آیت الله توکل: انسان با ارتکاب گناه درهای رحمت الهی را روی خود می بندد

 آیت‌الله «سید رحیم توکل»، استاد برجسته اخلاق حوزه علمیه عصر  شنبه ۱۴ فروردین‌ماه در برنامه یاد خدا که از شبکه قرآن و معارف سیما پخش شد، درباره علت برآورده نشدن حاجات گفت: همه‌ی ما حاجات زیاد مادی و معنوی داریم، اصلاً چه کسی حاجت ندارد؟ بعضی حاجات دنیوی است که مثلاً طرف کار ندارد، منزل ندارد، ماشین ندارد، همسر ندارد و …. و بعضی از حاجات معنوی است که خواستار دیدار با امام زمان (عج) است، دنبال رسیدن برکات دل شب است، می‌خواهد محرم اسرار شود و …. پس همه حاجات مادی و معنوی داریم.

وی ادامه داد: قبل از گناه درهای رحمت برای انسان باز بود، می‌خواستند به او حاجتش را بدهند، اما چون گناه کرد و در محضر الهی با این گناه بی‌ادبی نمود، درِ بازِ رحمت الهی را برای او بستند.

این استاد برجسته اخلاق درباره رابطه گناه و عدم برآورده شدن حاجات گفت: در روایتی معتبر از امام باقر(ع) که در کافی آمده حضرت فرمودند: « إنَّ العبدَ يسألُ اللّه َ الحاجهَ فيكونُ من شَأنِهِ قضاؤها إلى أجلٍ قريبٍ أو إلى وقتٍ بَطيءٍ ، فيُذنِبُ العبدُ ذنبا فيقولُ اللّه ُ تَبارَكَ وَتَعالى للمَلَكِ : لا تَقضِ حاجَتَهُ واحرِمْهُ إيَّاها ، فإنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطي واستَوجَبَ الحِرمانَ مِنّي»، انسان از خدا حاجت می‌خواهد و آن‌قدر دعا می‌کند که دعایش بالا می‌رود و در مرحله‌ای می‌رسد که خدا می‌خواهد حاجت او را بدهد، اما ناگهان این انسان یک گناهی را مرتکب می‌شود که خدا به ملکی که مأمور کرده حاجت او را بدهد، فرمان می‌دهد که حاجتش را ندهید!

وی افزود: اگر کسی روی همین یک موضوع در عواقب ارتکاب گناه فکر کند که با گناه دیگر حاجت او برآورده نمی‌شود، و درب رحمت الهی به روی او بسته می‌شود، آیا بازهم گناه می‌کند؟ کدام عاقل این را فکر می‌کند و باز مرتکب گناه می‌شود؟!

آیت الله توکل اظهار کرد: گناه چشم، شکم، شهوت و هر گناهی مگر چقدر لذت دارد؟! آیا ارزش دارد که با انجام این گناه از برآورده شدن حاجات محروم شوید؟! با خود خلوت کنید و فکر کنید که این گناه خیلی لذیذ و جذبه دارد اما در مقابل آیا می‌ارزد آنچه را که سال‌ها دنبالش بودید به شما ندهند و حاجت شما برآورده نشود؟! تازه از خدا گله هم دارید که چرا حاجت شما را نمی‌دهد؟!

وی اضافه کرد: شب ناله شما بلند است ولی روز چشم‌هایتان کنترل ندارد! خوب خودتان مقصر هستید. در دعای کمیل هم می‌خوانید: «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لی الذُّنُوبَ الَّتی تَحْبِسُ الدُّعاءَ» این تحبس الدعا چیست؟ این گناه است که با ارتکاب گناه راه اجابت دعا و برآورده شدن حاجت بسته شد، وقتی گناه کردید دعای شما حبس می‌شود و بالا نمی‌رود. و عجیب اینکه ما از خدا طلبکار هم می‌شویم که چرا به ما نداد و حاجت ما برآورده نشد، درصورتی‌که خودتان مانع ایجاد کردید!
منبع: ابنا