دنیا گرایی و زر اندوزی، سبب قهر الهی

وارث: یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ کثِیراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَیأْکلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ یصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ 

ای کسانی که ایمان آورده اید! بسیاری از دانشمندان و راهبان،(با سوء استفاده از موقعیت خود، ) اموال مردم را به ناحق می خورند و آنان را از راه خدا باز می دارند 

نکته ها: 

علمای یهود به خاطر منافع مادّی خود، حقّ را کتمان کردند وبه حقانیت دین اسلام اعتراف نکردند، یا رشوه گرفتند و گناه بخشودند، یا تفتیش عقاید کرده و به دیگران تهمت زدند. سوء استفاده از موقعیت ها، حرام است و بزرگ ترین خطر برای علمای دین، فساد مالی است. 

که ثروت اندوزی در جامعۀ فقیر حرام است، گرچه از راه حلال باشد و زکاتش پرداخت شده باشد.

پیام ها: 

1- بهره گیری علما از مال مردم و بهره نرساندن به آنان که موجب بی رغبتی مردم به دین می شود. 

2- در اسلام، محدودیتی برای سرمایه نیست، امّا راه تحصیل آن شروطی دارد و زراندوزی و بد مصرف کردن ثروت حرام است. 

3-مال اندوزی و حرص، احتکار و پنهان کردن است. چون مشکلات بسیاری را برای جامعه فراهم می کند. 

4- دنیاپرستی علما و زراندوزی ثروتمندان، سبب قهر الهی است. 

5- جمع آوری طلا و نقره و پول، و انفاق نکردن و احتکار آن، گناه کبیره است. 

منبع: تفسير صافى-تفسیر نور، ج 3، ص412-تفسير نمونه، ج‏7، ص389

سوره توبه، آیه 34