَ، وَلایُتَقَرَّبُ بِهِ اِلاَّ اِلَیْکَ، حَمْداً یُسْتَدامُ بِهِ الْاَوَّلُ،
و وسیله تقرب به غیر حضرتت نشود، سپاسى که موجب دوام سپاس اول،
وَ یُسْتَدْعى بِهِ دَوامُ الْاخِرِ، حَمْداً یَتَضاعَفُ عَلى کُرُورِ
و به دنبال داشتن دوام سپاس پایانى شود، سپاسى که بر گردش زمانها چند
الْاَزْمِنَهِ، وَ یَتَزایَدُ اَضْعافاً مُتَرادِفَهً، حَمْداً یَعْجِزُ عَنْ
برابر گردد، و به افزایشهاى پى در پى فزونى یابد، سپاسى که فرشتگان
اِحْصآئِهِ الْحَفَظَهُ، وَ یَزیدُ عَلى ما اَحْصَتْهُ فى کِتابِکَ
حافظ اعمال از شمردنش عاجز شوند، حمدى که از شماره اعمال بندگان که ملائکه در کتاب
الْکَتَبَهُ، حَمْداً یُوازِنُ عَرْشَکَ الْمَجیدَ، وَ یُعادِلُ کُرْسِیَّکَ
تو مىنویسند افزون باشد، سپاسى که با عرش برینت هموزن باشد، و با کرسى بلندت
الرَّفیعَ، حَمْداً یَکْمُلُ لَدَیْکَ ثَوابُهُ، وَ یَسْتَغْرِقُ کُلَّ جَزآءٍ
معادل نشان دهد، سپاسى که پاداشش از جانب تو کامل گردد، و مزدش همه مزدها را
جَزآؤُهُ، حَمْداً ظاهِرُهُ وَفْقٌ لِباطِنِهِ، وَ باطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ
فرا گیرد، سپاسى که ظاهرش با باطنش، و درونش با صدق نیّت وفق دهد،
النِّیَّهِ، حَمْداًلَمْ یَحْمَدْکَ خَلْقٌ مِثْلَهُ، وَلایَعْرِفُ اَحَدٌ سِواکَ
سپاسى که هیچ آفریده به مثل آن تو را سپاس ننموده باشد، و جز تو هیچ کس
فَضْلَهُ، حَمْداً یُعانُ مَنِ اجْتَهَدَ فى تَعْدیدِهِ، وَ یُؤَیَّدُ مَنْ
فضل آن را نشناسد، سپاسى که هر کس در فراوان آوردنش زحمت کشد یارى گردد، و هر که در کامل
اَغْرَقَ نَزْعاً فى تَوْفِیَتِهِ، حَمْداً یَجْمَعُ ما خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ،
آوردنش نهایت کوشش را به کار برد تأیید شود، سپاسى که هر چه سپاس آفریدهاى را دارا باشد،
وَ یَنْتَظِمُ ما اَنْتَ خالِقُهُ مِنْ بَعْدُ، حَمْداً لا حَمْدَ اَقْرَبُ
و هر چه را پس از این به وجود آورى در برگیرد، سپاسى که هیچ سپاس از آن اِلى قَوْلِکَ مِنْهُ، وَ لا اَحْمَدَ مِمَّنْ یَحْمَدُکَ بِهِ، حَمْداً یُوجِبُ
به کلام تو نزدیکتر، و هیچ کس از آن کس که بر این گونه سپاس گوید سپاس گزارتر نباشد، سپاسى که
بِکَرَمِکَ الْمَزیدَ بِوُفُورِهِ، وَ تَصِلُهُ بِمَزیدٍ بَعْدَ مَزیدٍ طَوْلاً
به کرمت باعث افزونى نعمت و وفور آن گردد، و از باب احسان پس از هر فزونى آن را
مِنْکَ، حَمْداً یَجِبُ لِکَرَمِ وَجْهِکَ، وَ یُقابِلُ عِزَّ جَلالِکَ.
به فزونى دیگر برسانى، سپاسى که با بزرگوارى ذات تو واجب آمده، و با جلال و عظمت تو برابر باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى
بار خدایا بر محمد و آل محمد که انتخاب شده و برگزیده
الْمُکَرَّمِ الْمُقَرَّبِ، اَفْضَلَ صَلَواتِکَ، وَ بارِکْ عَلَیْهِ اَتَمَّ
و گرامى و مقرب درگاه توست بهترین درودهاى خود را بفرست، و او را به کاملترین
بَرَکاتِکَ، وَ تَرَحَّمْ عَلَیْهِ اَمْتَعَ رَحَماتِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى
برکاتت برکت عنایت کن، و پر بهرهترین رحمتت را نصیب او فرما. خداوندا بر محمد و آلش
مُحَمَّدِ وَالِهِ، صَلوهً زاکِیَهً لاتَکُونُ صَلوهٌ اَزْکى مِنْها، وَصَلِّ
درود فرست، درودى بالنده که هیچ درودى از آن بالندهتر نباشد، و بر او درودى
عَلَیْهِ صَلوهً نامِیَهً لا تَکُونُ صَلوهٌ اَنْمى مِنْها، وَ صَلِّ
فزاینده فرست که درورى از آن فزایندهتر نباشد، و بر او دوردى
عَلَیْهِ صَلوهً راضِیَهً لا تَکُونُ صَلوهٌ فَوْقَها، رَبِّ صَلِّ عَلى
پسندیده فرست که دورى برتر از آن نباشد، پروردگارا بر
مُحَمَّدٍ وَالِهِ، صَلوهً تُرْضیهِ وَتَزیدُ عَلى رِضاهُ، وَصَلِّ عَلَیْهِ
محمد و آلش درود فرست، درودى که وى را خشنود سازد و بیش از رضایش باشد، و بر
صَلوهً تُرْضیکَ وَتَزیدُ عَلى رِضاکَ لَهُ، وَ صَلِّ - عَلَیْهِ صَلوهً
او درودى فرست که تو را خشنود سازد و بیش از رضایت از او باشد، و بر او درودى فرست
لاتَرْضى لَهُ اِلاَّ بِها، وَ لا تَرى غَیْرَهُ لَها اَهْلاً. رَبِّ صَلِّ عَلى
که براى او جز به آن خشنود نشوى، و غیر او کسى را شایسته آن ندانى. پروردگارا بر محمد وآلش
مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، صَلوهً تُجاوِزُ رِضْوانَکَ، وَ یَتَّصِلُ اتِّصالُها
درود فرست، درودى که از رضاى تو فراتر رود، و دوامش به دوام تو متصل
بِبَقآئِکَ، وَلایَنْفَدُ کَما لاتَنْفَدُ کَلِماتُکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى
گردد، و پایان نپذیرد چنانکه کلمات تو پایان نگیرد. پروردگارا بر محمد و آلش
مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، صَلوهً تَنْتَظِمُ صَلَواتِ مَلائِکَتِکَ وَ اَنْبِیآئِکَ
درود فرست، درودى برابر همه درودهاى فرشتگان و پیمبران
وَ رُسُلِکَ وَ اَهْلِ طاعَتِکَ، وَ تَشْتَمِلُ عَلى صَلَواتِ عِبادِکَ
و فرستادگان تو و آنان که اهل طاعت تو باشند، و شامل بر درود بندگانت
مِنْ جِنِّکَ وَ اِنْسِکَ وَ اَهْلِ اِجابَتِکَ، وَ تَجْتَمِعُ عَلى صَلوهِ
از جنّ و انس و پذیرندگان دعوتت گردد، و درود هر که را
کُلِّ مَنْ ذَرَاْتَ وَ بَرَاْتَ مِنْ اَصْنافِ خَلْقِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ
از انواع مخلوقات خود که آفریدهاى و پدید آوردهاى در برگیرد. خداوندا بر او و آلش
وَ الِهِ، صَلوهً تُحیطُ بِکُلِّ صَلوهٍ سالِفَهٍ وَ مُسْتَاْنَفَهٍ، وَ صَلِّ
درود فرست، درودى که بر هر درود گذشته و تازهاى محیط باشد، و
عَلَیْهِ وَ عَلى الِهِ، صَلوهً مَرْضِیَّهً لَکَ وَ لِمَنْ دُونَکَ، وَ تُنْشِئُ مَعَ
بر او و آلش درود فرست, درودی که نزد تو و غیر تو پسندیده باشد، و در کنار آن
ذلِکَ صَلَواتٍ تُضاعِفُ مَعَها تِلْکَ الصَّلَواتِ عِنْدَها،
درودهایى بیافرینى که آن درودهاى گذشته را چند برابر کنى،
وَ تَزیدُها عَلى کُرُورِ الْاَیّامِ زِیادَهً فى تَضاعیفَ لا یَعُدُّها
و با دور روزگار چندان بر آن اضافه کنى که غیر تو از شمارش آن ناتوان
غَیْرُکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى اَطآئِبِ اَهْلِ بَیْتِهِ الَّذینَ اخْتَرْتَهُمْ
باشد. خداوندا درود فرست بر پاکیزهتران از اهل بیت او که ایشان را براى اجراى فرمان خود انتخاب
لِأمْرِکَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَهَ عِلْمِکَ، وَ حَفَظَهَ دینِکَ، وَ
کردهاى، و آنان را گنجینهداران علم و حافظان دین و
خُلَفآءَکَ فىاَرْضِکَ، وَ حُجَجَکَ عَلى عِبادِکَ، وَ طَهَّرْتَهُمْ
خلفاى خود در زمین، و حجتهاى خویش بر بندگانت قرار دادهاى، و به اراده خود ایشان را
مِنَ الرِّجْسِ وَالدَّنَسِ تَطْهیراً بِاِرادَتِکَ، وَجَعَلْتَهُمُ الْوَسیلَهَ
از پلیدى به تمام معنى پاک کردهاى، و آنان را وسیلهاى به سوى - خود،
اِلَیْکَ، وَالْمَسْلَکَ اِلى جَنَّتِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
و راه بهشت خود نمودهاى. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست،
صَلوهً تُجْزِلُ لَهُمْ بِها مِنْ نِحَلِکَ وَ کَرامَتِکَ، وَ تُکْمِلُ لَهُمُ
درودى که به سبب آن بخشش و بزرگواریت را در حق ایشان بزرگ گردانى، و هر گونه
الْاَشْیآءَ مِنْ عَطایاکَ وَ نَوافِلِکَ، وَ تُوَفِّرُ عَلَیْهِمُ الْحَظَّ مِنْ
عطا و احسانت را درباره ایشان کامل کنى، و بهره آنان را از
عَوآئِدِکَ وَ فَوآئِدِکَ. رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ صَلوهً لا اَمَدَ
تمام عوائد و فوائد خود سرشار نمایى. الها بر او و بر ایشان درودى فرست که
فى اَوَّلِها، وَ لا غایَهَ لِأمَدِها، وَ لا نِهایَهَ لِاخِرِها. رَبِّ صَلِّ
آغازش را مرزى، و مدّتش را پایانى، و آخرش را نهایتى نباشد. خداوندا برایشان
عَلَیْهِمْ زِنَهَ عَرْشِکَ وَ مادُونَهُ، وَ مِلْاَسَمواتِکَ وَ ما فَوْقَهُنَّ،
درودى فرست همپایه عرش و آنچه زیر عرش است، و به گنجایش آسمانها و آنچه فوق آنهاست،
وَعَدَدَ اَرَضیکَ وَ ما تَحْتَهُنَّ وَ ما بَیْنَهُنَّ، صَلوهً تُقَرِّبُهُمْ
و به شمار زمینهایت و آنچه زیر آنها و میانشان قرار دارد، درودى که آنان را بدان سبب
مِنْکَ زُلْفى، وَتَکُونُ لَکَ وَ لَهُمْ رِضًى، وَ مُتَّصِلَهٌ بِنَظآئِرِهِنَّ
به کمال قرب خود رسانى، و براى تو و ایشان رضا و خشنودى باشد، و براى همیشه
اَبَداً. اَللَّهُمَّ اِنَّکَ اَیَّدْتَ دینَکَ فى کُلِّ اَوانٍ بِاِمامٍ اَقَمْتَهُ عَلَماً
به نظائر آن متصل گردد. خداوندا تو در هر زمان دینت را به سبب رهبرى بر حق تأیید کردى و او را نشانهاى
لِعِبادِکَ، وَ مَناراً فى بِلادِکَ، بَعْدَ اَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ،
براى بندگانت، و مشعلى فروزان در شهرهایت بپا داشتى، پس از آنکه ریسمان او را به ریسمان خود وصل کردى،
وَ جَعَلْتَهُ الذَّریعَهَ اِلى رِضْوانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طاعَتَهُ، وَ
و او را سبب دستیابى به رضاى خود ساختى، و طاعتش را بر همه واجب نمودى، و
حَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ اَمَرْتَ بِامْتِثالِ اَوامِرِهِ، وَ الْاِنْتِهآءِ عِنْدَ
از نافرمانیش بیم دادى، و به اطاعت دستوراتش، و باز ایستادن از
نَهْیِهِ، وَ اَلاَّیَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَلایَتَاَخَّرَ عَنْهُ مُتَاَخِّرٌ، فَهُوَ
نواهیش، و پیشى نجستن بر او، و واپس نماندن از حضرتش فرمان دادى، پس او
عِصْمَهُ اللاَّئِذینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنینَ، وَ عُرْوَهُالْمُتَمَسِّکینَ،
پناه پناهندگان، و ملجأ اهل ایمان، و دستاویز چنگزنندگان،
وَ بَهآءُ الْعالَمینَ. اَللَّهُمَّ فَاَوْزِعْ لِوَلِیِّکَ شُکْرَ ما اَنْعَمْتَ
و جمال جهانیان است. الها، ولىّ خود را به سپاس آنچه بر او انعام کردى
بِهِ عَلَیْهِ، وَ اَوْزِعْنا مِثْلَهُ فیهِ، وَاتِهِ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً،
الهام کن، و ما را نیز به شکر نعمت وجود رهبر برحق ملهم نما، و از نزد خویش قدرتى یارى دهنده به او ببخش،
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسیراً، وَ اَعِنْهُ بِرُکْنِکَ الْاَعَزِّ، وَ اَشْدُدْ اَزْرَهُ،
و درهاى کامیابى را سهل و آسان به رویش باز کن، و او را به قوىترین تکیهگاه خود مدد ده، و او را پشت گرم ساز،
وَ قَوِّ عَضُدَهُ، وَ راعِهِ بِعَیْنِکَ، وَاحْمِهِ بِحِفْظِکَ، وَ انْصُرْهُ
و بازویش را توان بخش، و بهنظر لطف و عنایت خود مراقبت کن، و به حفظ خویش حمایت نما، و او را به
بِمَلائِکَتِکَ، وَامْدُدْهُ بِجُنْدِکَ الْاَغْلَبِ، وَ اَقِمْ بِهِ کِتابَکَ
ملائکه خود یارى ده، و به نیرومندترین سپاهت مدد رسان، و کتاب
وَ حُدوُدَکَ وَ شَرآئِعَکَ وَ سُنَنَ رَسُولِکَ صَلَواتُکَ اللَّهُمَّ
و حدود و شرایعت و سنتهاى رسولت را - که صلواتت بر او
عَلَیْهِ وَ الِهِ، وَ اَحْىِ بِهِ ما اَماتَهُ الظّالِمُونَ مِنْ مَعالِمِ دِینِکَ،
و آلش باد - به وسیله او بر پادار، و آنچه از علائم آئینت را که اهل تجاوز میراندهاند بهوسیله او زندهکن،
وَ اجْلُ بِهِ صَدآءَ الْجَوْرِ عَنْ طَریقَتِکَ، وَ اَبِنْ بِهِ الضَّرّاءَ
و از برکت وجودش زنگار ستم از طریقت خود پاک فرما، و ناهموارى را از جادّه خود
مِنْ سَبیلِکَ، وَ اَزِلْ بِهِ النّاکِبینَ عَنْ صِراطِکَ، وَ امْحَقْ
برطرف کن، و به وسیله او آنان را که انحراف از راهت گزیدهاند از سر راه بردار، و آنان را که
بِهِ بُغاهَ قَصْدِکَ عِوَجاً، وَ اَلِنْ جانِبَهُ لِأوْلِیآئِکَ، وَابْسُطْ یَدَهُ
قصد ایجاد کجى دارند از عرصهگاه حیات ریشه کن فرما، و دلش را در حق دوستانت نرم، و دستش
عَلى اَعْدآئِکَ، وَهَبْ لَنا رَاْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ،
را بر دشمنات گشوده ساز، و رأفت و رحمت و عطوفت و مهربانیش را به ما ارزانى دار،
وَاجْعَلْنا لَهُ سامِعینَ مُطیعینَ، وَ فى رِضاهُ ساعینَ، وَ اِلى
و ما را از گوش دهندگان و اطاعت کنندگان وى قرار ده، و در راه خشنودى حضرتش پوینده، و در
نُصْرَتِهِ وَ الْمُدافَعَهِ عَنْهُ مُکْنِفینَ، وَ اِلَیْکَ وَ اِلى رَسُولِکَ -
یارى و دفاع از او مددکار قرار ده، و بدین ترتیب به حضرت تو و رسول بزرگوارت
صَلَواتُکَ اللَّهُمَّ عَلَیْهِ وَ الِهِ - بِذلِکَ مُتَقَرِّبینَ. اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ
-که درودت بر او و آلش باد- تقرب جوئیم. الها، و بر دوستان ایشان درود فرست
عَلى اَوْلِیآئِهِمُ الْمُعْتَرِفینَ بِمَقامِهِمْ، اَلْمُتَّبِعینَ مَنْهَجَهُمْ،
که به مقامشان اعتراف دارند، و پیرو راهشان هستند،
اَلْمُقْتَفینَ اثارَهُمْ، اَلْمُسْتَمْسِکینَ بِعُرْوَتِهِمْ، اَلْمُتَمَسِّکینَ
و دنبالهرو آثارشان، و چنگ زننده به دستاویزشان، و متمسّک
بِوِلایَتِهِمْ، اَلْمُؤْتَمّینَ بِاِمامَتِهِمْ، اَلْمُسَلِّمینَ لاَِمْرِهِمْ،
به ولایتشان، و اقتدا کننده به امامتشان، و تسلیم امرشان،
اَلْمُجْتَهِدینَ فى طاعَتِهِمْ، اَلْمُنْتَظِرینَ اَیّامَهُمْ، اَلْمآدّینَ اِلَیْهِمْ
و کوشنده در فرمانبرداریشان، و منتظر حکومتشان، و چشم دوخته
اَعْیُنَهُمْ، اَلصَّلَواتِالْمُبارَکاتِالزّاکِیاتِالنّامِیاتِ الْغادِیاتِ
بر ایشانند، درودهاى پربرکت و پاکیزه و فزایندهاى که صبحگاهان و شامگاهان
الرَّائِحاتِ، وَ سَلِّمْ عَلَیْهِمْ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ، وَ اجْمَعْ عَلَى
در رسند، و درود فرست بر ایشان و بر ارواحشان، و کارشان را بر اساس
التَّقْوى اَمْرَهُمْ، وَ اَصْلِحْ لَهُمْ شُؤُونَهُمْ، وَ تُبْ عَلَیْهِمْ،
تقوا فراهمآور، و احوالشان را به سامانآر، و توبه آنان را قبول فرما،
اِنَّکَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ، وَ خَیْرُ الْغافِرینَ، وَ اجْعَلْنا
زیرا که تو بسى توبهپذیر و مهربان، و بهترین آمرزندگانى، و ما را
مَعَهُمْ فى دارِ السَّلامِ بِرَحْمَتِکَ، یا اَرْحَمَ الراحِمینَ.
به رحمت خود در جایگاه امن و امان در کنار ایشان قرار ده، اى مهربانترین مهربانان.
اَللَّهُمَّ هذا یَوْمُ عَرَفَهَ، یَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ، نَشَرْتَ
خداوندا، این روز عرفه روزى است که آن را شرافت و کرامت و عظمت دادى، سفره
فیهِ رَحْمَتَکَ، وَ مَنَنْتَ فیهِ بِعَفْوِکَ، وَ اَجْزَلْتَ فیهِ عَطِیَّتَکَ،
رحمتت را در آن گستردى، و با بخششت بربندگان منّتنهادى، و عطایت را در آن فراوان نمودى،
وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلى عِبادِکَ. اَللَّهُمَّ وَ اَنَا عَبْدُکَ الَّذى اَنْعَمْتَ
و به وسیلهاش بر بندگان خود احسان کردى. بارالها، و من آن بندهاى هستم که قبل از آفریدنش و پس از
عَلَیْهِ قَبْلَ خَلْقِکَ لَهُ وَبَعْدَ خَلْقِکَ اِیّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَیْتَهُ
خلقتش بر او انعام فرمودى، و او را از جمله کسانى قرار دادى که به آئین خود
لِدینِکَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّکَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِکَ، وَ اَدْخَلْتَهُ
رهبرى نمودى، و براى اداى حقّ خویش توفیق دادى، و او را با ریسمان خویش نگاهداشتى، و در
فىحِزْبِکَ، وَاَرْشَدْتَهُ لِمُوالاهِ اَوْلِیآئِکَ، وَمُعاداهِاَعْدآئِکَ،
حزب خود وارد کردى، و به دوستدارى دوستانت، و دشمنى دشمنانت رهنمون شدى،
ثُمَّ اَمَرْتَهُ فَلَمْ یَاْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ یَنْزَجِرْ، وَ نَهَیْتَهُ عَنْ
و با این همه به او دستور دادى ولى اطاعت نکرد، و نهى فرمودى امّا باز نایستاد،
مَعْصِیَتِکَ فَخالَفَ اَمْرَکَ اِلى نَهْیِکَ، لا مُعانَدَهً لَکَ، وَ لاَ