زائر بهشتی!

امیرالمؤمنین(ع) از جهان قبل از خودشان، یعنی از گذشته تا زمانی که خدا می خواست خلقت را شروع کند، آگاهی داشتند؛ همچنین از آینده هم تا اعماق ابدیت آگاهی داشتند. این تعجب ندارد اگر بفرمایند: «سَتُدْفَنُ بَضْعَةٌ مِنِّی بِخُرَاسَانَ» پاره ای از تن من در آینده در سرزمینی به نام خراسان دفن می شود. «مَنْ زَارَهُ إِلَیْهَا عَارِفاً بِحَقِّهِ» کسی که او را زیارت کند، درصورتی که معرفت به حق او داشته باشد، «وَ حَرَّمَ اللّه جَسَدَهُ عَلَی النَّار» خدا بدنش را بر آتش دوزخ حرام می کند. خدا حرام می کند؛ خیلی نکته است! خدا فتوای حرمت این بدن را بر آتش جهنم می دهد. این خیلی حرف است!