رحمت بی‌پایان خدا دلیل تبسم مدام پیامبر(ص) بود

مراسم جشن مبعث شب گذشته نهم اسفندماه با سخنرانی حجت‌الاسلام سیدمحمود ابطحی در کانون توحید برگزار شد. گزیده سخنان ابطحی را در ادامه می‌خوانید.

خداوند در سوره جمعه می‌فرماید: «هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ». بر اساس روایت مشهوری که از امام صادق(ع) نقل شده است «انّ اللّه عزّ و جلّ أدّب نبيّه فأحسن أدبه فلمّا أكمل له الأدب قال إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ»، خود خدای متعال به تربیت پیامبر اکرم(ص) به عنوان خاتم نبوت پرداخت و او را زیبا تربیت کرد و وقتی کار تربیت پیامبر(ص) کامل شد خودش به پیامبر فرمود: «وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ»، یعنی در حقیقت خدای متعال کار تربیت خودش را تحسین کرد. حضرت در ادامه روایت می‌فرماید وقتی پیامبر(ص) به خلق عظیم متخلق شد خداوند امر دین و امت را به او تفویض کرد یعنی کسی که دارای عظمت اخلاق است می‌تواند امر دین و امت را بپذیرد.

اینکه پیامبر(ص) در شرایطی قرار گرفت که توانست بار سنگین ختم رسالت را بر عهده بگیرد معنای ویژه‌ای دارد. عموما تلقی این است که پیامبر(ص) مبعوث شده است به این معنا که آمده حرف‌هایی بزند در حال که اگر پیامبر(ص) مبعوث به رسالت می‌شود به چهار کلام حرف خلاصه نمی‌شود بلکه اصلا حرف در این زمینه نقش چندانی ندارد و فقط حقیقتی که وجود دارد را بازگو می‌کند. همه رسالت پیامبر(ص) در حال و هوایی است که بر وجود ایشان حاکم است. چقدر درون پیامبر(ص) لبریز از دریای بی‌کران شور و شعف است. همه شنیدیم تبسم از روی لب‌های پیامبر(ص) برداشته نمی‌شد خودش هم فرمود مومن همیشه در شادی و شعف غوطه‌ور است و این شادی از درون او به بیرون سرریز می‌شود. دلیلش پی بردن به یک حقیقتی است که پیامبر(ص) آن حقیقت را به همه ارائه کرد مبنی بر اینکه ما با کسی در این عالم به عنوان آفریننده روبرو هستیم که ویژگی او این است که بی‌نهایت رحمت است. اینکه می‌بینیم قرآن کریم همه سوره‌هایش را با «بسم الله» شروع می‌کند حقیقت او را به عنوان رحمان یعنی کسی که رحمتش همه چیز را در برگفته است معرفی می‌کند. امیرالمومنین(ع) نسبت به سوره توبه به خلاف آنچه مشهور است و گفته می‌شود این سوره بسم‌الله ندارد، می‌فرماید این سوره ادامه سوره انفال است یعنی همه سوره‌ها با بسم‌الله شروع می‌شود.

همه انسان‌ها خوشبخت هستند
پیامبر(ص) کسی است که از این حقیقت در عالم پرده برداشت و توانست با وجود خودش این حقیقت بی‌نهایت را کشف کند که رحمت او بی‌پایان است و راز تبسم همیشگی پیامبر(ص) و شور و شعفی که در وجودش برپا بود همین بود یعنی در حقیقت پیامبر(ص) توانست این حقیقت را برای کل جامعه بشری کشف کند که همه ما در این عالم خوشبخت هستیم و دلیل این خوشبختی را پیامبر(ص) برای همه روشن و مبین کرد. دلیلش این است که در خود قرآن کریم بیان می‌کند: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ». قرآن می‌فرماید به دعوت خدا و رسول جواب مثبت بدهید، دعوت نسبت به حقایقی که حیات‌بخش است و بدانید خداوند بین هر کسی و دلش حائل است یعنی خداوند از دل ما به ما نزدیکتر است و یک روزی همه به او خواهیم رسید و در آغوش او غوطه‌ور خواهیم شد.

مرحوم بهجت می‌فرمود قرآنی در اختیار ماست که دست ابراهیم و موسی و عیسی به آن نرسیده است و قرآن از برکات وجود پیامبر(ص) است یعنی پیامبر(ص) حقایق این قرآن را برای جامعه بشری مکشوف کرد. اگر در سوره حدید این مژده را به همه بشریت می‌دهد که «وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ» یعنی خداوند با همه بندگان هست و همه بندگان را دوست دارد، این از حقایق شیرین حیات‌بخشی که راز خوشبختی همه است. همچنین در سوره حج و بقره به این نکته تصریح شده است که «إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ» یعنی خداوند نسبت به تک‌تک آدم‌ها رئوف و مهربان است. پیامبر(ص) این حقیقت را برای همه باز کرده است که انسان به عنوان شاهکار آفرینش هرمقدار سقوط کند، هبوط کند و با انجام کارهای ناروا و نادرست خودش را منحط کند از یک گوهر گرانبهایی به عنوان انسانیت برخوردار است. قرآن این حقیقت را در مورد همه باز کرده است که انسان مسجود ملائکه است.
منبع: ایکنا