دو فیض عام و خاص امام عصر(ع)
راه نزدیک شدن به امام عصر(ع) همان راه دین و عمل به وظایف دینی است؛ راه دو تا نیست که به دنبال این باشیم که چگونه به امام زمان(ع) نزدیک شویم، بلکه راه به سوی خدا و پیغمبر(ص) و امام یک راه است.
وارث: آیت‌الله ضیاءآبادی در جلسه تفسیر شان گفتند: پیامبر اسلام(ص) بشر است و از دنیا می‌رود و حتماً باید بر روی زمین بشری باشد که جلوه‌گاه نور الهی باشد. خدا علی(ع) و فرزندانش را برای این انتخاب کرده است و شعبه‌ای از علم و قدرت خود را به آن‌ها داده تا عالم را اداره کنند، اما بشر لجوج یکی یکی آن‌ها را کشتند؛ اما حجت آخر را خدا از دست بشر بیرون آورده است تا دست بشر به او نرسد. این غیبت هم اول محدود بود برای این که بشر متنبه شوند، اما نشد و طغیان بیشتر شد، خدا هم کلاً او را مستور کرد تا مردم مانند گله بی‌چوپان این طرف و آن طرف بروند تا روزی که برای پذیرش او آماده شوند، برسد.
آیت‌الله ضیاءآبادی امام عصر(ع) را دارای دو فیض عمومی و خاص در جهان دانست و بیان کرد: یک فیض او عمومی است که به همه عالم می‌رسد؛ همه انسان‌ها، حیوانات، جمادات، نباتات و حتی مجردات و حتی کفار. این فیض مربوط به حضور و غیاب نیست و چه او حاضر باشد و چه غایب، کار خود را می‌کند. بنابراین امام(ع) در پس پرده غیبت یک فیض عمومی دارد که همه از او بهره می‌برند و آسمان‌ها و زمین به بقای او موجودند.
وی ادامه داد: امام عصر(ع) یک فیض خصوصی هم دارد که برای انسان‌هاست، اما انسان‌هایی که مستفیض باشند و با اراده خود او را بشناسند و او را قبول کنند و به سوی او بروند و از او بهره بگیرند. همین الان هستند افرادی که با او در ارتباط قرار می‌گیرند و آن‌ها رابطه خاصی با امام‌شان دارند و از برکاتش بهره می‌برند. سایر مردم محروم هستند چون غایب است، اما افراد نادری هستند که به قدر ظرفیت‌شان استفاده می‌کنند.
آیت‌الله ضیاءآبادی راه نزدیک شدن به امام عصر(ع) را همان راه دین و عمل به وظایف دینی عنوان کرد و گفت: راه دو تا نیست که به دنبال این باشیم که چگونه به امام زمان(ع) نزدیک شویم، بلکه راه به سوی خدا و پیغمبر(ص) و امام یک راه است. راه همین انجام واجبات و ترک محرمات است، راه همان بندگی و عبودیت و عمل کردن است و کسی که بتواند با امام زمانش در ارتباط باشد، یا کم یا زیاد، راهش همین است. واجبات انجام بدهید و تا هر چه توانستید به او نزدیکتر شوید.
/م118
آیت‌الله ضیاءآبادی امام عصر(ع) را دارای دو فیض عمومی و خاص در جهان دانست و بیان کرد: یک فیض او عمومی است که به همه عالم می‌رسد؛ همه انسان‌ها، حیوانات، جمادات، نباتات و حتی مجردات و حتی کفار. این فیض مربوط به حضور و غیاب نیست و چه او حاضر باشد و چه غایب، کار خود را می‌کند. بنابراین امام(ع) در پس پرده غیبت یک فیض عمومی دارد که همه از او بهره می‌برند و آسمان‌ها و زمین به بقای او موجودند.
وی ادامه داد: امام عصر(ع) یک فیض خصوصی هم دارد که برای انسان‌هاست، اما انسان‌هایی که مستفیض باشند و با اراده خود او را بشناسند و او را قبول کنند و به سوی او بروند و از او بهره بگیرند. همین الان هستند افرادی که با او در ارتباط قرار می‌گیرند و آن‌ها رابطه خاصی با امام‌شان دارند و از برکاتش بهره می‌برند. سایر مردم محروم هستند چون غایب است، اما افراد نادری هستند که به قدر ظرفیت‌شان استفاده می‌کنند.
آیت‌الله ضیاءآبادی راه نزدیک شدن به امام عصر(ع) را همان راه دین و عمل به وظایف دینی عنوان کرد و گفت: راه دو تا نیست که به دنبال این باشیم که چگونه به امام زمان(ع) نزدیک شویم، بلکه راه به سوی خدا و پیغمبر(ص) و امام یک راه است. راه همین انجام واجبات و ترک محرمات است، راه همان بندگی و عبودیت و عمل کردن است و کسی که بتواند با امام زمانش در ارتباط باشد، یا کم یا زیاد، راهش همین است. واجبات انجام بدهید و تا هر چه توانستید به او نزدیکتر شوید.
/م118