مهدی رعنایی؛  پناه بده خیلی گرفتارم

 پناه بده خیلی گرفتارم

تو شاه و من نوکر دربارم

صد دفعه گفتم و بازم میگم

هر چی که دارم از شما دارم

روضه پناه خستگی هامه

تربت تو همیشه همرامه

بین من و تو فاصله افتاد

اینا همش کار گناهامه

از فضل پدر همینه حاصل من

پای ثابت مجلس روضه هاتم

مثل مادرم واسه تو گریه کردم

مثل پدرم سینه زن عزاتم

بیا با من مدارا کن

دوباره در میزنم درو وا کن

براتم رو تو امضا کن

با اون چشمات زندگیمو احیا کن

حسین جونم ، پریشونم

بدون عشقت زنده نمی مونم

نذار تنهام که داغونم

تا خون تو رگمه واسه تو میخونم

هیشکی واسم نمیگیره جاتو

خیلی قشنگه زندگیم با تو

دور و بری هام اینو میدونن

از همه دل بریدم اِلا تو

شفیع سینه زن تو زهراست

هر کی غلام تو بشه آقاست

خودم دیدم که مادرم میگفت

نوکرتم به حضرت عباس

آرزومه سر رو ضریحت بذارم

روضه بخونم گریه کنم ببارم

تو زیاد داری مثل منه دیوونه

اما من به جز تو کسی رو ندارم

هوای تو به سر دارم

بذار کربلا بیام گرفتارم

درسته که گنهکارم

ولی میدونی چقدر دوسِت دارم

حسین جونم ، پریشونم

بدون عشقت زنده نمی مونم

نذار تنهام که داغونم

تا خون تو رگمه واسه تو میخونم