رساندن انسان به اوج طهارت، از اصول مهم تربیتی در عصر ظهور است

به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت الهی و به منظور بهره مندی حداکثری از جنبه های عرفانی و منتظرانه این ضیافت در سلسله گفتگوهایی با حجت الاسلام والمسلمین «رحیم کارگر»، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگی اسلامی و کارشناس مرکز تخصصی مهدویت «سی اصل عرفانی در ماه الهی» را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه نخستین شماره از آن تقدیم حضورتان می شود:

حجت الاسلام کارگر درباره اصل اول درک عارفانه ماه رمضان از سوی منتظران اظهار کرد: اصل اول، حفظ حرمت فطرت است، ماه رمضان، ماه دعوت به فطرت پاک خدایی و حفظ انسانیت رحمانی است. برتری انسان بر همه موجودات و حیوانات فقط در عقل نیست؛ بلکه مهم تر از آن در فطرت پاک و سلیم او است. هیچ انسانی به طور طبیعی و عادی تا زمانی که شرایط گناه و فساد مهیا نشود، گناه نمی کند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگی اسلامی ادامه داد:  به عبارت ساده تر، انسان در ارتباط خود با دیگران و در زندگی اجتماعی است که دچار عصیان و طغیان و هوسرانی می شود وگرنه به مقتضای فطرت خدایی و پاک خود، نه مرتکب گناه و معصیت می شود و نه حتی راغب به فساد و گناه است! ماه مبارک رمضان، یک ماه انسان را در قرنطینه نگه می دارد تا کمی از روابط خود با دیگران بکاهد و به خویشتن خویش برگردد و فطرت خداجوی خود را بیدار و آماده باش نگاه دارد.

وی افزود: فطرت همان بینش شهودی و بی واسطه انسان نسبت به هستی و گرایش آگاهانه و کشش شاهدانه و پرستش خالصانه به حضرت باری‌تعالی است که در طول زمان، کارکردهای اصلی خود را از دست می دهد و گاهی به ورطه فراموشی سپرده می شود.

حجت الاسلام کارگر تاکید کرد: پایان ماه رمضان و آغاز ماه شوال، جشن فطرت و پاکی و عید بازگشت به اصالت خدایی و حقیقت انسانی است و کسانی که در این ماه توانسته اند همگام با فطرت خود، چشم و دل و زبان و شکم خود را در راه عبادت الهی قرار دهند، می توانند در بقیه ایام و ماه ها نیز وجود خود را غرق در عبودیت و بندگی خدا قرار دهند.

وی ادامه داد: به همین جهت عادی انگاری گناهانی چون ربا و شراب و قمار و زنا و ... در بیشتر جوامع کنونی به اسم آزادی و رفاه و خوشی و ترقی انسانی، امری ضد فطرت الهی و اصالت انسانی است و نه تنها آزادی و خوشی نیست بلکه عین حیوانیت و رقیت و ضدیت با فطرت سالم و الهی است. پس بکوشیم در این ماه هر چه بیشتر، به بالندگی و غبار زدایی از فطرت پاک و خدایی خود اهمیت بدهیم به عبارت ساده تر با فطرت خود آشتی کنیم.

این کارشناس مرکز تخصصی مهدویت با بیان اینکه همه انسان‌ها، بر سرشت پاک و فطرت الهی به دنیا می‌ آیند، گفت: هر چند دارای غرایز و نیروهای بهیمی هستند، اما ملکات انسانی و نیروهای قدسی آنان قوی تر و ماندگار تر است. اگر انسان تحت تربیت صحیح قرار گیرد و دچار اغواگری و شیطنت ابلیس نشود، توانایی رشد و بالندگی روحی و معنوی فوق العاده ای دارد. پس باقی ماندن بر فطرت پاک یا بازگشت به این سرشت و سیرت الهی، بایسته ترین راه برای رسیدن انسان به کمال و تعالی واقعی، رشد روز افزون و شکوفایی واقعیت های انسانی است.

وی در ادامه ابراز کرد: این اصل مسلّم، حتی در آموزه های مهدویت نیز مورد توجه قرار گرفته و  از ساز و کارهای مهم تربیتی در عصر ظهور، برای خارج کردن انسان از حالت بهیمی و مادی محض، رساندن انسان به اوج «طهارت» و «قدّوسیت» است: «… حتی یکون الناس علی مثل امرهم الاوّل لا یوقظ نائماً و لا تهرق دماً»؛ «مردم به فطرت خویش باز می‌ گردند، نه خونی به ناحق ریخته می‌ شود و نه خوابیده ای را بیدار می‌ کنند».

حجت الاسلام کارگر با بیان اینکه در ارتقای انسان خروج از زندگی سطحی، نازل و فرومایه و فعال سازی استعدادهای درونی او اهمیت دارد، اظهار کرد: به همین جهت، ماه رمضان، ماه فطرت است و عید فطر نیز جشن بزرگداشت فطرت الهی است که در پرتوی مراقبت های درست بدنی و جسمی و اخلاقی و روحی و شکمی و ... پرده از روی این فطرت کنار زده و انسان بیشتر به خدا نزدیک می شود و درک و شناخت و رابطه بهتری با خدای خود برقرار می کند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: خوب است منتظران امام عصر(عج) با تمسک به این اصل در حفظ حرمت فطرت خود بیشتر بکوشند و به این نیروی قوی درونی، بیشتر اهمیت دهند و با راهنمایی های آن، مسیر درستی را در زندگی انتخاب کنند؛ بی شک توجه به فطرت، مهم ترین وسیله انسان در سالم و پاک ماندن است.

 منبع: شبستان