شناخت و تحلیل علائم ظهور و آخرالزمان نیاز به تجربه و تخصص دارد

حجت الاسلام حامد کاشانی در سخنانی با اشاره به تحولات اخیر در خاورمیانه و جهان و تطابق آن با علائم ظهور بیان کرد: در این روزها با توجه به حوادثی که در سراسر دنیا در حال وقوع است، افراد مختلف با استفاده از روایات و صحبت‌های در دسترس، نسبت به تحلیل این وقایع همت می‌گمارند. به عنوان مثال علائم ظهور را در منابع می‌بینند و تلاش می‌کنند این علائم را با آنچه از دنیا می‌بینند و درک می‌کنند منطبق کنند.

وی افزود: داشتن واکنش نسبت به این وقایع دوگونه است، یا افراد در این حوادث فعالانه شرکت دارند؛ و یا همچون اغلب مردم منفعلانه در کنار آنها حضور دارند. به علت منفعل بودن نسبت به پدید آمدن وقایع، برای شناخت علائم ظهور نیاز به تجربه وجود دارد. این تجربه طبیعتاً نشأت گرفته از تاریخ و گزارش‌های رسیده است.

حجت الاسلام کاشانی گفت: وقتی درباره آزمون حتمی و بزرگی به نام ظهور صحبت می‌کنیم، مسلماً با پدیده‌ای تکان دهنده مواجه خواهیم بود. پس تحلیل تجربه‌ها نیز به سادگی رخ نمی‌دهد. ممکن است فردی بالدفعه با حوادث مواجه شود و یا مانند پرستار فعال در بخش اورژانس بیمارستان، هر روز بارها و بارها با موقعیت‌های بغرنج دست به گریبان باشد. پس نوع تحلیل‌ها و نحوه برخوردها متفاوت می‌شود. پس نیاز به متخصص در این امور وجود دارد و کدام متخصص بالاتر از ائمه اطهار علیهم السلام. لذا باید نزد ایشان زانوی شاگردی زمین زد.

برخی انگ عافیت طلبی به امام باقر و امام صادق علیهماالسلام زدند

این محق تاریخ اسلام در ادامه تصریح کرد: مؤمنین اگر نتوانند در زلزله‌های جامعه درست تشخیص دهند، جزو پازل حوادث حرکت می‌کنند. حتی ممکن است بر جهت عکس مسیر حق حرکت کنند. به عنوان نمونه می‌توان به عدم مشارکت امام باقر و امام صادق علیهما السلام، در قیام‌های عصر خود اشاره کرد. زیرا ایشان حقایق مبین را در مسیر خود دنبال می‌کردند. این حقایق را به سمت اتفاقات، به سمت خوشایند بقیه و یا به سمت سوار شدن بر امواج متمایل نمی‌کردند. به همین دلیل است که برخی جسارت را از حد گذرانده و به امام باقر و امام صادق علیهما السلام، اتهام عافیت طلبی می‌زدند!

وی بیان داشت: حال سوال این است که چرا ائمه اطهار علیهم السلام در این قیام‌ها مشارکت نمی‌کردند؟ مگر قیام ضد طاغوت نیست؟ مهمترین پاسخ آن است که در جریان تصمیم سازی ها و هدف گذاری ها، رهبر و پیش برنده الزامی است. آیا محور قیام‌های مذکور بر مبنای امام بنا شده است یا امام مصادره به مطلوب شده و مسیر قیام در جهتی دیگر است؟ حوادث مذکور برای پیروی از ائمه اطهار علیهم السلام استوار نشده بود. لذا می‌توان گفتن الزاماً مقابله با طاغوت کافی نیست. حال توجه به این نکته اهمیت دارد که اگر بناست در مسیر امام به ظهور رسید و در آن نقش آفرینی کرد، لازم است وضعیت خود را نسبت به ائمه اطهار علیهم السلام معنا کنیم. پس شاید ارائه عقاید و تثبیت افکار منتظرین با امام اهمیت ویژه‌تری پیدا کند.

تربیت پیش از واقعه

کاشانی اضافه کرد: این عقاید باید پیش از وقوع حادثه بزرگ تنظیم شده باشد. وگرنه به عملکرد اشتباه در نقطه کلیدی منجر می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به نقش حضرت زینب کبری علیها سلام اشاره کرد. هر چند مقام ایشان قابل قیاس به هیچکس نیست، اما به این نکته باید توجه کرد که اگر تربیت پیش از واقعه در ایشان رخ نداده بود، نمی‌توانستند پرچم دار کربلای پس از عاشورا باشند.

وی افزود: عده‌ای که فهم درستی نسبت به وقایع نداشتند، به امام باقر علیه السلام خرده می‌گرفتند که در میان حرکت‌های مقابله‌ای با طاغوت زمان، چه وقت تعلیم نماز و حج است؟ پاسخ را می‌توان در این یافت که شناخت محور مقایسه‌ی رفتار و عملکردها، ملاک است. پس به تبعیت می‌توان گفت به عنوان مقدمه نقش آفرینی روز بزرگ ظهور، خودسازی، شامل استفاده مبنایی و معرفت شناسانه و نه صرف ثواب دار بودن از ادعیه و قرآن باید سرلوحه کار قرار گیرد. سپس از این مقدمه برای فعال شدن در نقش‌های محوله استفاده کرد.

از ماه رجب به سادگی نباید عبور کرد

کاشانی تصریح کرد: اشاره به این نکته نیز الزامی است که باید مختصات فتنه‌ها و حوادث ظهور را شناخت تا بدانیم دستمان چقدر خالی است. به عنوان نمونه می‌توان به مکالمه پیامبر عظیم الشأن اسلام صلوات الله و سلامه علیه و امیرالمؤمنین علی علیه السلام در زمان بیان حوادث پس از رحلت پیامبر اشاره کرد. جایی که دانه به دانه وقایع گفته می‌شود و حضرت امیرالمؤمنین در پاسخ نگرانی خود از سلامت دینی و نلغزیدن را بیان می‌کنند. دیگر مقایسه وضعیت خود و امیرالمؤمنین که عیان است.

وی در ادامه گفت: برای اولیای الهی هر شب، شب قدر است. حال اگر این وضعیت را متوجه شویم و اگر خود را در آخرالزمان درک کنیم، نمی‌توان از موقعیت‌های فوق العاده ای همچون ماه رجب به سادگی عبور کرد. اگر ایام پیش رو به طور ویژه در ذهن و عمل ما تغییر کند، یعنی اهمیت موضوع را درک کرده‌ایم و فعالانه وسط گود ایستاده‌ایم. گرچه اگر بنا به رفتار عادلانه الهی باشد، اجازه گفتگو و خلوت کردن خیالی بیش نیست. اما با کریمی مواجه هستیم که با فضل خود امکان ایجاد این بستر را فراهم و ترغیب می‌کند که أین الرجبیون.