نهی از منکر محدود به ظواهر نیست

این جمله معروف را همه ما از کودکی شنیده‌ایم که امام حسین(ع) فرمود: «إِنَّما خَرجْتُ لِطَلَبِ إلاصلاحِ فی أُمَّةِ جَدّی، أُُریدُ أنْ آَمُرَ بالمَعروفِ و أنهی عَنِ المنکَرِ» یعنی قیام من برای امر به معروف و نهی از منکر است و حادثه عاشورا به این دلیل اتفاق افتاد که من می‌خواستم امر به معروف و نهی از منکر کنم. این گفته حسین(ع) به ما یاد می‌دهد که امر به معروف و نهی از منکر را در دایره تنگ امور فردی و ظاهری محدود و محصور نکنیم.
 
این جفای به امر به معروف و نهی از منکر است که ما سطح آن را تا این اندازه پائین بیاوریم. البته امر به معروف و نهی از منکر فردی هم لازم و مفید است اما منحصر کردن آن در این امور جزیی بی‌توجهی به فلسفه آن است. منکر هرچه بزرگ‌تر باشد نهی از آن واجب‌‌تر و معروف هرچه مهم‌تر باشد امر به آن لازم‌تر است، و چه منکری بالاتر از ظلم، گرانفروشی، اشاعه‌ دادن بیماری‌ها و گسترش جهل وجود دارد.
 
شیعه حسین(ع) آن کسی است که قبل از اینکه امر به معروف و نهی از منکر را به افراد محدود کند آن را در جامعه پیاده می‌کند. اصلاح جامعه، مقدم بر اصلاح فرد است. باید نگاه‌های خودمان را حسینی کنیم، حسین(ع) خودش را در امور فردی، فرعی و ظاهری محدود نمی‌کرد.

منبع: ایکنا