چرا خداوند کاری می کند که ما ضرر کنیم!؟
واقعاً چرا خدا با ما اینگونه رفتار می کند!؟ چرا آنچه را که می دانیم صلاح است در حقمان برآورده نمی کند و برعکس؟
برای یافتن پاسخ این سؤال باید به آیه ۲۱۶ سوره بقره مراجعه کرد. در این آیه می خوانیم:
«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ.»
«بر شما كارزار (با كفار) نوشته و مقرر شد و حال آنكه براى شما ناخوشايند است، و بسا چيزى را خوش نداريد و آن براى شما بهتر است، و بسا چيزى را دوست داريد و آن براى شما بدتر است، و خدا مى داند و شما نمى دانيد.»
سه نکته کاربردی و کوتاه:
* پروردگار جهان با اين لحن قاطع مى گويد كه افراد بشر نبايد تشخيص خودشان را در مسائل مربوط به سرنوشتشان حاكم سازند چرا كه علم آنها از هر نظر محدود و ناچيز است و معلوماتشان در برابر مجهولات همچون قطره اى در برابر درياست. همانگونه كه در قوانين تكوينى خداوند از اسرار آفرينش همه اشياء با خبر نيستند و گاه چيزى را بى خاصيت مى شمرند در حالى كه پيشرفت علوم فوايد مهم آن را آشكار مى سازد همچنين در قوانين تشريعى، بسيارى از مصالح و مفاسد را نمى دانند لذا ممكن است چيزى را ناخوشايند دارند در حالى كه سعادت آنها در آن است يا از چيزى خشنود باشند در حالى كه بدبختى آنها در آن است.
** آنها با توجه به علم محدود خود در برابر علم بى پايان خداوند نبايد در برابر احكام الهى روى در هم كشند بايد بطور قطع بدانند كه خداوند رحمان و رحيم اگر جهاد و زكات و روزه و حج را تشريع كرده همه به سود آنهاست. توجه به اين حقيقت روح انضباط و تسليم در برابر قوانين الهى را در انسان پرورش مى دهد و درك و ديد او را از محيط هاى محدود فراتر مى برد و به نامحدود يعنى علم بى پايان خدا پيوند مى دهد.
*** از کجا می دانیم که فلان معامله پرسود در نهایت به نفع ماست؟ بله با علم محدود ما اینطور به نظر می رسد ولی چه بسا همین ظاهر فریبنده در باطن به زیان ما باشد، حالا ممکن است زیان مادی باشد یا معنوی. پس زود قضاوت نکنیم و بدانیم که رحمت خدا شامل حال ماست و او از احوال ما آگاه است.
منبع: تراز
/م118