دلیل نام‌گذاری ماه «شعبان» در کلام امیرمؤمنان(ع)

آیت‌الله سیدمحمدمهدی میرباقری، رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم، متنی درباره عظمت ماه شعبان رشته تحریر درآورده که متن آن از نظر می‌گذرد؛

«ماه شعبان از فرصت‌هایی که خدای متعال در اختیار ما قرار داده است که به شفاعت نبی اکرم(ص) مستقیماً این فرصت در اختیار امت قرار گرفته است؛ در صلوات شعبانیه مکرر خواندیم که «هَذَا شَهْرُ نَبِیِّكَ سَیِّدِ رُسُلِك‏». این فرصت را قدر بدانیم.

در باب ماه شعبان یک نکته‌ای در روایات آمده، علت اینکه به ماه شعبان، شعبان می‌گویند، نقل شده که امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «سَمّاهُ ربُّنا شَعبان لِتَشَعُّبِ الْخَیْرَاتِ‏ فِیهِ‏». شعبه‌های خیرات به سوی ما جاری و نازل می‌شود و ابوابی از خیرات به روی ما باز می‌شود. لذا حضرت در ادامه فرمودند: «قَدْ فَتَحَ رَبُّكُمْ فِیهِ أَبْوَابَ جِنَانِهِ»، خدای متعال درهای از بهشت را به روی شما باز کرده است.

تشعب خیرات معنایش این است که خیرات یک سرچشمه و مبدأیی دارد و شعبی پیدا می‌کند و جاری می‌شود. یک شعبه‌اش صلاة و یک شعبه‌اش صیام است، روزه است، زکات است، صلوات است، دستگیری از مؤمنین است و... .

شعب خیری که به روی ما باز شده است، یک سرچشمه دارد. ما باید سعی کنیم سرچشمه را پیدا کند، از آنجا به طرف شعب بیاییم، که در ماه شعبان خود نبی اکرم(ص) هستند؛ لذا در روایت داریم که حضرت فرمودند: اگر کسی این ماه را روزه بگیرد، در محبت نبی اکرم(ص) و تقرب به خدای متعال، یعنی نیتش حبّ نبی اکرم(ص) باشد، فلان فضیلت را دارد. یا در روایت است حضرت می‌ فرماید: شعبان ماه من است، مرا کمک کنید به روزه این ماه. روزه می‌گیرد که حضرت را کمک کند. این کمک کردن معنایش این است که حضرت می‌خواهند ما را شفاعت کنند، تمام ماه روزه می‌گیرند و شب زنده‌داری می‌‌کنند که ما را برسانند و عالم را سیر بدهند. کمک ما این است دستمان را به دست حضرت بدهیم.»