وقت نماز/ چه مقدار از نمازها پذیرفته می شود؟
ليكن شرايط اجتماعى در دوران امام سجاد (ع) به گونه اى بود كه اقتضاء مى كرد آن حضرت بيشتر به دعا و نيايش به درگاه پروردگار روى آورد و سراسر زندگى امام سجاد (ع) پرتوى از نور الهى بود.
امام سجاد (ع) در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مى خواند و هر گاه به نماز مى ايستاد، رنگ سيماى مباركش دگرگون مى گشت، در نماز مانند بنده اى كه نزد فرمانرواى بزرگى ايستاده، مى ايستاد و از ترس خدا مى لرزيد و مى فرمود: به درستى همان مقدار از نماز بنده پذيرفته است كه حضور قلب داشته باشد.
آن حضرت همواره در تاريكى شب با انبانى از مواد غذايى يا درهم و دينار به نزد فقراء و مستمندان مى رفت و با روى پوشانده شده آن اموال و غذاها را به فقرا مى بخشيد.
بيست بار سوار بر مادّه شترى به حج رفت و يك تازيانه به آن حيوان نزد، صد خانوار از فقراى مدينه را سرپرستى مى كرد و همواره بر سفره آن حضرت فقرا حاضر بودند و هرگز غذايى نمى خورد، جز آنكه از آن غذا به فقراء صدقه دهد.
مدّت سى و چند سالى كه بعد از پدرش امام حسين (ع) زندگى كرد، همواره بر آن حضرت مى گريست و در برابر دعوت به صبر مى فرمود:
يعقوب پيامبر دوازده پسر داشت كه خداوند يكى را از ديد او مخفى داشت و با اينكه مى دانست او زنده است، آنقدر در فراق او گريست كه چشمانش نابينا شد، امّا من به چشم خود ديدم كه پدر و برادر و عمو و هفده نفر از خاندانم مظلومانه به شهادت رسيدند، پس چگونه اندوهم پايان پذيرد؟! در واقع صفات برجسته شخصيّت امام سجاد (ع) از افق معرفت او نسبت به خداوند و يقين او به قيامت نشأت مى گرفت.
پی نوشت: قصص الأنبياء ( قصص قرآن - ترجمه قصص الأنبياء جزائرى)، ص762و763.
منبع: افکار
/م118