مرحوم ‌حاج آقا مجتبی تهرانی می‌فرماید: حیف نیست وقتی خود آدم بتواند در دنیا خودش را تطهیر کند، برود آنجا خودش را مبتلا کند؟ انسان اوّلاً جلوگیر باشد و نگذارد دستش آلوده بشود و ثانیاً تطهیر و شستشوی خودش را همین جا انجام دهد.