سرنوشت افراد مال‌دوست و غیرمفید برای جامعه

آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، ۲۷ خرداد در ادامه مباحث تفسیری خود در مدرسه آیت‌الله گلپایگانی در قم، گفت: خداوند در سوره مبارکه فجر از آیه ۲۱ به صورت گذرا به قیامت اشاره و بیان کرده است که انسانی که اهل طعام دادن به فقرا و تحریک دیگران براین کار نیست، همچنین مال دیگران را چپاولگرانه می‌خورد و مال‌دوست است، عذابی خواهد چشید که هیچ کس آن را نمی‌چشد. 

وی افزود: هرقدر اهل بهشت در قیامت در گشایش و راحتی هستند، اهل جهنم در تنگنا و سختی هستند؛ در آن روز وضعیتی خواهد بود که هیچ‌کسی مانند این فرد تحت فشار نیست و به غل و زنجیر بسته نخواهد شد.

هادوی تهرانی با اشاره به آیه ۲۷ «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ»، گفت: جانی که به ذکر و اطمینان رسیده است، به تعبیر خداوند، نفس مطمئنه شده و به او گفته می‌شود که به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که هم تو از خدا راضی هستی و هم خدا از تو راضی است؛ بیا در میان بندگان و در بهشت من وارد شو.

استاد سطح عالی حوزه با بیان اینکه این آیات بر امام حسین(ع) تطبیق شده است، تصریح کرد: همه ائمه، فاطمه زهرا و پیامبر و انبیاء مصادیق این آیه هستند و این طور نیست که آیه انحصار به امام حسین داشته باشد، بلکه یک قاعده را بیان فرموده است؛ یعنی هر کسی به جان ذکر الهی برسد، به نفس مطمئنه خواهد رسید.

غیرخدا باعث آرامش نیست
وی با بیان اینکه قدرت، ثروت، شهرت، پارتی و پول هیچکدام باعث آرامش انسان نمی‌شود؛ اضافه کرد: این بیان کاملا کاربردی قرآن است، زیرا معیار به انسان می‌دهد؛ یعنی انسان به همان میزانی که در قبال حوادث و سختی‌ها آرامش و کظم غیظ و خشم دارد، به همان میزان هم نفس مطئمنه دارد؛ امام که ملقب به کاظم است یعنی نفس مطمئنه دارد که می‌تواند در هر شرایطی کظم غیظ کند.

هادوی تهرانی اظهار کرد: جان تا به اطمینان نرسید، انسان نمی‌تواند آن را کنترل کند؛ نفسی که یله و رها است، رم می‌کند و قابل کنترل نیست؛ جانی قابل کنترل است که به آرامش می‌رسد و جانی به آرامش می‌رسد که اهل ذکر است.

استاد سطح عالی حوزه علمیه بیان کرد: ممکن است کسی دائما «الحمدلله» و «سبحان الله» بگوید، ولی در برابر یک حادثه کوچک، دست و پایش بلرزد، چنین فردی اهل ذکر نیست و معلوم نیست اصل خدا را هم قبول داشته باشد، زیرا در فهم توحید مانده است؛ البته اینها امتحان است و خداوند افراد را غربال می‌کند تا افراد مفید از غیرمفید جدا شوند.

وی اضافه کرد: خداوند دنیا را برای افراد غیرمفید و فاسد درست نکرده است، بلکه همه آفرینش به تبع وجود کسانی است که مفید هستند؛ البته اگر در عالم فقط یک نفر مانند پیامبر هم بود، باز می‌ارزید که آفرینش خلق شود، حال که هزاران نبی و ۱۴ معصوم خلق شده‌اند.

هادوی تهرانی با بیان اینکه اکثریت به تعبیر قرآن، اهل فهم نیستند، تصریح کرد: مهم این است که در این مورد در حزب اقلیت باشیم، اینکه گفته می‌شود خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو، در اینجا لازم نیست؛ چنین تعبیری نهایت جهل یک شاعر است، زیرا کسی که بی‌منطق و عقل و دلیل همرنگ جماعت در امور دنیوی و نادرست می‌شود، در قیامت جزء بدبخت‌ها و زیان‌کاران است.

وی اضافه کرد: امام علی(ع) به امام مجتبی فرمود: امر به معروف کن تا اهل آن باشی، ولی ما امر به معروف می‌کنیم، ولی خودمان اهل منکر هستیم؛ لذا وقتی سخنی در خود ما اثر نمی‌کند، در دیگران چه اثری خواهد داشت؟

هادوی تهرانی اظهار کرد: انسان اگر به کنه این مفاهیم نرسد، عمر هزارساله هم سبب نجات و رهایی او از عذاب نیست، ولی اگر بفهمد و عمرش طولانی باشد، فرصت و توفیقی برای او است؛ دنیا برای اولیاء، گرچه سجن است، ولی همین سجن محل رشد و ارتقاء است؛ زیرا در آن دنیا محدودیتی وجود ندارد و طوری نیست که انسان به حد اعلای بهشت برسد؛ بهشت بی‌انتهاست و هرقدر انسان تلاش کند، ظرفیت وجود دارد.

هادوی تهرانی بیان کرد: برخی عرفا بیان کرده‌اند که عزم اولین مرحله در کمال است و سیر بعد از عزم است؛ اینکه انسان به معنای واقعی بخواهد که به مراتب رشد و کمال و ارتقاء برسد، همان داشتن عزم است.

منبع: ایکنا