دعایی که حضرت حجت(عج) برای رفع گرفتاری آموزش داده اند

تا این که شبی در خواب دید که گویا در بیابانی است و در آن بیابان خیمه بزرگی برپا می باشد و قبه ای بر بالای آن است. شیخ از صاحب آن خیمه سوال کرد. به او گفته شد: در این خیمه پناهگاه محکم و استوار، فریادرس گرفتاران و بیچارگان حجت قائم حضرت مهدی و امام منتظر مرضی، حضور دارند.

شیخ به سرعت به سمت خیمه رفت، زیرا برطرف شدن گرفتاریش را در آن یافته بود. وقتی به حضور حضرت(عج) رسید از پریشانی و فشار زمان و سختی حال خانواده اش شکایت کرد و از حضرت(عج) دعایی خواست که با آن غم و اندوه از او برداشته شده و گرفتاریش برطرف شود. حضرت(عج) او را به سیدی از فرزندانش حواله کرد و به خیمه اش اشاره کرد.

شیخ از حضور حضرت(عج) مرخص شده و به آن خیمه رفت. در آنجا سید سند دانشمند مورداعتماد، والامقام و موردتایید جناب «سید محمد سلطان آبادی» را دید که بر سجاده اش نشسته و در حال نیایش است. بعد از سلام آنچه حجت پروردگار حواله کرده بود عرض کرد و سید دعایی که رفع تنگدستی و سختی کند و موجب افزایش روزی باشد به او آموخت.

در این هنگام شیخ از خواب بیدار شد در حالی که دعا در ذهنش مانده بود. سپس به سوی خانه سید محمد روانه شد با آن که قبل از آن خواب به دلیلی که ذکر نمی کرد از سید کناره می گرفت و نمی خواست او را ببیند. وقتی به خانه سید رسید و داخل شد، سید را دید که روی سجاده نمازش همانگونه که در خواب دیده بود، نشسته و ذکر خدا می گوید و استغفار می کند.

به سید سلام کرد و او جواب داد در حالی که خنده ای بر لب داشت گویا قضیه را می داند و از اسرار پنهانی آگاه است. شیخ آنچه در خواب پرسیده بود از سید پرسید و همان دعا را به او آموخت. شیخ مدت کمی آن دعا را خواند و دنیا از هر طرف به او روی آورد. همیشه استاد ما آن سید را با احترام تعریف می نمود در حالی که او را در اواخر عمرش درک کرده و زمان کوتاهی شاگردی ایشان نموده بود.

آنچه سید در خواب و بیداری به شیخ آموخت سه چیز است؛

1- بعد از نماز صبح در حالی که دستش را بر روی سینه گذاشته 70 مرتبه «یا فتاح» بگوید.

2- آنچه کلینی در کتاب«کافی» آن را روایت کرده است که رسول خدا صل الله علیه وآله به یکی از اصحاب فرمودند: «آیا نمی خواهی به تو دعایی بیاموزم که خدا فقر و بیماری را به وسیله آن از تو دور کند؟ مرد گفت: «البته ای رسول خدا(ص)»؛ حضرت(ص) فرمودند: بسیار بگو:«لاحَوْلَ وَلاقُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ تَوَکَّلْتُ عَلَی الْحَیِّ الَّذی لایَمُوتُ وَ اَلْحَمْدُللِهِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَهً وَلا وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً.»

3- آنچه ابن فهد حلی در کتاب «عدة الداعی» از رسول خدا(ص) روایت کرده است: هر کس این دعا را هر روز بعد از نماز صبح بخواند هیچ حاجتی از خدای تعالی نخواهد مگر آنکه به آسانی برآورده شود و خداوند کارهای مهم او را کفایت نماید:

«بِسْمِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اُفَوِّضُ اَمْری اِلَی اللهِ اِنَّ اللهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ قَوْقاهُ الله سَیِّآتِ ما مَکَرُوا اِلاَّ الَهِ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجِبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجیِ الْمُؤمِنینَ حَسْبُنا اللهَ وَ نِعْمَ الْوَکیلِ وَ انْقَلِبُوا بِنِعْمَهً مِنَ اللهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءُ ماشاءَ‌اللهُ لا ماشاءَ لاحَوْلَ وَ لاقُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ ماشاءَ اللهُ لا ماشاءَ النّاسَ ماشاءَ اللهُ اَنْ یَرَهُ النّاسَ حَسْبِیَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ حَسْبِیَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ حَسْبِیَ الرّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ حَسْبِیَ اللهُ رَبُّ الْعالَمینَ حَسُبی مَنْ هُوَ حَسْبی مَنْ لَمْ یَزَلْ حَسْبی حَسْبی مَنْ کانَ مُنْذُ کُنْتَ حَسْبی حَسْبِیَ اللهُ لااِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَیهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ وَ الْحَمْدُللِهِ رَبِّ الْعالَمینَ. » 

منبع: صحیفه مهدیه ص ۲۸۱