ذکر قلبی انسان را هم‌نشین خداوند می‌کند

یکی از فواید روزه‌داری آن است که عظمت خدا را بشناسیم و ساحت ربوبی را درک کنیم و راهش هم ذکر است. سه نوع ذکر داریم که شامل ذکر زبان، ذکر حال و ذکر قلب یا استعداد انسان است؛ ماه رمضان، ماهی است که از مرحله ذکر زبانی به ذکر حال و در نهایت به ذکر قلبی برسیم.
 
خداوند در قرآن کریم فرموده است: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ؛ مؤمنان حقیقی آنانند که چون ذکری از خدا شود دل‌هاشان ترسان و لرزان شود و چون آیات خدا را بر آنها تلاوت کنند بر مقام ایمانشان بیفزاید و به خدای خود در هر کار توکل می‌کنند»(انفال/ ۲). سلمان از مولا علی(ع) نقل می‌کند که خداوند فرمود هرگاه نام او برده شود طوفانی در قلب عاشق به پا می‌شود. حال سؤال این است که چرا قلب ما قسی است؟ به این علت که ذکر به قلب ما نرسیده و خدا در قلب ما که خانه اصلی اوست حضور ندارد.
 
قلب اگر خانه شیطان باشد دیگر فایده‌ای ندارد. اگر ذره‌ای محبت دنیا در دل انسان باشد خدا آنجا حضور پیدا نمی‌کند. حضرت عیسی(ع) که به زهد و ورع در میان انبیا معروف است، خسته شده بود و خواست استراحت کند و خشتی زیر سر خود گذاشت که دید شیطان بالای سر وی ایستاده است. شیطان می‌گوید که خشت من را زیر سر گذاشته‌ای و اینجا مِلک من است. بنابراین اگر می‌خواهیم خدا در قلب ما حضور پیدا کند باید این مراحل ذکر را انجام دهیم و فکر کنیم به ذکر قلبی رسیده‌ایم و تعلقات دنیوی را از خودمان دور کرده‌ایم یا خیر؟
 
اگر به این ذکر قلبی رسیدیم، گویی هم‌نشین خدا شده‌ایم و او با ما حرف می‌زند. بهترین ساحت گفت‌وگوی خداوند با انسان، تلاوت قرآن با قلب است و خدا در ماه رمضان این فرصت را به ما داده است؛ بنابراین حیف است سی شب بگذرد و به سعادت ذکر قلبی خداوند نائل نشویم.

منبع: