باب الحوائج بودن امام جواد (ع) از چه جهت است؟
یکی از آموزه‌های تربیتی و اخلاقی که امام جواد(ع) بر آن تاکید دارد، عمل همراه با شناخت و آگاهی است. اگر انسان به کاری بپردازد که از آن شناخت کافی ندارد؛ یا کاری را از راه نادرست شروع کند، شکست می‌خورد. امام جواد(ع) در این باره فرمود: "کسی که راه ورود به کاری را نشناسد، راه برون شدن از آن درمانده‌اش می‌کند. "
وارث: همه امامان بزرگوار، در همه جهات دنیوی و اخروی، هادی و ناصرند، اما هرکدام از امامان ما در یکی از ابعاد، ظهور و بروز بیشتری دارند. مثلا در بین عرفا و علما معروف است که اگر کسی از خداوند متعال، علم بخواهد به وجود مقدس امام باقر (ع) و امام صادق (ع) توسل پیدا کند. یا اگر کسی طالب معنویت است به حضرت علی (ع) متوسل شود.
از این رو، مشهور در بین فقها و علما و اهل معنا این است که برای طلب رزق و روزی در دنیا و برآورده شدن حاجات مادی و دنیوی، توسل به امام جواد (ع) بسیار مجرّب است و این هم فقط صرف ادعا نیست. هم از زبان بزرگان نقل شده و هم به تجربه ثابت شده که توسل به ایشان سبب گشایش گره‌های مالی و اقتصادی می‌شود که خود مردم متدین ما تجربه کرده‌اند و در حکایات و احوالات مومنان، بسیار ذکر شده است و اساسا لقب ایشان، جواد است و جود، وصف کسی است که زیاد می‌بخشد و لذا اعطای این لقب برای ایشان بی‌جهت نبوده است.
/م118