شعر/ سینه ی کعبه دلدار فقط جای تو بود

گر چه اندر دل هر ذره تمنای تو بود

سینه ی کعبه دلدار فقط جای تو بود

بعد احمد به همه خلق وَ ربّ الکعبه…

نه کسی هست و نه بوده است که همتای تو بود

پیش از خلق همه هستی و مُلک و ملکوت

در عدم افضل اعمال تماشای تو بود

علت بخشش آدم ز خطایی که نمود

حذف گندم ز سر سفره ی دنیای تو بود

آنکه در طور همی پاسخ موسی می‌ داد

صوت داوودی و آن لحن دل آرای تو بود

آن همه حسن و ملاحت که به یوسف دادند

عکسی از آینه ی چهره زیبای تو بود

اثری را که خدا در دم عیسی بنهاد

قدری از جذبه و تأثیر نفس‌ های تو بود

شب معراج به هر ره که گذر کرد نبی

ز ابتدا تا به سر انجام رد پای تو بود

تو ید اللهی و اسلام اگر پا بر جاست

همه از مرحمت دست توانای تو بود

نه گزاف است که گویند به هنگام طواف

احترام حرم از لطف قدم‌ های تو بود

همه را طوف ولادتگه تو واجب شد

تا بدانند که مقصود تولای تو بود