مادري فرزند معلول خود را روي چرخ حمل مي‌كرد تا خود را به جمع زائران حسيني برساند، برقي در چشمان اين مادر موج مي‌زد كه گويي خستگي در وجود او و فرزندش جايي ندارد و زماني كه اين چرخ را به حركت در مي‌آورد تا خود را به حرم برساند گويي از زمين جدا شده و در آسمان‌ها قدم مي‌زند.
