عالمی که بر علیه ظلم فریاد نزند،عادل نیست!

وارث: امام‌علی(ع) مي فرمايند:

«القویُّ عندی ضعیفٌ، حتّی آخُذَ الحقَّ منه، و الضّعیفُ عندی قویٌّ، حتی آخُذَ الحقَّ لَه»

"من، توانگران قدرتمند را خُرد می‌کنم، وحق محرومان را از حلقوم آنان بیرون می‌کشم؛ و به له‌شدگان فراموش شده قدرت می‌دهم، تا حقوق آنان را بگیرم و به دستشان برسانم."

این است تشیع.

این است پیرو علی بودن و دَم ازعلی زدن. 

عالم دینی اگر عالمی راستین است باید به داد افراد نیازمند، و خانوارهای کمبوددار برسد،و حقوق غصب شدۀ آنان را -از اغنیا و حاکمیّت- بگیرد، و به آنان برساند، و گرنه، خور و خواب راحت نداشته باشد.

پس کمترین ملاحظه و مسامحه و سهل ‌انگاری، از سوی عالمان، دربارۀ فاصله ‌های معیشتی، و تفاوت ‌های قارونی، در سطوح زندگی، که به سقوط افراد و خانواده ‌ها می‌انجامد، -چنانکه یادشد خلاف تکلیف قطعی است، و مسقط عدالت است، و معارضه با «نهج البلاغه» است، و سبب سست شدن پایه‌های دین در جامعه است که: «کادَ الفقرُ أن یَکونَ کُفراً»