عجیب‌ترین تقسیم خدا در قرآن، که عموماً به آن بی‌توجهیم بیان اقسام انسان‌ها در روز قیامت است. در سورۀ واقعه صریحاً می‌فرماید آنجا شما به سه دسته تقسیم می‌شوید: 1. آدم‌های خوب 2. آدم‌های بد 3. گروه پیشتاز که آن‌ها نزدیکان من هستند. این تقسیم باید دغدغۀ ما را به جای بد نبودن، پیشتاز شدن قرار بدهد. 

حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب‌الله فرحزاد طی سخنانی در برنامه‌‌ای از سمت خدا درباره ارزش واقعی انسان گفت: ارزش انسان‌های اهل دنیا به مال و مقام و پست و زیبایی ظاهری است؛ در روایات ما گاهی اشاره شده که ارزش انسان‌ها به اندازه همت آن‌هاست؛ در بند هر چه باشیم بنده آن هستیم، ارزش انسان‌ها به اندازه درک و آگاهی و فهم آن‌هاست.

همان‌طور که حاکمیت امام در جامعه موجب برقراری عدالت می‌شود، حاکم‌بودن امام در قلب یک انسان هم موجب تعادل روحی و تعالی انسان خواهد شد. اگر مهم‌ترین محبت قلبت به امامت تعلق داشته باشد، در واقع این امام است که بر دل تو حکومت می‌کند و قلبت را سرشار از حکمت و عدالت خواهد کرد.

امیرالمؤمنین علی(ع) صریحاً فرموده‌اند: «جهاد مرگ را جلو نمی‌اندازد و فرار از آن عمر را طولانی نمی‌کند.» شهادت، تنها انتخاب بهترین نوع مرگ است، که موجب می‌شود لحظۀ مرگ از تمام زندگی انسان زیباتر بشود و برای ابد جاودانه باقی بماند. این انتخاب را خدا انجام می‌دهد برای کسانی که تمنّا دارند. 

خدا رفیق‌بازی و جوانمردی را دوست دارد و خودش بیش از همه اهل رفاقت و مروّت است. وقتی با همۀ ضعفت به یاد او باشی، با همۀ قدرتش به یادت خواهد بود. 

زمان یکی از مظاهر قدرت الهی است. عبور بی‌رحمانه و منظم زمان، نشان ‌می‌دهد عالم چگونه تابع فرامین قاطع الهی است. اگر ابهت و انعطاف‌پذیر بودن زمان را درک کنیم، خواهیم فهمید در چه جهان با حساب و کتابی زندگی می‌کنیم و در نتیجه با حساب و کتاب زندگی خواهیم کرد. 

محبت به دیگران علامت کم‌شدن خودخواهی است. هر چه محبت تو از دایره دوستان و آشنایان فراتر برود و غریبه‌ها و حتی دشمنان را فرا بگیرد، از خودخواهی بیشتر فاصله گرفته‌ای. هرچه از خودخواهی بیشتر فاصله پیدا کنی، خدا خواه‌تر می‌شوی.

هرچه بر سنّ آدم افزوده می‌شود، سطح نگاهش بالاتر می‌رود؛ زمان را کوتاه‌تر می‌بیند و زمین را کوچک‌تر می‌یابد. اگر ارتفاع سطح نگاهش به بالاترین حد خود برسد، قیامت را هم می‌بیند. گویی وقتی سطح نگاه انسان بالا می‌رود، خود او را نیز به پرواز درمی‌آورد و اوج می‌گیرد و لذت پرواز را احساس خواهد کرد. 

انسان اگر عاشق نباشد زود پیر می‌شود و صفای جوانی را از دست می‌دهد و اگر عاقل نباشد دیر بزرگ می‌شود و در جهالت کودکی باقی می‌ماند. عشق نابجا عقل را می‌گیرد و عقل نابجا عشق را نابود می‌کند. عقل نابجا این است که دائماً در اندیشۀ دنیا باشد و عشق نابجا این است که به غیر خدا علاقه‌مند باشد. 

دعا یعنی تکرار حرف‌‌های خوب و بیان آرزوهای بلند در محضر خدا. حیف است در خانۀ خدای با عظمت حرف‌های کوچک بزنیم. دعاهای بزرگ، ما را همنشین خدا می‌کند.

 ما و خدا، این تمام داستان زندگی ماست. اینکه هر لحظه چقدر به خدا نزدیک یا دور می‌شویم و یا چقدر زمینه‌های این دوری و نزدیکی را فراهم می‌کنیم، مهم‌ترین مسئلۀ حیات ماست؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم. خدا مرکز هستی ماست و تمام زندگی ما طواف دور خانۀ خداست؛ حالا چه دور بشویم، چه نزدیک بشویم.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:  کسی که تمام شرایط را داشته باشد رفیق کامل است و الا به همان اندازه درجه دوستی او کم می شود، و اگر هیچ یک از آنها را نداشته باشد اساساً نام دوست نمی توان بر او گذاشت.  ظاهر و باطنش یکسان باشد. ( آنچه نسبت به تو ابراز می دارد در دل نیز همان باشد ) &n...

اگر بخواهیم جزء بهترین‌ها باشیم، بد نبودن آسان می‌شود؛ ولی اگر بخواهیم کمی خوب باشیم، ترک بدی‌ها بسیار سخت خواهد شد. اگر بخواهیم شیرینی تقرّب را بچشیم، مزه‌های دنیا برایمان تلخ می‌شود؛ ولی اگر بخواهیم برای رفع تکلیف بندگی کنیم، شیرینی گناه برایمان چندبرابر خواهد شد. این در اختیار ماست.  ...

از حضرت معصومه (س) در میان دانشمندان و فقیهان گران قدر شیعه با لقب کریمهٔ اهل بیت یاد می‌شود؛ از میان بانوان اهل بیت، این نام زیبا تنها به آن حضرت اختصاص دارد.