از نظر «معتزله» کلام خداوند مانند کلام انسان به صورت الفاظ معنادار به گوش پیامبر(ص) میرسید اما «اشاعره» معتقدند که اصل کلام خداوند از جنس اصوات نیست بلکه صفتی قدیم است که به کلام نفسی مشهور شده است.
چرا با وجود اینکه خداوند در قرآن بارها سفارش نموده است که پیامبر اسلام به اسم صدا زده نشود ما در سخنان و نوشتار از محمد به جای پیامبر استفاده میکنیم؟ آیا این سر پیچی نیست؟
در زبان محاوره ای گاهی برای "ان شاء الله" الفاظ دیگری بکار برده می شود که می تواند معنی کلمات را تغییر دهد و کاملاً بر ضد مفهوم اصلی باشد مانند ایشاالله: یعنی خدا را به خاک سپردیم. (نعوذبالله(