مسجد کبود تبریز؛ یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های معماری اسلامی

وارث: مسجد کبود تبریز از مشهورترین مساجد ایران و از برجسته‌ترین نمونه‌های معماری اسلامی به شمار می رود که در ۸۴۵ هجری بنا شده که به دلیل آن که رنگ کاشی‌های آن به رنگ لاجوردی است، به مسجد کبود معروف شده است و به دوران پادشاهی قراقویونلوها دودمانی ترکمان بازمی گردد. این مسجد به دستور سلطان جهانشاه، فرمانروای قراقویونلوها ساخته‌ شده است و یکی از چهار مسجد تزیین شده با کاشی‌کاری‌های آبی در جهان محسوب می شود و نام مسجد کبود با توجه به رنگ نمای این بنا انتخاب شده است.

بنای مسجد کبود بخشی از مجموعه‌ای گسترده به شمار می رفت که در برخی منابع تاریخی از آن با عنوان عمارت مظفریه یاد کرده‌اند. سبک معماری در عمارت مظفریه، آذری بود. بیشتر قسمت‌های مسجد با آجر ساخته شده و در قسمت‌هایی سنگ مرمر به کار رفته است. بنای اصلی چهارگوش و مربعی شکل محسوب می شود و در وسط صحن مربع شکل مسجد یک حوض وجود دارد و ۲ طرف صحن، شبستان‌ها قرار گرفته‌اند. در این مسجد تلفیقی از آجر و کاشی‌کاری معرق وجود دارد. گنبد آجری بالای سقف مسجد پس از زلزله ای که در حدود چندین سده پیش رخ داد؛ تخریب شد و اثری از گنبد قدیمی وجود ندارد.

معماری این مسجد با کاشی‌های معرق فیروزه‌ای و لاجوردی، نقش و نگارهای اسلیمی و طراحی نوین هندسی بسیار حائز اهمیت است. در گذشته مسجد کبود را با نام‌های دیگری همچون گوی مسجد، مسجد شاه جهان و عمارت مظفریه شناخته می شده است. مسجد کبود تبریز در ۱۳۱۰ خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

منبع: ایرنا