منبرهای یک دقیقه ای/ با حسین(ع) بودن کجا و یا حسین(ع) گفتن کجا!
وارث: طبق اشاراتی که احادیث و قرآن کریم داشتند، روز قیامت، روز سختی است. قرآن کریم در تفسیر روز قیامت کولاک می کند. روز قیامت روزی است که در آن تمام مناسبت های دنیایی رنگ می بازد و تمام اعتبارات از درجه اعتبار خارج می شود و کسی نمی تواند برای من و شما قدمی بردارد. آقای مجتهدی می گفتند: اگر روز قیامت من و شما نتوانیم دستمان را به دامن پر مهر اهل بیت علیهم السلام برسانیم، وای به حال ما! و این کار از ما ساخته نیست که در آن شرایط دستمان را به دامان این خانواده برسانیم. پس بیاییم یک جوری زندگی بکنیم که در آن روز و در آن شرایط سخت، خود اهل بیت علیهم السلام بیایند سراغمان و خودشان از ما دستگیری و حمایت بکنند. اگر ما مهدی پسند زندگی کنیم، خود حضرت مهدی علیه السلام برای دیدار ما می آیند. حال چه کار کنیم که در روز قیامت ائمه اطهار علیه السلام خودشان به دستگیری ما بیایند؟امام حسن عسکری علیه السلام پاسخی جامع و کامل به این سوال داده اند. حضرت علیه السلام می فرمایند: " من احبنا فلیعمل بعملنا " اگر ما را دوست دارید، به روش و سیره زندگی ما عمل کنید. برنامه و روش زندگیتان را از ما بگیرید. دو ماه در مجالس عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام شرکت کردیدم و بر لب ذکر یا حسین، یا حسین داشتیم. چقدر حضور در این مجالس بر سبک زندگی من تاثیر داشته است؟ چقدر از زندگی اهل بیت علیهم السلام الگو گرفته ایم؟ با حسین بودن و یا حسین گفتن تنها در یک نقطه تفاوت دارد ولی با حسین بودن کجا و یا حسین گفتن کجا؟!
پی نوشت:
سخنرانی حجت الاسلام علی پناه در هیئت حرم در 10/10/1393
