آیا خوب است به خاطر سفر زیارتی روزۀ خود را بشکنیم؟

ایام ماه مبارک رمضان بهترین اوقات برای انواع عبادت‌‌ها محسوب می‌شود؛ چرا که طبق روایات متعددی که داریم، ثواب اعمال در این ماه شریف ضریب بالایی به خود می‌گیرند به گونه‌ای که پیامبر صلی الله علیه و آله تا 70 برابر شدن پاداش اعمال را نسبت به سایر ماه‌های سال مطرح فرموده‌اند. از این جهت بسیاری از مؤمنان به خاطر حال و هوای معنوی ماه رمضان، هوس زیارت اعتاب مقدسه در قلبشان خطور می‌کند. اما سؤال اینجاست که آیا روزۀ ماه رمضان بهتر است یا سفر زیارتی؟

پاسخ این است که اگر فرد روزه‌داری نیت 10 روزه کند و به سفر زیارتی برود، نورٌ عَلی نور می‌شود؛ یعنی علاوه بر اینکه خود ماه رمضان دارای نورانیت است، وجود عنصر نور در مضجع شریف اهل بیت وحی علیهم السلام نیز  بر حظّ معنوی زائر می‌افزاید. 

اما اگر روزه‌دار نیت 10 روز نداشته باشد، مطلوب آن است که به سفر نرود حتی اگر زیارت رسول خدا صلی الله علیه و آله باشد. هرچند سفر کوتاه مدت در ماه رمضان معصیت نیست، اما از آنجایی که روزه یک واجب شرعی است و مسافرت و زیارت، امری مستحبی است، نباید واجب را فدای مستحب کرد. آنچه از سیرۀ اهل بیت وحی دربارۀ تقیدشان به واجبات و تقید به اعمال ماه مبارک رمضان خواندیم، قطعاً ما را به این مسئله راهنمایی می‌کند که چنین اقدامی از سوی روزه‌داران ماه رمضان مورد رضایت خداوند نباشد. بنابراین بحث دربارۀ معصیت نیست بلکه دربارۀ رضایت خداوند است. ما این مضمون را از سیاق آیات ماه رمضان در سورۀ بقره می‌خوانیم؛ آنجایی که خداوند از احکام سفر و بیماری در ماه رمضان می‌گوید، در انتها می‌فرماید «وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُون‏»؛ یعنی اگر روزه بگیرید برای شما بهتر است اگر می‌دانستید. 

در واقع روزه داری از یک سو در اوج اعمال ماه رمضان است و از دیگر سو فوائدی مادی و معنوی برای روزه دار دارد که نمی‌توان جایگزینی برای آن یافت؛ دیگر آنکه خداوند طبق آیات سورۀ بقره، مسیر تقوا و رشد را در ایام ماه مبارک رمضان و با روزه‌داری آن میسر کرده است