درگذشت یکی از مداحان شناخته شده استان یزد + صوت و عکس و زمان ختم آن مرحوم

وارث: استاد حسین سعادتمند اسطوره نوحه خوانی ایران ،بلبل خوش صدای حسینی  استان یزد پر کشید.

استاد حسین سعادتمند که عمری را در خدمتگذاری اباعبدالله الحسین گذراند و با صدای دلنشینش یاد و خاطره قیام ابا عیدالله الحسین را پاس داشت ساعت 5 صبح روز سه شنبه برای همیشه خاموش شد.

پیکر پاک این اسطوره مرثیه ثرایی و نوحه خوانی ایران صبح روز 4 شنبه در یزد تشییع شد.

سال ها است که مردم دارالعباده هر محرم با نوای گرم او رخت عزا به تن می کردند و دست بر سینه می زدنند و این اشعار را می خواندند :

علــم افتاده و نیست علـمـدار حسـیــن                علــم افــتـــاد و نیست دگـر یار حسین

کــرب بـلا دشــت بـــلا حسـیـن مـن کـو                عــزیـــز لب تشنــه پـاره پـاره تـن کـــو

از فراق دوستان بس که نشسته بر دلم                می رود و نمی رود ناقه به زیر محملم

و 

یک دم گمـان مـبـر ز خـیـال تو غـافلــم                 بنشستم ار خموش و خدا داند و دلم ...

مــایل به وصل گــل نبــود هیچ بلبــلی                 انـدازه ای که مـن به وصال تــو مایلـم ...

گر جان ندادم از غم هجرت مرا ببخش                 بد کرده ام ولی به بـد خویـش قائلـم ...

او پس از انقلاب سبک نوحه خوانی روال گذشته را متحول ساخت و طولی نکشید که نغمه اصیل عاشورایی اش و آثار شور آفرین ذهن خلاقش فراگیر شد و نوای گرمش گوش جان عاشقان حسینی را نوازش گر شد. به گفته کارشناسان و اهل هنر، او صاحب سبکی نوین در امر نوحه خوانی و مرثیه پردازی می باشد. آنچنانکه این تحول باعث گردیده تا نوحه خوانان مطرح سراسر کشور از آثار وی الگو گرفته و در این مسیر گام نهند.

نوای نوحه های سعادتمند، اشعار مورد استفاده، آوای خداداد و اجرای بسیار متبحرانه اش آنچنان بر جان عاشقان حسینی نقش می بندد و تاثیراتی عمیق را بر جای می گذارد که بارها مشاهده گردیده کودکانی که هنوز در اولین گام تکلم می باشند نوحه های وی را در همان قالب بر زبان می آورند و حتی کسانیکه علایق مذهبی آنان کمرنگ بوده، به اقرار خود با شنیدن نوحه های سعادتمند در زمره ی عاشقان صادق حسینی در آمدند و خادم آن آستان گردیدند.

وی در سال 1329 در شهر دارالعباده یزد در خانواده ای حسینی به دنیا آمد. پدرش علی اکبر از نوکران مولای عاشقان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) و سردسته هیئت بزرگ فهادان بود که از عشق و علاقه اش به امام حسین (ع) نام وی را حسین نهاد. وی بیش از 40 سال از زندگانی خود را وقف سالار شهیدان نموده است. 

و در آخر کلام را با این بیت که زبان حال چند ساله گذشته اش بود و گاهی به زبان می آورد به پایان می برم:

بودم هزارنغمه چوبلبل، ولی کنون            درنای من شکست ، نواهای دلکشم

در لینک زیر می توانید تعدادی از نوحه های حسین سعادتمند را  دانلود کنید: