"عذرخواهی" در نگاه اسلام

کد خبر: 12777
گناهکاران، به نام بیمارانی درمان‌پذیر و اسیرانی گرفتار در بند امیال، قابل تفقد و دلسوزیند و از پندهای دلسوزانه و پدرانه و احساس‌های انسانی نباید محروم باشند، که این محرومیت، زمینه‌ای برای نافرمانی بیشتر آنان می‌شود.
وارث: طرد شدگان همواره بیشتر به سمت خلافکاری روی می‌آورند از این رو نباید افراد را از جامعه راند مگر کسانی که دیگر اصلاحی در آنها صورت نمی‌گیرد و از هیچ کسی بیم و هراسی ندارند. در این رابطه امام علی (ع) به روایت از پیامبر اکرم (ص) از سخنان خداوند در شب معراج ... می‌فرماید: اهل دنیا ( و مردم غافل و خودخواه ...) ، از کسی که درباره‌ی او بدی کرده‌اند عذرخواهی نمی‌کنند.

امام علی (ع) فرمود: عذرخواهی نشانه‌ی خردمندی انسان است.

امام علی (ع) در خصوص عذرپذیری می‌فرماید: عذرخواهی را بپذیر اگر چه به دروغ باشد و پاسخگویی از موضع بالا را رها کن. اگر چه به سود تو باشد.

امام علی (ع) در حدیثی دیگر فرمودند: عذر برادر دینی خود را بپذیر و اگر عذری ندارد برایش عذری بتراش.

امام علی (ع) در حدیثی دیگر می‌فرمایند: هر گاه کسی نسبت به تو بدرفتاری کرد او را ببخش.

امام علی (ع) فرمودند: محتاج نشدن به عذرخواهی ( و ترک کردن کاری که عذرخواهی می‌خواهد ) آبرومندانه‌تر است از عذرخواهی کردن اگرچه عذر تو راست باشد.

امام حسین (ع) فرمودند: از کارهایی که عذرخواهی می‌خواهد دوری کن زیرا که مومن کار زشت نمی‌کند و محتاج به عذرخواهی نمی‌شود و منافق چه بسا هر روز کار زشتی بکند و عذر بخواهد.

امام صادق (ع) در حدیثی دیگر فرمودند: مناسب نیست که شخص با ایمان خود را خوار سازد. راوی پرسید: با چه کار خود را خوار می‌سازد؟ امام فرمود: کاری که به عذرخواهی بیانجامد، انجام نمی‌دهد.

پی نوشت:

بحار 77

غررالحکم /32

تحف‌العقول /79

نهج‌البلاغه/1225
منبع:
الحیات محمدرضا حکیمی

/م118