علی علیه السلام، راز آفرینش

وارث: بیست وسوم اردیبهشت ماه امسال با سیزدهم رجب، سالروز ولادت با سعادت حضرت امیرالمومنین امام علی علیه السلام همزمان شده است. مولودی که به میمنت قدوم مبارکش دیوار خانه عرش شکافته شد تا شکوهش بر زمینیان و فرش نشینان بیشتر نمایان شود.

در دهمین روز ماه رجب،فاطمه بنت اسد- مادر بزرگوار امام علی علیه السلام- راه مسجدالحرام را در پیش گرفت و خود را به دیوار کعبه رساند و گفت: " خداوندا،به تو و پیامبران و کتاب هایی که از طرف تو نازل شده اند و به سخن جدم، ابراهیم علیه السلام، سازنده این خانه، ایمان راسخ دارم. پروردگارا، به پاس احترام کسی که این خانه را ساخت، و به حق کودکی که در بطن من است،تولد این کودک را بر من آسان فرما!"

لحظه ای نگذشت که دیوار جنوب شرقی کعبه در برابر دیدگان مردمی که در آن جا حضور داشتند شکافته شد، فاطمه وارد کعبه شد و دیوار به هم پیوست. فاطمه بنت اسد سه روز در شریف ترین مکان جهان هستی مهمان خدا بود تا این که در روز سیزدهم ماه رجب سال سی ام عام الفیل نوزادی پای به عرصه عالم هستی نهاد که فخر انسان شد و انسانیت مورد نظر الهی را معنی بخشید.

فاطمه بنت اسد در حالی که فرزند عزیز خود را در بغل گرفته بود، از همان شکاف دیوار که دوباره گشوده شده بود، بیرون آمد و در برابر چشمان بهت زده ی مردمی که در آن مکان جمع بودند، گفت: "پیامی از غیب شنیدم که می گفت نام فرزندت را "علی " بگذار."

از آنجا که خداوند اراده فرموده بود آن حضرت به همه ی کمالات بشری برسد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم وی را از سه سالگی به صورت رسمی و به طور کامل تحت سرپرستی خود قرار داد، به طوری که حتی هنگامی که از شهر خارج می شد و به کوه و بیابان می رفت، او را همراه خود می برد.

پس از بعثت و برگزیده شدند حضرت محمد صلی الله علیه وآلهبه پیامبری، چه در دوران دعوت مخفیانه و چه در زمان دعوت همگانی، حضرت علی علیه السلام تنها همراه و دلسوز آن حضرت بود. بعد از فرمان خدای متعال برای آغاز دعوت عمومی و در زمانی که پیامبر مکرم اسلام، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله، برای آشنا کردن خویشاوندان خود با اسلام و دعوتشان به دین خدا، میهمانی ترتیب داد و در جمع میهمانان فرمود:" چه کسی از شما مرا در این راه کمک می کند تا برادر و وصی و نمایندهمن در میان شما باشد؛ " فقط علی علیه السلام، که در آن روز نوجوانی سیزده ساله بود، پاسخ داد و گفت:" ای پیامبر خدا، من تو رادر این راه یاری می کنم". پیامبر صلی الله علیه وآله بعد از سه بار تکرار سئوال و شنیدن همان جواب، فرمود: " ای خویشاوندان و بستگان من، بدانید که علی علیه السلام برادر و وصی و خلیفه پس از من در میان شماست."

بدیهی بود که علی علیه السلام در ایمان به اسلام و یاری پیامبر و دین خدا پیش قدم خواهد شد، زیرا که آن حضرت، یگانه بشری است که خدای علیم و حکیم به هنگام ورودش به عالم هستی در خانه خودمهمانش کرده است. خانه ای که در زیر عرش الهی بنا شده است تا از آن بانگ وحدانیت و یکتا پرستی در سراسر جهان بپیچد و دل های تشنه معرفت را سیراب کند.

در همه دوران نبوت پیامبر گرامی اسلام و در همه ی روز های سخت و جنگ های دشوار با دشمنان اسلام ،علی علیه السلام، بسیجی همیشه بیدار پیامبر عزیز اسلام بود و از وجود مقدس آن حضرت محافظت و دین خدا را یاری می کرد.

علی علیه السلام، جلوه زیبایی از هنر خداوند است که رمز و راز آفرینش هستی در وجود مبارک آن حضرت نهفته شده است. علی علیه السلام، کرامت را هستی بخشید و به شجاعت و مردانگی و مروت اجازه ظهور داد. علی علیه السلام، فرمانروای عشق و محبت و نبض حیات زمین است که قلب هستی را به تپش و ادامه حیات وا می دارد.

همان گونه که وجود ماه و خورشید و ستارگان در آسمان فلسفه دارد، وجود علی علیه السلام هم در زمین فلسفه دارد.

هیچ باغ و سبزه ای بی نام علی علیه السلام جوانه نمی زند، هیچ کودکی بی نام علی علیه السلام پای نمی گیرد و هیچ انسانی بی نام علی علیه السلام از زمین بر نمی خیزد.

علی علیه السلام، معنی ایثار و فداکاری و فرمانبری از مولای خود و الگوی همه ی رزمندگانی است که برای اسلام جان فشانی می کنند. همان گونه که رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس ایران اسلامی با الگو گرفتن و تبعیت از امام و مقتدای خود درمقابل دشمن ایستادند و امروز بسیجیان جهان اسلام در همه نقاط عالم عمل می کنند و افتخارشان این است که سرباز علی و فرزند علی علیه السلام هستند.علی علیه السلام، مامور به نتیجه رساندن و بارور کردن زحمات و تلاش های 124 هزار مرد برگزیده و پیامبر الهی شد و این همان راز نهفته در حادثه غدیر است.

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله بعد ازپایان مراسم حج در آخرین سال عمر پر برکتش در راه برگشت از مکه، با فرمان خداوند متعال، آن حضرت را به عنوان جانشین خود و مولای مومنان معرفی کرد تا رسالتش را به پایان برساند، دشمنان از دستبرد و تضعیف اسلام نا امید شوند، دین خدا کامل و رضایت خدای مهربان حاصل شود، زیرا که خدای آفریننده ی انسان می خواهد که همه ی انسانها به سوی کمال حرکت کنند و به مقامی که شایسته آن هستند، برسند و این علی علیه السلام و عشق اوست که می تواند در این مسیر طولانی و سخت و در پیچ و خم دنیا دستگیر انسان شود و او را از گردنه های پر خطر عبور دهد. علی علیه السلام معنی و مفهوم زندگی است که هم شمشیر می زند، و هم یتیم داری می کند. علی علیه السلام مرد همه دوران ها و جانباز و رزمنده حاضر در همه صحنه ها و عرصه هاست که در هر زمانی با توجه به شرایط زمان و مصلحت اسلام و دین خدانقش آفرینی می کند.

با توجه به همین موقعیت شناسی و مصلحت سنجی است که پس از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، با توجه به شرایط خاصی که به دلیل غفلت عده ای از مسلمانان در جامعه اسلامی آن روز به وجود می آید، برای حفظ وحدت و جلوگیری از ایجاد اختلاف و تضعیف اسلام، از صحنه ی مدیریتی جامعه کنار می رود و سکوت اختیار می کند ولی در همین دوران نیز هرگز از انجام مسئولیت های اجتماعی و دادن مشورت به خلفای وقت و راهنمایی آنها برای اداره ی بهتر جامعه ی اسلامی کوتاهی نمی کند و هر زمان که احساس می کند به حضورش در صحنه نیاز است، در آن صحنه حاضر می شود و انجام وظیفه می کند تا همگان بدانند که خدمت به اسلام در گرو نام و منصب و مسئولیت حکومتی نیست.

حضرت امام علی علیه السلام در زمان خلافت و حکومت کمتر از پنج ساله خودحکومتی بر پایه ی عدالت و معنویت را پیاده کرد و در تاریخ به ثبت رساند تا الگوی حکومتی اسلام را در مقابل دیدگان عموم مردم قرار دهد و مردم در همه دوران تاریخ برای همیشه تشنه عدالت و شیفته معنویت مردی باشند که سرآمد همه خوبی ها و فضیلت ها بود. راستی، اگر امام علی علیه السلام نبود و اجرای عدالت توسط آن بزرگوار را نمی دیدیم، چگونه می توانستیم به عدالت خداوند متعال ایمان بیاوریم.

حضرت امام علی علیه السلام روح عبادت و تجلی هدایت گری است و همین ویژگی باعث می شود آن مردی الهی و حقیقت هستی در واپسین لحظات زندگی نیز به فکر اصلاح و سعادت مردم باشد و به فرزندان و بستگان و همه مسلمانان چنین وصیت فرماید که:

"شما را به پرهیزگاری سفارش می کنم و به این که کارهای خود را منظم کنید و این که همواره در فکر اصلاح بین مسلمانان باشید. یتیمان را فراموش نکنید، حقوق همسایگان را مراعات کنید. قرآن را برنامه عملی خود قرار دهید، نماز را بسیار گرامی بدارید که ستون دین شماست".

امید که بتوانیم ذره ای از عشق پاک حضرت امام علی علیه السلام را در دل خود جای دهیم و با بهره مندی از درس هایی که در مکتب علوی فرا می گیریم، راه سعادت و کمال انسانی را بپیماییم.