توابین چون زمان‌شناس نبودند سیدالشهدا(ع) را تنها گذاشتند

 حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین حسینی‌ قمی، مدرس حوزه علمیه و کارشناس مسائل دینی، شامگاه یکشنبه ۶ شهریورماه در مراسم عزاداری دهه اول ماه صفر در مسجد اعظم قم به سخنرانی پرداخت.
گزیده سخنان وی در ادامه می‌آید:
 
یکی از مسائلی که گاهی از آن غفلت می‌کنیم تشخیص اولویت‌های دینی و به عبارت دیگر، دین‌‌شناسی است. گاهی انسان مسیری را سالیان سال طی می‌کند اما چون دین‌‌شناسی صحیحی نداشته به گمان خودش کار خوبی انجام داده اما در واقع کارش پسندیده نبوده است. یکی از بزرگان نیز می‌گفت که ما برای سال‌ها گمان می‌کنیم کار واجبی انجام می‌دهیم اما بعدها معلوم می‌شود که آن کار نه تنها واجب یا مستحب و مکروه نبوده بلکه حرام بوده است. حضرت علی(ع) می‌فرماید اگر کسی کاری انجام دهد اما علم و دانش آن را نداشته باشد همانند کسی است که خلاف مسیر حرکت می‌کند و هرچه از آن مسیر دورتر شود از حاجت خود دورتر شده است. کسی که می‌خواهد به زیارت امام رضا(ع) برود اگر به سمت غرب کشور حرکت کند هرچه جلوتر برود از مسیر دورتر می‌شود.
دین‌شناسی در کلام حضرت علی(ع)
حضرت علی(ع) در جای دیگری می‌فرماید اگر کسی دین‌‌شناس نباشد و مسیر را نداند هرچه بیشتر قدم بردارد در مسیر ظلالت و گمراهی حرکت می‌کند. ایشان در حکمت ۹۰ نهج‌البلاغه می‌فرماید اگر کسی بخوابد اما باورهای دینی وی درست باشد از نماز خواندن با شک و تردید بهتر است چون چنین کسی مسیر را به درستی انتخاب نمی‌کند. شیخ صدوق نقل می‌کند کسی محضر امام صادق(ع) رسید و گفت همسایه‌ای دارم که با صدای ناله و گریه و مناجات وی از خواب بیدار می‌شوم و شخصی بسیار ملتزم هم هست که امام صادق(ع) فرمود آیا وی ولایت را قبول دارد، گفت نه ولایت را قبول ندارد، حضرت امام صادق(ع) فرمود دو نقطه از زمین فضیلت بالاتری دارد که یکی فاصله حجرالاسود تا مقام ابراهیم(ع) و دیگری فاصله قبر مطهر رسول خدا(ص) تا منبر پیامبر است که همانند باغی از باغ‌های بهشت است و اگر خدا به بنده‌ای هزار سال عمر دهد که در یکی از این دو نقطه عبادت کند و در بستر خود هم مظلومانه ذبح شود ولی ولایت ما را قبول نداشته باشد هیچ ارزشی ندارد و سزاوار آن است که خداوند وی را به سمت آتش ببرد.
اهمیت تقویت باورهای دینی
آیا اگر کافری شب‌ها را شب‌زنده‌داری کند فایده‌ای برای او دارد؟ قطعاً چنین نیست. البته خداوند اقداماتی همانند سخاوت و بخشندگی و کمک به مؤمن را دوست دارد ولو اینکه از جانب کافر باشد اما بدین معنی نیست که خداوند یک کافر را به خاطر انجام دادن چنین کارهایی در بهشت الهی جای دهد. بلکه شرط پذیرش از سوی خداوند، تقواست بنابراین باید باورهای دینی خودمان را تقویت کنیم چون در این زمینه مشکلات زیادی داریم. کسی که دین‌شناس باشد حتی همسرش را برای انجام حج مستحبی تنها نمی‌گذارد چون ممکن است در مدتی که وی در منزل حضور ندارد بر همسرش سخت بگذرد.
 
متأسفانه با وجود اینکه دین شناس نیستیم اما بسیاری از ما حتی حاضر نیستیم به دین‌ شناسان رجوع کنیم. بزرگان دینی ما در دعاهای خود دائماً تکرار کرده‌اند که خدایا بصیرت در دین را به ما بده. منظور این است که دین شناس و وظیفه‌‌شناس باشیم. در تعبیراتی در مورد علمدار باوفای کربلا حضرت قمر بنی هاشم آمده است که وی زمان‌شناس و دین‌شناس بود و روزی که باید ولی خدا را یاری می‌کرد، یاری کرد اما کسانی همانند توابین، بعدها آمدند در کنار قبر حضرت سیدالشهدا(ع) گریه کرده و سپس قیام کردند اما گریه بعد از شهادت و تنها گذاشتن امام حسین(ع) چه فایده‌ای داشت چون آنها زمان‌شناس نبودند بنابراین وقتی حضرت سیدالشدا به آنها نیاز داشتند وی را تنها گذاشتند.
دعایی که از آدم تا پیامبر(ص) وجود داشته
روایتی را مرحوم کلینی در «کافی»، شیخ صدوق در «من لایحضره الفقیه» و شیخ طوسی در «تهذیب» از امام صادق(ع) بیان کرده‌اند یعنی در منابع دست اول ما بیان شده است که فرمود دعایی از آدم ابوالبشر، دست به دست شده تا به رسول خدا رسیده است و دعا این است «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِیمَانا تُبَاشرُ بهِ قَلْبی وَ یَقِینا حَتَّی أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ یُصِیبَنِی إِلا مَا کَتَبْتَ لِی وَ رَضِّنِی مِنَ الْعَیْش بمَا قَسَمْتَ لِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ؛ خدایا ایمانی از تو می‏‌خواهم که دلم با آن همراه شود و  باوری که بدانم هرگز چیزی به من نمی‌رسد، مگر آنچه که تو برایم ثبت کردی‏ و مرا از زندگی به آنچه که نصیبم فرمودی خشنود بدار، ای مهربان‏ترین مهربانان» باید باور کنیم که هرچه برای ما مقدر است همان میزان به ما می‌رسد. البته این سخن بدین معنا نیست که در مسیر، کوتاهی کنیم چون زندگی که بدون سختی و گرفتاری نیست. در قرآن کریم نیز آمده است: «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ؛ و البته شما را به پاره‌ای از سختی‌ها چون ترس و گرسنگی و نقصان اموال و نفوس و آفات زراعت بیازماییم و صابران را بشارت و مژده بده» (بقره/ ۱۵۵)
 
تصور کنید که می‌خواهید برای اربعین به کربلا بروید اما مادر سالخورده یا همسر مریضی دارید که به شما می‌گویند به خاطر ما این سفر را نرو. اگر چنین کاری کردید یقین داشته باشید که ثواب زیادی برده‌اید چون به آنها خدمت کرده‌اید. حتی در روایات بیان شده که اگر پیش همسفر بیمار خود بمانید ثواب آن از نماز خواندن در مسجد النبی بالاتر است. این در حالی است که بسیاری از ما چنین چیزی را قبول نداریم و حاضریم به هر قیمتی به چنین سفرهای زیارتی برویم. این موارد اهمیت دین شناسی را هرچه بیشتر برای ما روشن می‌کند.
منبع: ایکنا