چرا در ولادت امام حسین (ع) هم گریه می کنند؟
چرا ما حتی در شادی و ولادت امام حسین (ع) بر مصائب آن حضرت (ع) می گرییم، حتی گفته شده شخص پیامبر (ص) بر ایشان گریسته اند، فلسفه این گریه چیست؟
یکی از روایاتی که بسیاری از علما به آن استناد کرده و آن را مدرک شادی در ولادت اهل بیت (ع) و بکاء در عزای آنها قرار می دهند این روایت است که می فرماید: خدا رحمت کند بنده ای را که امر ما را زنده کند و یا خدا رحمت کند آنها که در شادی ما شادی می کنند و در اندوه ما اندوهگین هستند، بنابراین شیعه کسی است که بر همه کار خود به اهل بیت (ع) استناد می کند چه در شادی چه در غم.
در مورد ولادت امام حسین (ع) روایات فراوانی آمده که اهل بیت (ع) خوشحال بوده و جشن گرفته اند، از جمله کتاب "بصائرالدرجات" صفحه 88 روایتی مفصل را درباره فطرس ملک مطرح می کند که وقتی خداوند جبرائیل را با 70 هزار ملک روانه کرد تا ولادت امام حسین (ع) را به پیامبر (ص) تبریک بگویند... بنابراین آنچه این روایات و دیگر روایت ثابت می کند خوشحالی برای ولادت امام حسین (ع) مستحب است.
اما درباره اینکه چرا گاهی در مجالس شادباش و جشن ولادت ایشان گریه می کنیم باید گفت گاهی نیز در مراسم عروسی والدین عروس به خاطر جدایی از فرزندشان گریه می کنند یا در زمان موفقیت فرزندان پدر و مادر می گریند چراکه سختی هایی را که آن فرزند کشیده را به خاطر می آورند.
گفته می شود پیامبر (ص) در زمان ولادت به یاد شهادت امام حسین (ع) افتادند و گریستند و این گریه منافاتی با شادی ولادت آن حضرت (ع) ندارد.
اگر کسی می خواهد واقعا تابع اهل بیت (ع) باشد باید در این جشن ها شاد باشد اما اگر ذکر مصیبت کمی هم باشد همان روش پیامبر (ص) را در پیش بگیرد نه تنها ناپسند نیست بلکه مطابق با سیره اهل بیت (ع) است.
با این کار، با اهل بیت (ع) شبیه می شود مثل روایتی که می گوید خدا شیعیان را برگزید که در شادی های ما خوشحال هستند و در اندوه ما اندوهگین هستند.
وهابیت شبهه ای را مطرح می کند که گریه بر کشته سال های دور روا نیست و با این موضوع می خواهند حقانیت شیعه را زیر سوال ببرند، در این باره چه پاسخ مستدلی می توان ارائه کرد؟
در مورد مصیبت های اهل بیت (ع) باید گفت مصایب آنها با سایر مردم فرق می کند و عزای بر آنها با دیگر مردم متفاوت است، زمانی که پیامبر (ص) از دنیا رفتند امیرالمومنین (ع) فرمودند صبر کردن در مصیبت ها زیبا است جز در مصیبت رسول خدا (ص) و پریشان شدن در مصایب زشت است جز در مصیبت پیامبر (ص) و تمام مصایب شما در برابر این مصیب کوچک است.
اینکه شخصی قیاس کند این مصیب را با سایر مصایب کاری اشتباه است چون نه در سیره است و نه قابل قیاس، علامت بزرگ بودن و عظمت مصایب اهل بیت (ع) و امام حسین (ع) آن است که هم شیعه و هم سنی بیان کرده اند که 300 سال قبل از واقعه کربلا در کنیسه ای در روم روی دیوار این جمله حک شده بود آیا کسانی که حسین (ع) را می کشند به شفاعت جدش در روز قیامت امید دارند؟ و این در معجم الکبیر طبرانی ج 3 ص 124 آمده است.
یا روایت دیگری نقل شده که حاکم نیشابوری در امالی خود می گوید که در زمان پیامبر (ص) شخصی چاه می کند و در ان لوحی طلا یافت که روی آن همین جمله حک شده بود و و در پایین این لوح نوشته شده بود ابراهیم خلیل الله. وقتی لوح را پیامبر (ص) خواندند گریستند.
در کتب شیعه نیز روایات فراوان داریم که از زمان آدم ابوالبشر (ع) بر حضرت اباعبدالله (ع) گریسته اند تا حضرت نوح (ع) و دیگر انبیا؛ بنابراین مصیبت امام حسین (ع) با دیگر مصایب متفاوت است و در زیارت عاشورا بر این مهم تصریح شده و این تفاوت در بزرگی مصیبت ایشان است برای تمام اهل آسمان ها.
وهابیت به دلیل برگزاری جشن های شادباش برای ائمه (ع) شیعه را مورد هجمه قرار داده و شبهه افکنی می کند چه پاسخی به این مسئله و فلسفه جشن ولادت ائمه (ع) می توان بیان کرد؟
راجع به اصل جشن وهابیون شبهاتی دارند از جمله اینکه برای ولادت هیچ کسی جز پیامبر (ص) نباید جشن گرفت اما همین وهابیون زمانی که کاندولیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا با وزیر خارجه عربستان جلسه ای داشت در پایان جلسه وقتی بندهای جلسه به اتمام رسید وزیر خارجه عربستان بند آخر را برگزاری جشن تولد برای رایس نام برد و این موضوع در روزنامه الرای العام کویت با این عنوان که عربستانی ها رایس را سورپرایز کردند، منتشر شد.
در واقع این صحبت هایی که می شود تنها برای دور کردن مردم از اهل بیت (ع) و پیامبر (ٌ) است وگرنه همین الان در سیره و روش وهابیون جشن ولادت دیده می شود بنابراین جسن برای مسلمین جایز نیست اما برای وزیر خارجه آمریکا جایز است.
جدای از این اهل سنت سال های سال برای پیامبر (ص) جشن تولد می گرفتند، اگر وهابیت بخواهد ایراد بگیرد باید به اهل سنت بگیرد چراکه ما شیعیان در منابع خود دلایل محکم برای جشن گرفتن در شادی اهل بیت (ع) داریم که به برخی از آنها اشاره شد.
شبهه دیگر وهابیت بحث زیارت و سجده ای است که شیعیان در مقابل قبر مطهر امام حسین (ع) انجام می دهند، در این باره چه توضیحی می توان ارائه کرد؟
درباره برتر دانستن زیارت حضرت حسین (ع) از طواف کعبه حتی اهل سنت هم چنین فتوایی دارند و در کتاب مناسبک حج امارات که در سایت وزارت اوقاف امارات موجود است آمده مقصود اصلی حج را زیارت پیامبر (ص) معرفی می کند یعنی شخص می رود حج تا پیامبر (ص) را زیارت کند یعنی این زیارت از همه اعمال حج بالاتر است.
درباره اصل سجده بر قبر دو مطلب داریم یکی سجده به معنای پرستیدن که قطعا شرک است و دیگر سجده برای تعظیم و تکریم؛ حتی ذهبی از علمای متعصب در "معجم الشیوخ" صفحه 55 می گوید: اگر کسی برای پیامبر (ص) برای تعظیم حضرت (ص) سجده کند حق تکفیر او را نداریم، تنها کاری که کرده گناهی صغیره است که باید به او آموخته شود یا در "سیرالاعلام النبلاء"، جلد چهارم صفحه 485 می گوید: اگر شخصی به زیارت قبر پیامبر (ص) بیایید و بر قبر سجده کند چنین شخصی کاری نیکو کرده و کار زشت او سجده بر قبر است و باید به این شخص با مدارا آموزش داد.
اینچنین می گوید: قسم به خدا حالتی که در کنار قبر پیامبر (ص) برای زائر رخ می دهد که گاهی گریه می کند، گاهی فریاد می کشد و ... حاصل نمی شود جز برای محبت خدا و حب پیامبر (ص) و حب ایشان فقر گذارنده بین اهل دوزخ و بهشت است.
جالب اینکه اهل سنت تمامی آداب ما برای زیارت قبور را در کتب خود مطرح کرده و حتی طواف بر قبر پیامبر (ص) را بیان کرده اند.
در کتاب "العقد الفرید" ابن عبد ربه اندلسی جلد پنج، صفحه 51 می گوید: علمای اهل سنت حجاج را به این علت تکفیر کردند که می گفت دور قبر پیامبر (ص) طواف نکنید! این یعنی تا این حد آداب زیارت میان علمای اهل سنت جا افتاده بود. در واقع شبهات وهابیت مختص شیعه نیست و اهل سنت را نیز خطاب قرار می دهد.
/م118