توبه نمی کنیم چون خود را بد نمی دانیم!

آیــتالله بهجت (ره) :

حوادثی که اتفاق می‌افتد، نتیجهٔ کارهای ماست که بر سر ما می‌آید: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ‌مُصيبَةٍ فَبِماكَسَبَتْ
أَيْديكُمْ هر مصیبتی به شمــا می‌رســد، به‌ واسطه اعمــال شمــاست».
(سورهٔ شـوری، آیهٔ ۳۰)

 آیا نباید به فکر باشیم و از گناهان گذشته که باعـث این همه بلاها و مصیبـت‌ها شده است، توبه کنیم؟ ولی ما توبه نمی ‌کنیم، چون کارهای خـود را بد نمی دانیم، و به خـود و کارهای خود خوش بین هستیم! آیا در این حوادث و گرفتاری‌ها که از هزار سال پیش به ما خبــر داده‌اند، نباید شـــرح صـــدر پیدا کنیم و همان‌طورکه دستورداده‌اند باشیم؟! که فرموده‌اند: «تَمسکوا بِالأَمْرِ الأولِ به دستور اول تمسک بجویید [و عمل کنید]»

یعنی اینکه به یقینیات اعتقاد داشته باشیم و به واضحــات و ضروریــات دینی عمـل کنیم، و در موارد شک و تردید احتیــاط نماییم. و نیز در مثل این زمانه که اهل ایمـان به بلاهای فراوان مبتلا هستند، چنان‌که دستور داده‌اند، دعــای فرج را زیاد بخوانیم.

 در محضــر بهجت، ج٢، ص١٣٩