خودستایی و خودشیفتگی انسان‌ها را از یکدیگر جدا می‌کند

کد خبر: 107545
وقتی انسان‌ها به فکر صمیمت، همگامی و همراهی با یکدیگر افتادند غربت، تنهایی و افسردگی در میان آنان از بین می‌رود و همه می‌توانند به سوی سعادتمندی که خداوند برای آنان طراحی کرده است حرکت کنند.
وارث

یکی از دعاهایی که به خواندن آن بعد از هر نماز واجب در ماه مبارک رمضان سفارش شده است، دعایی است که با جمله «اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» آغاز می‌شود. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده هر که این دعا را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجب بخواند، گناهان او تا روز قیامت آمرزیده شود.

این دعا توسط حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران شرح داده شده است و امروز در هجدهمین روز از ماه مبارک رمضان با اشاره به فرازی از این دعا که می‌فرماید «اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ» که درباره اهمیت دوستی مطالبی تقدیم مهمانان ماه ضیافت الهی می‌شود:

امام علی (ع) در فرازی از کتاب شریف نهج‌البلاغه به فرزند خویش می‌فرمایند: گاهی اوقات چه بسیار دوری که از هر نزدیکی نزدیک تر و چه بسیار نزدیکی که از هر دوری دورتر است؛ گاهی اوقات این نزدیک و غریبه بودن به صمیمت بستگان و آشنایان با یکدیگر معنا می‌شود، اگر بستگان و نزدیکان با انسان صمیمی باشند از هر نزدیکی نزدیک تر و در غیر این صورت چنانچه خویشاوندان برای خویش حریم‌هایی قائل شوند که این حریم‌ها باعث ایجاد فاصله بین آنان و انسان شود از هر غریبه ای غریبه‌تر خواهند بود.

چه بسا انسان‌ها به لحاظ نسب و خویشاوندی با یکدیگر نزدیک باشند اما به لحاظ انسانی از هم دور باشند، چه بسا دو نفر به لحاظ مکانی به هم نزدیک باشند اما از نظر قلبی فرسنگ‌ها از هم فاصله داشته باشند، انسان‌های همدل افراد صمیمی هستند که در مرام، مسلک و عقیده خودشان به راحتی با دیگران کنار می‌آیند و نزدیک هستند و رفتارشان به گونه‌ای است که آدمی در همنشینی و صحبت با آنان هرگز احساس غربت نمی‌کند.

قرآن کریم می‌فرماید: انسان‌هایی که ایمان آوردید به یاد داشته باشید که گاهی اوقات فرزندان و همسران شما دشمنانتان هستند از آنها دوری کنید؛ همچنین در جای دیگر برای اینکه این رشته قطع نشود می‌فرماید: اما بیاید آنها را مورد بخشش قرار داده و رفتارهای آنان را مورد اغماض قرار دهید خداوند آمرزنده و مهربان است؛ ‏‬دعایی از پیامبر اکرم (ص) به ما رسیده که می‌فرماید: «اللهم رد کل غریب» ریشه در مدل تعامل انسان‌ها با یکدیگر دارد.

وقتی انسان‌ها به فکر صمیمت، همگامی و همراهی با یکدیگر افتادند غربت، تنهایی و افسردگی در میان آنان از بین می‌رود و همه می‌توانند دست در دست یکدیگر به سوی سعادتمندی که خداوند برای آنان طراحی کرده است قدم بردارند.

اما عواملی مانند کبر، خودستایی، خودشیفتگی و غیره از عواملی هستند که انسان‌ها را از یکدیگر جدا می‌کند و انسان‌های متکبر و اطرافیان آنها را تنها می‌سازد اگر پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند «اللهم رد کل غریب» به این معنا نیست که خدایا هر کسی را که از وطنش دور شده به زادگاهش بازگردان؛ ‏‬چه بسیار افرادی که دورتر از زادگاه خودشان زندگی می‌کنند و از زندگی خود لذت می‌برند و حاضر نیستند هرگز به وطن خودشان برگردند. بنابراین در این دعا از خدا خواسته می‌شود دل‌ها به هم نزدیک شود تا انسان‌ها احساس تنهایی و غربت نداشته باشند.

منبع: مهر


افزودن دیدگاه جدید

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.