حجت الاسلام عبدالملکی: غیبت؛ عامل سلب نورانیت روزه می شود

وارث: مراسم شب چهاردهم ماه مبارک رمضان مصادف با ولادت امام حسن(ع) با سخنرانی حجت الاسلام عبدالملکی و با مداحی حاج محمد کمیل، کربلایی حبیب عبداللهی، کربلایی سید امیر حسینی، کربلایی محمد فصولی و کربلایی مهدی سعیدی برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام دکتر سیدامیر عبدالملکی را می خوانید:

غالبا ذات ما انسان ها متمایل به فرصت سوزی است افرادی که از فرصت ها استفاده می کنند شاخص می شوند و جایگاهی پیدا می کنند و بقیه مردم معمولی می شوند. در این جلسه به عوامل سقوط روزه می پردازیم در کلام وجود نازنین حضرت زهرا سلام الله علیها. تذکر اهل بیت علیهم السلام بیشتر به این است که از روزه داری فقط گرسنگی و تشنگی برای شما نماند و حقیقت روزه را درک کنید. یک موضوعاتی در عالم باعث می شود روزه ی ما سقوط پیداکند و از جایگاه حقیقی خودش بیفتد.

وقتی می آمدند تا از پیامبر صلی الله علیه و آله دستورالعمل سلوکی بگیرند حضرت می فرمود: روزه. دفعه دوم وسوم هم که سوال می کردند حضرت می فرمود: روزه. حضرت زهرا سلام الله علیها می فرمود: روزه مقیاس سنجش خلوص عمل است، تنها عملی است که شما در سرّ و علان باید یک مدل رفتار کنید. جلوی مردم یا در خلوت خودت باید از مبطلات آن پرهیز کنی. 

در احادیث هست که خدای متعال فرمود: برای اعمال فرزندان آدم از ده تا هفتصد برابر پاداش در نظر گرفته اند الا روزه؛ برای هر کدام از اعمال مقیاس و محاسبه داریم اما برای روزه مقیاسی نداریم و من خودم را به او می دهم و پاداش او می شوم. شبیه این حدیث را درباره صلوات هم فرموده اند، در شب معراج پیامبر صلی الله علیه و آله فرشته عجیب الخلقه ای را دیدند که حساب همه چیز را داشت تعداد قطرات باران و ... اما حساب ثواب صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله را نداشت.

مرحوم دولابی این قصه را مکرر تعریف می کرد. سلطان محمود غلامی به نام ایاز داشت که خیلی او را دوست داشت، البته همه ی اینها تمثیل است سلطان محمود یکی ازپست ترین و سفاک ترین حکامی بود که خیلی مردم را اذیت کرد. هر سال یک جشنی گرفته می شد و در آن جشن هر کس هر چیزی از سلطان محمود می خواست براورده می شد. یک سال از ایاز خواستند که او هم درخواستی کند. آمد و دستش را روی شانه سلطان گذاشت یعنی من چیزی نمی خواهم.

مرحوم دولابی می فرمود: به حرم که رفتید نگویید دوتا رو 4تا کن، یک وقت نروید دنیا را از اهل بیت علیهم السلام بخواهید، ازامامزاده ها و شهدا بخواه دنیا و آخرتت را بخواه و از اهل بیت علیهم السلام خودشان را بخواه.

یکی از عوامل بیماری های ما این است که چند مدل بخور شده ایم، امیرالمومنین علیه السلام می فرمود: یا سرکه یا نمک را بردار. امام حسن علیه السلام یک مسیری را از مدینه به مکه می رفتند و سفره ای برای صرف غذا پهن کردند، یک سگی از دور بو می کشید و به سمت آقا آمد، حضرت یک لقمه خودش می خوردند و یک لقمه هم به سگ می دادند. یکی از اصحاب آقا فرمود: اجازه بدهید سگ را دور کنم مزاحم غذا خوردن شما می شود. حضرت اجازه نداد و فرمود: من حیا دارم از اینکه صاحب روحی نزد من باشد و من در مقابل او غذا بخورم. کرامت را ببینید شامل همه ی عالمیان می شود ان وقت ما فقط به اطرافیان خود می رسیم.

یا یک مرد شامی آمد وشروع به دشنام دادن به حضرت کرد. بعد از ناسزاگویی هایش حضرت به او فرمود: از راه دوری آمدی؟ قیافه ات می خورد که اهل جزیرة العرب نباشی؟ گرسنه هستی؟ برویم خانه ی ما استراحتی کن، لباسی عوض کن و طعامی بخور. مرد شامی همراه امام شد و روزی که از منزل او خارج می شود به حضرت عرض کرد: روزی که من نزد شما آمدم به نظرم منفورترین آدم بودی اما برای جدایی از تو سخت است و محبوب ترین آدم در ذهن من تو هستی.

حقیقت روزه گرسنگی و تشنگی نیست و یک وقتی شما فقط آن را تحمل می کنید. چه کنیم حقیقت روزه پابرجا بماند و به حقیقت نورانی که منظور اهل بیت علیهم السلام است برسیم؟

اولین عامل سقوط روزه غیبت است. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: روزه دار مادامی که غیبت نکرده ولو به اینکه در خواب باشد هر نفسش تسبیح حساب می شود(مثل حساب بلند مدت هست که برای انسان سود می اندازد همینطور ثواب می اندازد)، به محض اینکه اولین غیبت را انجام بدهد حالت نورانیت و حقیقت روزه از او سلب می شود و اگر دراین حال مُرد و از دنیا رفت در حالی از دنیا رفته که حرام خدا را حلال شمرده است. 

غیبت فقط گفتن بدی و عیب دیگران به صورت ظاهری نیست بلکه حتی اگر از مرکبش هم بد بگویی غیبت حساب می شود و تا 40 روز نماز و روزه از او پذیرفته نمی شود. البت هبه این معنا نیست که نماز نخواند بلکه اگر خواند فایده ای برایش ندارد.