حجت الاسلام زائری: در امور خودمان چقدر ملاک ما خداست؟

باب های قبلی در کتاب الحجه تبیین جایگاه ولایت و امامت بود. وقتی کسی به عنوان حجت الهی و مبنای اعتقادی در مقابل ولی خود قرار می گیرد به طور طبیعی وقتی امر ولی خود را امری الهی می داند در مقابل وظیفه شرعی و تکلیف خودش قرار گرفته است و اینجا باید که تسلیم باشد در مقابل اراده الهی اراده انسان دیگر معنایی ندارد. در مقابل تکلیف الهی دیگر انسان از خودش چیزی ندارد. بندگی معنایش این است که انسان تسلیم بشود.

روایت اولی که مرحوم کلینی رضوان الله علیه در این باب نقل می کنند روایتی است از امام صادق (ع) که می فرمایند: تکلیف مردم در این موضوع شناخت امام است وقتی امام و ولی خدا را شناخت تکلیف او تسلیم شدن در مقابل امر اوست .

و نکته بعدی مراجعه به او وقتی که اختلاف نظر پیش می آید. در روابط اجتماعی و محیط  اجتماعی انسان باید نسبت به آن سرپرست تسلیم باشد.

در محیط خانواده نیز اگر امر و حرف پدر حکم فرما نباشد و محوریت آن را حفظ نکنیم حرمت پدر از بین می رود و ستون خانواده فرو می ریزد.

پدر جامعه، حاکم جامعه پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت(ع) هستند. اَنا وَ عَلیُ اُبَوا هذِه الاُمَّه در آن امت هم پدر باید پدری بکند. همه باید به او تسلیم باشند و در زمان غیبت هم همه باید در مقابل ولی فقیه تسلیم باشند چرا؟ چون او نیز تسلیم امر خداست.

آن چیزی که جامعه ما را حفظ می کند این همبستگی و پیوستگی و قدرت که حول محور ولی فقیه است که در دوران غیبت شکل می گیرد.

روایت بعدی که مرحوم کلینی دارند روایتی از امام صادق(ع) است که می فرمایند: زید شهام خدمت امام عرض کردند که ما کسی را داریم که نامش کلیب است. این آقا هیچ چیزی از طرف شما نمی آید به اذن شما اهل بیت هیچ چیزی مطرح نمی شود مگر اینکه این آقا تا نام شما می آید و می گویند امام صادق(ع) فرمودند دستان خود را بالا می آورد و می گوید من تسلیمم.

سفارش کردند که در روضه های امام حسین(ع) شرکت کنید آن هم مکان هایی که خلوت است و جمعیتی نیست.

گفت با خلق چنان زی که سلامت نکنند

در راه چنان رو که قیامت نکنند

در مسجد اگر روی چنان رو که تو را در پیش ندانند و امامت نکنند

خیلی ها هستند که مستجاب الدعوه هستند و کسی آنها را نمی شناسد. ما حرف از خدا می زنیم ولی خودمان را کنار خدا به حساب می آوریم. در بهترین حالتش مشرک هستیم. به قول آن عالم بزرگوار که فرمودند مردم دست از کفر بردارید بیایید مشرک بشوید خدا را هم مقداری قاطی کنید.

ما در همه جا و مسائلمون حرف از خدا می زنیم ولی چقدر در عمل تسلیم امر الهی هستیم؟ انسان بر اساس الویت هایش زندگی اش را تنظیم می کند. در امور خودمان چقدر ملاک ما خداست؟

الان برای ماه مبارک رمضان چقدر برنامه ریزی شده؟

به تعبیر حضرت آیت الله جوادی آملی که فرمودند: خدا نفرمودند نماز بخوانید نماز قرائت ندارد اقامه است چون نماز ستون دین است. ستون خواندن نمی خواهد برپا داشتن می خواهد.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: محبت علی (ع) را به دخترانتان بدهید تا حیا و عفافشان درست شود. می خواهیم مشکل حجاب حل شود سخنرانی لازم ندارد محبت حضرت علی(ع) را در دل آنها ایجاد کنیم.

حضرت فاطمه(س) فرمودند: اگر می خواهید بچه های شما عفت و حیا داشته باشند مال حرام نباید بخورند.

اگر به علی بن ابیطالب (ع) پیوند خوردی می توانی جلوی فحشا و منکر را بگیری. صلاة حضرت علی(ع) است. ماه رمضان فرصت تجدید محبت امیرالمومنین(ع) است.

در ماه رجب تمام دعوا این است که محبت خدا را پیدا کن. ماه شعبان ماه پیغمبر خداست. در قرآن می فرمایند در شعبان روزه به خاظر محبت پیغمبرتان بگیرید. باید آماده شویم برای ماه رمضان چون ماه امیرالمؤمنین است.

اگر هر کدام از ما بتوانیم جلوی روزه خوری یک نفر را بگیرد او وظیفه شرعی خودش را انجام داده است.

باید ماه رمضان طوری تبلیغ شود، در تلویزیون برنامه های شاد و جذاب تهیه شود که مردم با شادی دوبرابر به استقبال آن بروند.

عبادت لذت و شادی می خواهد. برخی به غلط فکر می کنند برای روزه گرفتن باید زجر کشید. ماه رمضان باید آرامش بخش باشد و عبادت باید شوق برانگیز باشد. مکان مسجد باید مطبوع باشد.

از این رو باید زمینه لازم را برای ادای این تکلیف الهی به شکل مناسب فراهم شود و از طرف دیگر ماه مبارک رمضان اساساً قرار است ماه تغییر سبک زندگی مردم باشد. مردم احساس کنند ماه رمضان یک فرق جدی با بقیه ماهها دارد.

مؤمنانی رستگار شدند که در امر دین و زندگی خود تسلیمند.

امام صادق(ع) فرمودند: کسانی که از دین و دین داری مردم حرف بزنند خیلی ها آنها را تحویل نمیگیرند. بلافاصله فرمودند: تسلیم شوندگان نجیبانند.

کلیک کنید

/ف104