فرازهایی از فرمایشات امام خمینی(ره) به ‏مناسبت روز زن و روز مادر

روز بزرگ و عظیم و مبارک، روز ولادت زهراى مرضیه(س) که روز زن است، روز پیروزى زن و روز نمونه زن در عالم است.(1) روز مبارک زن، روز شرافتمند عنصر تابناکى (است) که زیربناى فضیلت‏هاى انسانى و ارزش‏هاى والاى خلیفةالله در جهان است، روز پرافتخار ولادت زنى (است) که از معجزات تاریخ و افتخارات عالم وجود است؛ زنى که در حجره کوچک و خانه‌‏اى محقر، انسان‏هایى تربیت کرد که نورشان از بسیط خاک تا آن‏‌سوى افلاک و از عالم ملک تا آن‌‏سوى ملکوت اعلى مى‌‏درخشد. صلوات و سلام خداوند تعالى بر این حجره محقرى که جلوه‏‌گاه نور عظمت الهى و پرورشگاه زبدگان اولاد آدم است.(2)

براى زن‏ها کمال افتخار است که روز تولد حضرت صدیقه(س) را روز زن قرار داده‌‏اند؛ افتخار است و مسؤولیت. اگر پذیرفتید که روز بیستم جمادى الثانى که روز تولد حضرت زهرا(س) است، روز زن باشد، این (امر) به عهده شما مسائل بزرگى را مى‌‏آورد. شما باید به او اقتدا بکنید تا پذیرفته باشید که این روز، روز زن است؛ زهد و تقوا و همه‏‌ چیزها و عفافى که (ایشان داشتند)، شما باید آن‏ها را تبعیت کنید. باید در حفظ همه حیثیاتى که حیثیت بزرگ زن است، آن‏طورى‏‌که حضرت زهرا(س) بود، کوشش کنیم. همه باید به او اقتدا کنیم.(3)

این مادر که بچه در دامن او بزرگ مى‏‌شود، بزرگترین مسؤولیت را دارد و شریف‏ترین شغل را دارد؛ شغل بچه‏‌دارى. شریف‏ترین شغل در عالم، بزرگ‌ ‏کردن یک بچه است و تحویل‏‌ دادن یک انسان به جامعه.(4)

مادر و مادربودن و اولاد تربیت‏ کردن، بزرگترین خدمتى است که انسان به انسان مى‏‌کند. اشرف کارها در عالم، مادربودن است و تربیت اولاد. همه منافع کشور ما از دامن مادرها تأمین مى‏‌شود.

تربیت اولاد، بالاترین چیزى است که در همه جوامع، از همه شغلها بالاتر است. هیچ شغلى به شرافت مادرى نیست. از دامن همین مادرها، مالک اشتر پیدا مى‏‌شود، از دامن همین مادرها، حسین‏‌بن‏‌على(ع) پیدا مى‏‌شود، از دامن همین مادرها، اشخاص بزرگ پیدا مى‏‌شوند که یک ملت را نجات مى‏‌دهند.(5)

دامن مادرها، دامنى است که انسان از آن باید درست بشود، یعنى اول‏‌‌مرتبه تربیت، تربیت بچه است در دامن مادر، براى این‏که علاقه بچه به مادر بیشتر از همه علایق است و هیچ علاقه‌‏اى بالاتر از علاقه مادرى و فرزندى نیست، بچه‌‏ها از مادر بهتر چیز اخذ مى‏‌کنند. آنقدرى که (بچه‏‌ها) تحت تأثیر مادر هستند، تحت تأثیر پدر نیستند، تحت تأثیر معلم نیستند.

مع‏‌الاسف در آن حکومت طاغوتى، مى‌‏خواستند این شغل را از این مادرها بگیرند، تبلیغ کردند به این‏که زن چرا بچه‏‌دارى بکند؟! این شغل شریف را در نظر مادرها منحط کردند، براى این‏که مى‏‌خواستند که مادرها از بچه‏‌ها جدا بشوند (و) بچه‏‌ها را در پرورشگاه‏ها بزرگ کنند، مادرها هم على‏‌حده بروند یک کارهایى که آن‏ها دلشان مى‏‌خواهد، بکنند.

وقتى بچه در پرورشگاه بزرگ شود، عقده پیدا مى‏‌کند. وقتى بچه در پرورشگاه و بدون مادر با اجنبى بخواهد سر و کار داشته باشد و محبت مادر از سر او کم بشود، این بچه عقده پیدا مى‏‌کند. بسیارى از این مفسده‏‌هایى که در جامعه واقع مى‏‌شود، از این بچه‏‌هایى هستند که عقده دارند، از این انسان‏هایى هستند که عقده دارند، مبدأ یک عقده بزرگ، این جداکردن بچه از مادر است. بچه محبت مادرى لازم دارد.(6)

صلاح و فساد یک جامعه از صلاح و فساد زنان آن جامعه سرچشمه مى‏‌گیرد.(12) وظیفه زن انسان‏‌سازى است. اگر زن‏هاى انسان‏‌ساز از ملت‏ها گرفته شود، ملت‏ها به شکست و انحطاط کشیده خواهند شد.(13)

1) صحیفه امام، ج 7، ص 341

2) صحیفه امام، ج 16، ص 192

3) صحیفه امام، ج 19، ص 184

4) صحیفه امام، ج 6، ص 261

5) صحیفه امام، ج 7، ص 477

6) صحیفه امام، ج ، ص 91

7) صحیفه امام، ج 7، ص 341

8) صحیفه امام، ج 16، ص 192

9) صحیفه امام، ج 6، ص 521

10) صحیفه امام، ج 8، ص 90

11) صحیفه امام، ج 14، ص 197

12) صحیفه امام، ج 16، ص 192

13) صحیفه امام، ج 6، ص 300