حدیث؛ قيام مردمي حق طلب از مشرق زمين

امام باقر‌(ع)در وصفشان فرموده است: (عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ کَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِکَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِکُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَکْتُ ذَلِکَ لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْه) غيبت نعماني، ج50، ص273

«گويا من قومي را مي‌بينم که از مشرق زمين خروج کرده، حق خود را مي‌طلبند، ولي به آنان نمي‌دهند، ديگر باره حق خود را مي‌خواهند و به آنان نمي‌دهند، وقتي چنين ديدند سلاح خود را بر دوش نهاده آنگاه حق آنان را مي‌دهند، ولي آنان نمي‌پذيرند تا اين که قيام کنند و اين حکومت را به جز صاحبشان به کسي تحويل نخواهند داد و اينان کشته‌هايشان شهيدند.»