تربیت هزاران شاگرد و مناظرات مختلف علمی و دینی با پیروان تفکرات و فرق مختلف، سرفصل اصلی عصر امام صادق(ع) که دوره بروز و رشد نحله ها و مکاتب فکری، اعتقادی و مذاهب فقهی است، به شمار می رود.
یک نکته مهم در زندگانی امامان این است که آن حضرات میان افراط و تفریط مردمان پیرامون خود گرفتار بودند و به طور مداوم می بایست جامعه شیعه را متعادل می کردند.
