صاحب بن عباد وزیر شیعی مذهب سرزمین خلافت شرقی، نقش بی‌بدیلی در توسعه مذهب تشیع در فلات قاره ایران حوالی قرون چهارم و پنجم هجری دارد. این ادیب و نویسنده و شاعر در سی و هشت سال کتابت و وزارت خود، نظم و نثر عربی، یعنی ادبیات فارسی را که به زبان عربی انتشار می‌یافت و به اعتقاد برخی‌ها، ادبیات را از حضیض فترت و زوال به اوج وسعت و کمال رسانید.
