چگونه مهمان همیشگی خدا باشیم؟

چگونه می توان دستاوردهای ماه مبارک رمضان و آنچه را که در طول یک ماه روزه داری و مناجات و پرهیز از گناه بدست آورده ایم در طول سال حفظ کرده و استمرار دهیم؟
برای پاسخ به این سوال ابتدا باید درک شود که ماه رمضان برای چه چیزی وضع شده است، فلسفه این ماه که صفت مبارک دارد این است که انسان را به خدای متعال نزدیک کرده و از حب دنیا و مادیات حتی حلال آن دوری کند، لذا می بینیم در این ماه وقتی اذان صبح گفته می شود انسان از لقمه حلال خود دست می کشد و به خاطر خدا از حلال می گذرد، یعنی خداوند مادیات را حتی حلال آنها را از انسان می گیرد تا انسان را به خود نزدیک کند از این رو است که درهای رحمت الهی در این ماه مبارک به روی انسان گشوده می شود و پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "رمضان را رمضان نامیدند، چون گناهان را می سوزاند."
انسان در سایه رمضان است که در می یابد باید از گناهان دست بکشد و از این رو، دیگر سراغ لقمه شبهه ناک نمی رود و از معاملات ربوی و رشوه و .. پرهیز می کند، و کسی که از حلال دست می کشد دیگر سراغ حرام نمی رود کسی که از حلال های دنیوی خود را ممنوع می کند به حرام نظر نخواهد داشت.
پس انسان از گناه دور شده و به قرب نائل می شود اگر این را متوجه شویم در می یابیم این ماه، ماه غفران است همانگونه که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "شقی و بدبخت کسی است که از این ماه خارج شود و گناهانش آمرزیده نشود."
پس در این ماه باید حتما آمرزیده و طاهر شویم که اگر اینطور شدیم در فکر و چشم و عمل ما اثر می گذارد، لذا در زمان روزه داری از غیبت، دروغ، تهمت و ... پرهیز می کنیم پس مراقبه انسان بالا می رود، قلم و دستش بیجا کار نمی کند و گوش و مهمتر از آن فکرش را از خطا مصون می دارد که گفته می شود بالاترین روزه، روزه فکر است.

وقتی این حالات در شهرالطهور رخ داد باید بررسی کنیم که این حالات در بعد از رمضان هم وجود دارد یا نه؟
بزرگان شرط قبولی و توفیق در ماه مبارک رمضان را این می بینند که آیا بعد از رمضان باز هم می توان چشم، گوش، زبان و فکر را کنترل کرد؟ می توان شب زنده داری کرد و ... که اگر اینگونه بود روزه ما حقیقی بوده است.
از این رو گفته می شود، اقل روزه آن است که انسان گرسنگی و تشنگی را بچشد نه اینکه سحر و افطار بسیار بخورد.
اگر بعد از ماه مبارک این حالات باقی ماند انسان بداند همچنان در مهمانی خدا است یعنی آغاز مهمانی رمضان است و این مهمانی پایان پذیر نیست و این ضیافت اگر عبد خدا باشیم همیشه ایام ادامه می یابد.

در ماه مبارک رمضان انسان یک ماه کامل عبادت و مناجات می کند و بنابر حکم الهی از خوردن و آشامیدن پرهیز کرده و در واقع خود را به خدا مشغول می کند، آیا این باعث می شود که انسان از خدای متعال متوقع و دارای چشمداشت باشد؟
در دعای ابوحمزه آمده که خدایا! تو در دنیا مربی من هستی لذا در فردای قیامت هم به کرم و فضل تو چشم دارم نه به عمل خودم، معرفتم به تو ای مولا دلیل و برهان است نه عملم و معلوم می شود که من در قیامت نیز به محبتت نیاز دارم و آن کارساز است.
لذا ما نباید متوقع باشیم و توجه کنیم که این اعضا و جوارح را که به ما مرحمت کرده است؟ یعنی ما با اعضایی عبادت کرده ایم که متعلق به خداوند است او لطف و کرم کرده اجازه داده ما به دعا و عبادت ورود کنیم.
لذا اولیاء الله می گویند اینکه خداوند می فرماید:"ادعونی استجب لکم" اجابت در دعا نهفته است یعنی همین اجازه به دعا، خود اجابت دعا است.
بنابراین، انسان نباید به جهت عبادات خود در ماه مبارک رمضان متوقع و مدعی باشد چراکه خداوند به او در دنیا و در آخرت فضل داده است.

اگر کسی به هر دلیل غفلت کرده و از فرصت یک ماهه رمضان بهره مند نشده باشد آیا فرصتی برای جبران حتی در همین ساعات پایانی دارد؟
ما در دعا داریم که پناه می برم به جلال وجه کریم که بگذر از من در رمضان که طلوع فجر نباشد و اثری از گناه بر من باشد.
همچنین، در دعایی دیگر داریم که می گوییم خدایا! ما می دانیم اشتباه کرده و حق ماه رمضان را عطا نکرده ایم پس تو ادا کن آنچه را من قصور کردم و بیامرز تقصیر ما را و از ما بپذیر و ما را مواخذه نکن و ما را از رحمت شدگان این ماه قرار بده!
شب عید فطر یعنی شب اول شوال از شب های موکد در روایات برای احیا و آنقدر مهم است که گفته شده خداوند در این شب به اندازه آنچه در رمضان بخشیده شده به انسان می بخشد و اهمیت بالایی دارد و به تعبیر عرفا خداوند چوب حراج زده و اجازه جبران به انسان داده است.
از این رو، این شب نماز خاص و اعمال خاص دارد مثل نماز دو رکعتی که بعد از آن استغفار دارد و شرح آن در مفاتیح آمده است و بعد حاجات طلبیده شود و روایات است که امیرالمومنین (ع) فرمود: هر کس این نماز را بجا آورد اگر به اندازه ریگ های بیابان هم گناه داشته باشد، آمرزیده می شود.
این یعنی اجازه رفتن به سمت خدا حتی در ساعات پایانی ماه مبارک رمضان چراکه خداوند ارحم الراحمین و کریم است.
باید توجه داشت ادعیه شب و روز عید فطر می خواهند ما از دعا و رحمت الهی مایوس نشویم که یاس از گناهان کبیره است، از این رو، برای این شب نماز و ادعیه فراوان است و اینها بهانه ای است که انسان مایوس نشود و به در خانه خدا بیاید.

در روایت داریم که درهای رحمت الهی در ابتدای ماه مبارک رمضان گشوده شده و در انتهای آن بسته می شود، این یعنی در هیچ فرصت دیگری امکان بهره مندی از رحمت الهی نیست؟ لطفا در این باره توضیح دهید.
این تعبیر برای دعوت جمعی برای حضور همگانی در میهمانی و ضیافت الله است، آنچنان که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند خدا در هر شیطان سرکش هفت فرشته قرار داده که تا پایان این ماه در بند باشد. اما بعضی چون جزء سپاه شیطان شده اند، این بسته شدن دست و پای شیطان در آنها تاثیری ندارد.
رمضان فرصتی استثنایی است، حتی در شب های قدر جوانانی را می بینیم که شاید در طول سال یک بار هم به مسجد نیایند. شاید یک دلیل همین روزه داری و دست کشیدن از حلال الهی و اطاعت از فرمان الهی باشد، لذا برای هیچ عبادتی خداوند نگفت برای من است جز روزه و فرموده خودم جزایش را می دهم چون مردم در این ماه به دلیل مراقبه در صیام اند و از این رر درهای رحمت الهی به عنوان تشویقی بزرگ باز است. البته اگر کسی حالات رمضان را ادامه دهد این درها در همیشه ایام باز خواهد ماند.
ما باید بدانیم اولیای الهی قبل از ماه مبارک رمضان خود را شستشوی روح می دادند، رجب زمان شستن لباس روح، شعبان زمان پوشیدن لباس تقوا و رمضان ضیافت الله است پس برای عبور از روزه عام و رسیدن به صیام خاص و روزه خاص الخاص باید خود را از رجب آماده کنیم تا لذت ضیافت را بچشیم.

/م118