سخنران حجت الاسلام پناهیان: ما چاره ای نداریم جز اینکه زمان را به استخدام خود در آوریم

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام پناهیان را می خوانیم:

یک سلسله اوصافی را می توان برای زمان در نظر گرفت اینکه زمان بی رحم است، انعطاف ناپذیر است، زمان سرعتش بالا است. زمان در بیداری هم بسیار کوتاه است. ما باید نگرشمان را به زمان بعد از توجه به اصل زمان اصلاح کنیم. ما فهمیدیم زمان چیزی است که وجود دارد زمان با ما سخن می گوید. ما باید برای زمان هویت قائل شویم بعد برای آن اهمیت قائل شویم بعد مختصات آن را شناسایی کنیم.

اولین اقدامی که ما در رابطه با زمان باید انجام دهیم این است که در زندگی خودمان در برنامه های خودمان نظم ایجاد کنیم و اساساً برنامه داشته باشیم، زمان بندی کنیم و کارهای خودمان را تقسیم بندی کنیم. یکی از انواع بد زندگی کردن این است که آدم یک مدتی را وقت بگذارد برای یک موضوعی بعد متوجه شود که از فلان موضوعات و فلان کارها غفلت شد.

مثل اینکه یک مدتی سخت کار کند و به خانواده نرسد و متوجه شود خانواده از او ناراحت هستند مدتی را به خانواده برسد و کار نکند. و دوباره از این ها فاصله بگیرد و به فکر ورزش بیفتد و بیندیشد که از علم و معرفت عقب مانده است و مدتی از همه امور کناره گیری کند و به دنبال علم و معرفت باشد و ...

اینکه چگونه با زمان برخورد کنیم یعنی برای زمان برنامه ریزی داشته باشیم و این برنامه ریزی بهتر است حتی المقدور روزانه باشد اگر چیزی در برنامه روزانه نمی گنجید در برنامه هفتگی باشد، اگر نشد ماهیانه و یا در مواقع استثنایی سالیانه باشد.

انسان باید قدرت این را داشته باشد که ساعات خودش را تقسیم کند و اینکه هر ساعتی را به چه کاری اختصاص می دهد در درجه دوم، سوم، و یا چهارم اهمیت است. مهم این است که در زمان خودش کار لازم را انجام دهد و به نظمش مقید باشد.

ساعت بدن با آفتاب و مهتاب کار می کند، بهتر است انسان برنامه زمانی خودش را با این دو عامل موثر بر کره خاکی هماهنگ باشد. ما نماز هایمان را با ماه نمی خوانیم با خورشید می خوانیم ولی بسیاری از عباداتمان را با ماه انجام می دهیم. این هفت روز هفته موضوعیت دارد؛ بیهوده کنار یکدیگر چیده نشده اند ، در هفته یک روزش را انسان باید تعطیل قرار دهد، یک روزش را انسان باید متفاوت باشد.

حساب شده زندگی کردن لذت دارد، بی نظم بودن لذت بخش تر نیست، انسان فکر می کند لذت بخش تر است اما این خیالات شماست. نظم در همه امور، عجیب کار می کند، نظم در زمان یک بحث است و نظم در رفتارهای دیگر بحث دیگری است، ولی در صدر نظم؛ نظم در زمان قرار دارد.

ما چاره ای نداریم جز اینکه زمان را به استخدام خود در آوریم به مبارزه با بی رحمی زمان بر آییم و آن را تبدیل کنیم به یک عنصر تقریبا انعطاف پذیر برای خودمان. کارها را تقسیم کرده و هر کار را در زمان خود انجام دهیم.

کلیک کنید

/س113