دارستانی: ما در هیئت ها نوکری برای امام حسین(ع) نمی کنیم /کریمی: خوب بنگر بر زمین،مثل اینکه می گذارد پا پیمبر بر زمین

آفات نوکری و هیات!

هیات اصلا آفت ندارد ،حرمت هیات حرمت حرم معصوم است، هر چه قدر شما حرمت به حرم معصومین می گذارید باید برای مساجد و هیات هایتان هم بگذارید.

پس این همه مشکلاتی که ما در هیات داریم برای چی هست ؟چرا هیچ کسی با کس دیگر جمع نمی شود؟چرا کسی را قبول نداریم؟چون آلوده می آییم ، وقتی ظرف آلوده خودمان را می اوریم در هیات،ما خودمان آفت می آوریم و گرنه هیات آفت ندارد.

سهم خواهی  آفت است. سهم ما از نوکری، سهم ما از هیات.خود خواهی. به جای اینکه آقا را ببینیم خودمان را می بینیم . شما اگر اول هیات خودتان رابگذارید بیرون و بعد بروید در هیات همه هدایت میشوند. آن هیات نور است، اما تو با خودت میروی در هیات، با آلودگی هایت و نمی خواهی اینها را هم درست کنی. اگر میخواستی خود صاحب هیات درست می کرد،تمیز می کرد.مثل کسی که رفته بیمارستان طبیب میگوید مریضی؟ میگوید نخیر من چیزیم نیست.

طرف از در هیات که می آید داخل برای خودش شأن قائل است که کجا بنشیند، همه را لگد میکند برود جلو کنار منبر ،حالا چون عالم است ،پولدار است، سرشناس است ،برای خودش شأن قائل است . کسی در هیات شأن ندارد. هر چه هست برای سیدالشهداست. می رویم در هیات به جای اینکه به آقایمان نگاه کنیم توی آینه به خودمان نگاه می کنیم، ببینید در هیات دارد خودش را میبیند نه سیدالشهدا را، اینکه می گوید ما کارمان گرفت، هیاتمان گرفت، اولین آفتی که هیات دارد چه برای مسئول چه خادم این است که انسان خودش را گم کند، یک خورده خدمت کند فکر کند خودش دارد خدمت می کند، توی دلش استکبار بیاید که آقا حسین ببین چطور برایت کار میکنم، تو هم برای ما کار میکنی؟ ما که داریم برای شما نوکری می کنیم شما هم شب اول قبر می آیید؟ این خودش را می بیند، به خودش اعتماد میکند به جای اینکه به ولی خدا اعتماد کند .

وقتی هیاتتان در محل بشود یک دانه، از همه جا می آیند. تازه کار شما شروع می شود، تازه عجب می آید، وقتی شدی بهترین هیات دار تهران یا بهتر بگویم  وقتی بر بال ملائک سوار شدی سبک شدی برای پرواز، تازه شیطان می آید. تازه عجب می آید، خودبینی می آید. اگر این نبود هیات ها با هم اختلافی نداشتند کنار هم جمع می شدند . فکر میکنیم شاخ گاو شکستیم برای سیدالشهدا. فکر می کنیم اگر نبودیم هیات سیدالشهدا می خوابید.

باید ظرفمان را تمیز کنیم برویم داخل هیات. حریم هیات عین حریم حرم است. باید پاک بشویم باید تمیز شویم باید الحمدلله بگوییم باید سبحان الله بگوییم باید همان آداب حرم را در هیات هم رعایت کنیم باید با وضو بیاییم باید از درب منزل تسبیح بگیریم دستمان و با ذکر وارد بشویم .

به جوانیتان قسم این گریه های هشت روزه شما گریه نبود سقف گریه این ها نیست، ما زود قانع میشویم ،به چهار تا ناله به چهار تا زمزمه ،اوج گریه این نیست، اوج مصیبت شنیدن این نیست .

باید بشوی آقا ابالفضل بعد جلوی مولایت کمر خم کنی با آن همه ثروت، او می داند چه قدر محبوب ولی خداست او میداند سیدالشهدا(ع) چجوری به او نگاه میکند اما پایش را ازگلیمش درازتر نمیکند. 35 سال زندگی میکند یک بار برادر نمی گوید با اینکه او برادر اوست.

آداب هیات را باید رعایت کنیم، اگر رعایت کردیم و نوکر خوبی شدیم و سرمایه دار خوبی،تازه کار خیلی سخت می شود، سرمایه دار باشی بگویی من فقیرم .

یکی دیگر از آفات هیات این است که ندانیم هیات حساب و کتاب دارد، بگیر و  نگیر دارد، بالا و پایین دارد، اگر هیات گرفتی و قفل شد ،اگر مردم بهره نبردند ،خدام باید بشینند خاک روی سرشان بریزند چرا امشب این همه جمعیت آمد و نشد ؟گیر کجا بود؟گاهی یک بی حرمتی یک گناه توفیق را از کل جمع می برد.

یکی دیگر از آفات نوکری  عصبانیت و کم طاقتی و بی حوصلگی است ،خادم حق نداری داد بزنی،حق نداری توهین کنی ،چون تحت نگاهیم، تحت نظریم، ولی خدا ناراحت می شود ،علم را از تو میگیرد.

 یکی دیگر از گرفتاری های هیات این است که روزی که حداقل می خواهیم نوکری کنیم گناه نکنیم، اگر بتوانیم کل عمرمان را گناه نکنیم خیلی خوب است اما روزی که هیات داری گناه نکن ،خادم امروز هیات داری از صبح مراقب خودت باش، دیدید کسانی را که سیر میخورند مردم اذیت میشوند تو گناه کنی هیات آلوده میشود، امردم که امده اند سر سفره سیداالشهدا دست خالی میروند، چیزی گیرشان نمی آید .اون روز که هیات داری استغفار کن.

یکی دیگر از آفات هیات وضع ظاهری خطیب است ،وضع ظاهری خادم است ،وضع ظاهری ذاکر است، لباس هایمان رنگش، اندازه اش، حسن سلیقه اش، این ها همه مهم است. موی سر،حرف های لغو، زننده ،نوکر امام حسین فحش نمی دهد، زبانش به ناسزا باز نمیشود.این ها برکت را از زبانی که به ذکر سیدالشهدا باز شده می گیرد .این زبان قهرش می آید.

یکی دیگر این آسیب ها این است که خودمان را احیا کنیم به جای سیدالشهدا ،خودمان را در معرض دید قرار دهیم به جای سیدالشهدا، اسم ما در زیان ها بچرخد به جای سیدالشهدا .عزت مال انهاست نان ما در ذلت است در فقر است ،در بیچارگی است ما نباید برای خودمان مشتری جمع کنیم.

پس از پایان سخنرانی، حاج محمود کریمی به روضه خوانی در رثای حضرت علی اکبر علیه السلام پرداخت که در ادامه بخشی از شعر خوانده شده وی را می خوانید

خوب بنگر بر زمین مثل اینکه می گذارد پا پیمبر بر زمین

عرش اگر عرش خداست چون ساییده به پایش بارها سر بر زمین

او رجز می خواندو لرزه می اندازد از فریاد حیدر بر زمین

از حریفان نبرد قبل از اینکه سر بیفتد خورده پیکر بر زمین

تیر می چرخاندو بی سر افتاده است لشکر روی لشکر بر زمین

دشت شد دریای نور با قدی خم آمده خورشید محشر بر زمین

مثل اشک زهرا(س) آسمان لرزید تا افتاد اکبر بر زمین

زخم شد پیشانیش تا کشد او را شبیه مرتضی(ع) در بر زمین

نیزه بالا رفت بگذری از اینکه پهلویش به زهرا(س) رفته است..

جهت دیدن گزارش تصویری کلیک کنید

جهت دریافت صوت مراسم کلیک کنید