حدیث روز؛ راه روشن

امام جعفر صادق(علیه‌السلام) می‌فرمایند:

«تَجِدُ اَلرَّجُلَ لاَ يُخْطِئُ بِلاَمٍ وَ لاَ وَاوٍ خَطِيباً مِصْقَعاً وَ لَقَلْبُهُ أَشَدُّ ظُلْمَةً مِنَ اَللَّيْلِ اَلْمُظْلِمِ وَ تَجِدُ اَلرَّجُلَ لاَ يَسْتَطِيعُ يُعَبِّرُ عَمَّا فِي قَلْبِهِ بِلِسَانِهِ وَ قَلْبُهُ يَزْهَرُ كَمَا يَزْهَرُ اَلْمِصْبَاحُ»

(گاهی) شخصی را می‌بینی که در لام یا واوی خطا نمى‌كند و سخنورى ماهر است، امّا دلش از شب تار هم سياه‌تر است؛ 
و شخص ديگرى را مى‌بينى كه نمى‌تواند حرف دلش را به زبان بياورد، ليكن دلش مانند چراغ مى‌درخشد.

الکافی، جلد ۲، صفحۀ ۴۲۲